Κάθε χρόνο την βραδιά των Oscar ξενυχτάμε περιμένοντας την αποκάλυψη αυτής της μια ταινίας που ξεχώρισε περισσότερο από τις άλλες και έκανε τους ψηφοφόρους της Ακαδημίας να την προτιμήσουν και να την τιμήσουν με το πολυπόθητο αγαλματίδιο.
Μερικές φορές το αποτέλεσμα δικαιώνει, σε άλλες πάλι υπάρχουν διαφωνίες.
Αριστουργήματα όπως ο «Νονός» κατέκτησαν το τρόπαιο και άλλα όπως ο «Πολίτης Κέιν» έχασαν από ταινίες που ξίνισαν σαν το γάλα και πλέον δεν τις θυμάται κανείς.
Ένας Αφρικανός Υπερήρωας, ένας έγχρωμος μέλος της KKK, o Freddie Mercury , μια βασίλισσα και τα τσικά της, ένας σοφέρ και το αφεντικό του, μια Μεξικανή υπηρέτρια, μια ανερχόμενη ποπ σταρ και ένας αντιπρόεδρος των ΗΠΑ θα προσπαθήσουν να πάρουν το βραβείο φέτος και να στέψουν την ταινία τους ως την 91η νικήτρια.
Παρά τους τόσους νικητές, λέω να επικεντρωθούμε στο κοντινό παρελθόν και να θυμηθούμε μαζί τις 20 πιο πρόσφατες «νικήτριες» ταινίες της κατηγορίας σε μια λίστα από την χειρότερη στην καλύτερη.
20. “Crash” (2005 • 78η Απονομή)
Ασυγχώρητη η νίκη του “Crash”, της -για πολλούς- χειρότερης «Καλύτερης Ταινίας» στην ιστορία του θεσμού.
Η ταινία του Paul Haggis με θέμα τον φυλετικό ρατσισμό στο Λος Άντζελες πάτησε στην επιφάνεια του προβλήματος και μέσα από τραγελαφικά και σικέ σκηνικά έκανε μια τρύπα στο νερό.
Αυτή η basic απόπειρα αναφοράς στον ρατσισμό φαίνεται πως συγκίνησε το Hollywood που το τίμησε με την ψήφο του κόντρα στο αριστούργημα του Ang Lee “Brokeback Mountain” με θέμα το love story δυο γκέι καουμπόηδων.
Οι άλλες ταινίες με τις οποίες «συγκρούστηκε» το “Crash” ήταν το “Capote” και το “Μόναχο” του Steven Spielberg.
Σήμερα το μόνο που έχουμε να θυμόμαστε ως θετικό από “Crash”είναι η όμορφη ερμηνεία του Matt Dillon που του χάρισε και μια υποψηφιότητα για Β’ Ανδρικό ρόλο.
Για μας νικητής είναι: “Το Μυστικό του Brokeback Mountain” – Ang Lee
19. “Shakespeare In Love” (1998 • 71η Απονομή)
Το μόνο πρόβλημα με τον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ» είναι ότι κέρδισε το Oscar τη χρονιά που και οι τέσσερις συνυποψήφιες ταινίες ήταν μακράν καλύτερες.
Τι και αν η κωμωδία εποχής του John Madden ήταν μια τίμια απόπειρα με εντυπωσιακή παραγωγή, δεν ήταν καν η καλύτερη βικτωριανή ταινία της χρονιάς.
Στην 71η τελετή το “Shakespeare In Love” θα κερδίσει 7 Όσκαρ, μεταξύ αυτών ένα για την μέτρια Gwyneth Paltrow και ένα ακόμα για το ολιγόλεπτο πέρασμα της υπέροχης Judi Dench.
Αυτό που πόνεσε περισσότερο όμως ήταν ότι “Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν”, το “La Vita e Bella”, η “Λεπτή Κόκκινη Γραμμή” και το “Elizabeth” θα χάσουν από μια γλυκανάλατη κομεντί με φόντο την Αγγλία του 16ου αιώνα.
