Το Happy Death Day που κυκλοφόρησε το 2017, ήταν ένα νεανικό slasher thriller το οποίο καθώς δεν έπαιρνε πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του κατάφερνε να καταλήγει διασκεδαστικό, κάνοντας και εμάς να αφήνουμε στην άκρη τις αντιρρήσεις για την έλλειψη εκπλήξεων, την απαλοιφή ουσιαστικού τρόμου, και τη απουσία ενδιαφερόντων χαρακτήρων.
Αυτό το διασκεδαστικό ήταν αρκετό για να φέρει εμπορική επιτυχία στην ταινία, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στο τωρινό sequel.
Εξάλλου πρόκειται για μια ταινία η οποία δανείζεται την ιδέα της αξεπέραστης Μαρμότας, με αποτέλεσμα τα γεγονότα που παρακολουθούμε να επαναλαμβάνονταν ξανά, και ξανά, και ξανά.
Έτσι υπό μία έννοια δεν μοιάζει περίεργο να τα… ξαναδούμε, αρκεί να υπάρχει κάποια ενδιαφέρουσα εξήγηση και κάποια ουσιαστική εξέλιξη στην ιστορία.
Δυστυχώς τίποτα από αυτά τα δεν συμβαίνει.
Το πρόβλημα αυτής της συνέχειας είναι ότι ακολουθώντας την ίδια συνταγή μας ξαναδίνει ουσιαστικά την ίδια ταινία, φέρνοντάς και εμάς σε κατάσταση déjà vu.
Το «διαφορετικό» που προσπαθεί να προσφέρει ο δημιουργός Christopher Landon κάνει την ταινία πιο περίπλοκη, δίνοντας περισσότερες παραλλαγές και ερμηνεύοντας τα γεγονότα του πρώτου.
Αυτό λειτουργεί όμως ως μπούμερανγκ με τις «επιστημονικές» εξηγήσεις που δίνουν θεωρητικά απαντήσεις στα φαινόμενα που παρακολουθούμε να μοιάζουν τραβηγμένες, και την εξέλιξη της ιστορίας που ακολουθεί αυτό το πολυδιάστατο στήσιμο να μην μας κρατάει, χάνοντας την «ανεμελιά» και την «αθωότητα» της πρώτης.
Από κει και πέρα το στυλ παραμένει ίδιο.
Νεανική προσέγγιση και χιούμορ, αρκετά τυποποιημένοι χαρακτήρες και ελάχιστη πραγματική αγωνία.
Οι πρωταγωνιστές της πρώτης ταινίας επανέρχονται και ακολουθούν τον ίδιο ρυθμό, με την Jessica Rothe (Happy Death Day) να φέρνει και πάλι φρεσκάδα στην οθόνη με την παρουσία της, αλλά τίποτα περισσότερο.
Με άλλα λόγια ένα sequel το οποίο δεν έχει να προσφέρει κάτι το διαφορετικό, καθώς επαναλαμβάνεται όπως και τα γεγονότα της ταινίας, κάνοντάς το να μοιάζει κατώτερο από το πρώτο.
Με ποπ κορν, καλή παρέα και σωστή διάθεση πάντως, μπορεί να αποδειχτεί ένοχα ευχάριστο.
Στους κινηματογράφους από 28 Φεβρουαρίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