Ίσως οι ψηφοφόροι να ήθελαν κάτι ανάλαφρο το 1998, ποιος ξέρει;
Για μας νικητής είναι: “Η Διάσωση του Στρατιώτη Ryan” – Steven Spielberg
18. “A Beautiful Mind” (2001 • 74η Απονομή)
Ένας πανέξυπνος επιστήμονας, ένας ηθοποιός στο ζενίθ της καριέρας του, μια αληθινή ιστορία με θέμα την ψυχική υγεία και ένας πολύ αγαπητός σκηνοθέτης της περασμένης δεκαετίας.
Όλα αυτά μαζί έκαναν την Ακαδημία να λατρέψει τον «Υπέροχο Άνθρωπο» και τελικά να τον επιβραβεύσει με το πιο κυριλέ βραβείο της βραδιάς.
Απαλλαγμένοι από όλα αυτά και με καθαρή σκέψη κοιτάμε πίσω στο 2001 και ο «Υπέροχος Άνθρωπος» του Ron Howard δεν είναι τελικά τόσο υπέροχος.
Μπορεί ο σπουδαίος John Nash να πάλεψε με την σχιζοφρένεια, όμως η απεικόνιση του στο συγκεκριμένο biopic είναι ενοχλητικά επιφανειακή.
Ο Russell Crowe έκανε ότι καλύτερο μπορούσε, όμως το σενάριο εδώ είναι προβληματικό και το αποτέλεσμα λίγο-πολύ μέτριο.
Ο ανταγωνισμός αυτή τη χρονιά μεγάλος με το “Gosford Park” του Robert Altman και τον πρώτο «Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών» να εντυπωσιάζουν, αλλά τελικά να χάνουν το μεγάλο βραβείο.
Για μας νικητής είναι: “Ο Άρχοντας Των Δαχτυλιδιών: Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού” – Peter Jackson
17. “The Artist” (2011 • 84η Απονομή)
Το 2011 ήταν ξανά μια χρονιά που θριάμβευσε η υποδεέστερη ταινία.
Αυτή τη φορά ξεχωρίζει το “The Artist” του Michel Hazanavicius που κέρδισε 5 από τα 10 βραβεία που προτάθηκε.
Μεταξύ αυτών βραβείο Σκηνοθεσίας, Α’ Ανδρικού ρόλου και φυσικά Καλύτερης Ταινίας.
Στο ασπρόμαυρο και βουβό “The Artist” βλέπουμε τον θάνατο των silent films στο Hollywood στα τέλη της δεκαετίας του 20 και αν κάτι πάει λάθος εδώ είναι η ανούσια επιβράβευση μιας «εντάξει» ταινίας που απλά αντιγράφει το φορμάτ ενός σινεμά που πέθανε όταν μπήκε επαναστατικά στην ζωή του ο ήχος.
Βασική αντίρρηση στην νίκη αυτή η αγνόηση του “The Tree of Life” του Terence Mallick, μιας από τις σημαντικότερες ταινίες της τελευταίας δεκαετίας.
Παρόλα αυτά η Ακαδημία αποφάσισε και ο “Artist” από την Γαλλία που μίλησε στην καρδιά του Hollywood κατάφερε να αναβιώσει Οσκαρικά το είδος του.
Για μας νικητής είναι: “Το Δέντρο της Ζωής” – Terence Mallick
16. “The King’s Speech” (2010 • 83η Απονομή)
Σε μια χρονιά χωρίς έντονο ανταγωνισμό η ιστορία του Βασιλιά Γεωργίου του 6ου ήταν ότι πιο Oscar friendly είχε το Hollywood για το κοινό.
Και κάπως έτσι ο «Λόγος του Βασιλιά» κατέκτησε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και ο βασιλιάς Colin Firth στέφτηκε Καλύτερος ηθοποιός.
Διασκεδαστική σαν ιστορία, η ταινία δείχνει τη σχέση ενός τραυλού Βασιλιά με τον λογοθεραπευτή του όσο ένας παγκόσμιος πόλεμος μαίνεται.
Διασκεδαστική ταινία με όμορφη σκηνοθεσία και μια καταπληκτική αναπαράσταση του Λονδίνου της εποχής αυτής, αλλά μάλλον κάτι της λείπει.
Παρόλα αυτά εκπλήρωσε τον σκοπό της, κέρδισε τις εντυπώσεις, η Ακαδημία την αγάπησε και έκοψε πολλά εισιτήρια
Την ίδια χρονιά ο Nolan με το “Inception” και ο David Fincher με το “The Social Network” ίσως είναι πιο άξιοι νικητές, αλλά τελικά η ιστορία γράφτηκε αλλιώς.
Για μας νικητής είναι: “Inception” – Christopher Nolan
15. “Argo” (2012 • 85η Απονομή)
Το 2012 από την άλλη ήταν η χρονιά της «αμερικανιάς».
Ο Ben Affleck θα καταφέρει να κερδίσει τον ανταγωνισμό με το “Argo”, μια ταινία που χαϊδεύει τα αυτιά τόσο του Hollywood όσο και της μαμάς America.
Η αληθινή ιστορία της CIA που προσπάθησε να βγάλει παράνομα από το Ιράν διπλωμάτες με την πρόφαση ότι είναι μέλη της παραγωγής μια sci-fi ταινίας έδειξε την δύναμη του Hollwood και η Ακαδημία δεν μπόρεσε να μην επιβραβεύσει αυτήν την αναγνώριση.
Η ταινία του Ben Affleck είναι έντονη, είναι καλογυρισμένη και καλογραμμένη, αλλά το 2019, μόλις 7 χρόνια μετά, δεν την θυμάται σχεδόν κανείς και αυτό είναι πρόβλημα.
Το “Argo” θα γίνει η δεύτερη ταινία που κερδίζει το κορυφαίο βραβείο χωρίς τον σκηνοθέτη της υποψήφιο στην Καλύτερη Σκηνοθεσία.
Από την άλλη, το “Zero Dark Thirty” και η “Ζωή του Πι” θα μείνουν στο φόντο με την δεύτερη να κερδίζει στον Ang Lee δεύτερο Όσκαρ Σκηνοθεσίας και την πρώτη να αξίζει τελικώς το βραβείο Καλύτερης Ταινίας, αλλά να το χάνει.
Για μας νικητής είναι: “Zero Dark Thirty” – Kathryn Bigelow
14. “Slumdog Millionaire” (2008 • 81η Απονομή)
Το 2008 θα αποδειχτεί εξίσου απροσδόκητο.
Αυτό το «κάτι διαφορετικό» θα κερδίσει τελικά το στοίχημα και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και θα δείξει ότι το Hollywood ξέρει να κάνει Bollywood.
Σε αυτό το χαριτωμένο δράμα του Danny Boyle ένας νεαρός ινδός προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά μιας κοπέλας, ενώ παράλληλα συμμετέχει στο «Ποιος Θέλει να Γίνει Εκατομμυριούχος;» και απαντάει τις ερωτήσεις μια προς μια θυμούμενος στιγμές τις ζωής του.
Το “Slumdog Millionaire” τα έβαλε με τον “Benjamin Button”, τα “Σφραγισμένα Χείλη” και το biopic του Harvey Milk και κατάφερε να εξαργυρώσει 8 από τις 10 υποψηφιότητες του και κάνοντας κοινό και κριτικούς να λατρέψουν την δυναμική του.
Σίγουρα αξιόλογος νικητής αν και το “The Reader” μοιάζει ιδανικότερη επιλογή. Η Ακαδημία πάντως απεφάνθη…
Για μας νικητής είναι: “Σφραγισμένα Χείλη” – Stephen Daldry
13. “The Hurt Locker” (2009 • 82η Απονομή)
Το 2009 ήταν η πρώτη φορά που το Όσκαρ Σκηνοθεσίας πηγαίνει σε γυναίκα.
Η Kathryn Bigelow στο εκρηκτικό “The Hurt Locker” κλέβει τις εντυπώσεις από το ρηξικέλευθο “Avatar” του πρώην άντρα της, James Cameron, και παράλληλα κλέβει και το βραβείο Καλύτερης Ταινίας από το πουθενά.
Η προσεγμένη σκηνοθεσία της τράβηξε την προσοχή της Ακαδημίας, ενώ το μη διαδοχικό, αναρχικό σενάριο της ήταν αυτό που έκανε το συγκεκριμένο πολεμικό δράμα το απόλυτο must της χρονιάς του.
Η Bigelow θα επιστρέψει στην παραστατική αφήγηση των σύγχρονων πολέμων των ΗΠΑ και στο εξίσου καλό “Zero Dark Thirty”, όμως το “The Hurt Locker” θα περάσει στην ιστορία για όλους τους παραπάνω λόγους.
Η ομάδα κρούσης της Bigelow μπορεί να εξουδετέρωνε βόμβες, το “The Hurt Locker” όμως έσκασε σαν βόμβα κατατροπώνοντας τα μπλε ανθρωπάκια που πίσω στο 2009 έκοψαν κοντά στα 3 δις εισιτήρια και μέχρι σήμερα είναι καρφωμένα στη πρώτη θέση των πιο εμπορικών ταινιών στην ιστορία του σινεμά.
Για μας νικητής είναι: “Avatar” – James Cameron
12. “The Shape Of Water” (2017 • 90η Απονομή)
Ένα χρόνο πριν, εβδομάδες πριν την βραδιά των Όσκαρ το παιχνίδι είχε ήδη τελειώσει.
Όλοι ήξεραν ότι το “Η Μορφή του Νερού” θα κέρδιζε και όλοι έμοιαζαν σχετικά ικανοποιημένοι με αυτό.
Οι υποθέσεις επιβεβαιώθηκαν και το απόκοσμο love story του Guillermo del Toro με φόντο ένα σκηνικό κλεμμένο από το χρυσό Hollywood πήρε σπίτι το μεγάλο βραβείο της βραδιάς.
Ένα χρόνο μετά το μαγευτικό “The Shape Of Water” παραμένει υπέροχο στο μάτι, η βιρτουόζικη σκηνοθεσία του del Toro είναι χρυσάφι, η μουσική του Desplat συνεπαίρνει, η έξοχη φωτογραφία και η παραγωγή είναι αλάνθαστες.
Αλλά σαν ταινία αφήνει μια ξινίλα, κυρίως γιατί… δεν έχει νόημα.
Ναι, οκ, το love story όσο campy και αν είναι, δεν είναι καν το πιο περίεργο love story των Oscar για το 2018 και φυσικά αυτό σημαίνει ότι η ποιητική εξιστόρηση της “Μορφής του Νερού” θα μπορούσε να αγνοηθεί και το βραβείο να καταλήξει στα πιο ολοκληρωμένα “Dunkirk” του Nolan, “Phantom Thread” του Anderson ή στο “Three Billboards Outside Ebbing, Missouri” του Martin McDonagh.
Για μας νικητής είναι: “Dunkirk” – Christopher Nolan ή ”Phantom Thread” – Paul Thomas Anderson
11. “Spotlight” (2015 • 88η Απονομή)
Όσο βαρύ και μονότονο και αν είναι, το “Spotlight” είναι ένας στέρεος και ικανοποιητικός νικητής στο “Best Picture” και ο λόγος απλός: μια ομάδα μάχιμων και φιλότιμων δημοσιογράφων ξεσκεπάζει σκάνδαλα της εκκλησίας αναφορικά με βιασμούς παιδιών.
Η παραπάνω ιστορία είναι αληθινή και το δημοσιογραφικό team της Boston Globe κέρδισε και Pulitzer.
Αρκετό για να τραβήξει την προσοχή των «φιλελέδων» του Hollywood, αλλά και των «φιλελέ» θεατών, το “Spotlight” είναι αρκετά edgy, βασίζεται σε ένα πολύ λεπτομερές και καλογραμμένο σενάριο, αποδίδεται από ένα εξίσου αχτύπητο team ηθοποιών και δεν περιέχει σάλτσες.
Όμως, το “Spotlight” πέφτει σε μια θανάσιμη παγίδα.
Για δυο ώρες γυαλίζει την εικόνα των ΜΜΕ και κάπου εκεί ξυπνάει το πατριωτικό μας και τσαντιζόμαστε που δεν κέρδισε το πολύ καλύτερο και πιο ενδιαφέρον “Mad Max: Fury Road” του George Miller, ένα πραγματικό αριστούργημα του action.
Για μας νικητής είναι: “Mad Max: Fury Road” – George Miller
10. “Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance” (2014 • 87η Απονομή)
Όχι μια, όχι δυο, αλλά 5 ταινίες ίσως άξιζαν αυτό το βραβείο λίγο παραπάνω από το “Birdman”, όμως η καταπληκτική σκηνοθεσία του Alejandro G. Iñárritu φαίνεται πως τύφλωσε την Ακαδημία, και τους ψηφοφόρους της.
Το Hollywood λατρεύει την αυτοαναφορά και το “Birdman” πάτησε σε αυτή την «αδυναμία» και μίλησε για ηθοποιούς, τέχνη και δεύτερες ευκαιρίες.
Ένας ξεπεσμένος ηθοποιός που στιγματίστηκε από ένα υπερηρωικό ρόλο στο παρελθόν αποφασίζει να γυρίσει στην «ποιότητα» και ο Michael Keaton ανασταίνεται on-screen μέσα από την θεατρική ματιά του κινηματογραφιστή Emmanuel Lubezki και του σκηνοθέτη Iñárritu.
Και παρότι τιτλοφορείται «Η Απρόσμενη Αρετή της Αφέλειας», ο Iñárritu μόνο αφελής δεν ήταν και έκανε το έργο του να μοιάζει και-καλά artistic μέσα από την αψεγάδιαστη σκηνοθεσία και το πομπώδες ύφος του Keaton.
Αυτό άρεσε στο Hollywood και μάλλον αγνόησε την «αρετή της υπομονής» που χαρακτηρίζει τον Richard Linklater που ετοίμαζε το ήρεμο, αλλά υπέροχα αρμονικό “Boyhood” επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια.
Από την άλλη ούτε η μαγεία του παστέλ “The Grand Budapest Hotel” φάνηκε να εντυπωσιάζει και το αποτέλεσμα ήταν ένα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στο “Birdman” και μια αιώνια διαμάχη για το αν η Ακαδημία διάλεξε σωστά σε μια χρονιά με ασύλληπτα καλές υποψηφιότητες.
Για μας νικητής είναι: “Boyhood” – Richard Linklater
9. “Chicago” (2002 • 75η Απονομή)
Από το Broadway στο Hollywood και κατευθείαν στο χρυσό των Oscar.
Ο λόγος για την νικήτρια ταινία του 2002, το «βρώμικο» “Σικάγο” του Rob Marshall, το πρώτο μιούζικαλ που κατάφερε να πάρει την Καλύτερη Ταινία από το “Oliver!” του 1968.
Σε αυτή τη μαύρη κωμωδία εστιάζουμε στην κοινή ζωή δύο φονισσών, της Roxie Hart και της Velma Kelly στις φυλακές του Σικάγο της εποχής της τζαζ και της διαφθοράς.
Πλούσιο σε καλοστημένα μουσικά νούμερα, γεμάτο θεατρικές αναφορές και με τρεις χαρισματικούς ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, το “Chicago” έσκισε στα Oscar με 6 νίκες και 13 υποψηφιότητες.
Σήμερα το “Chicago” θεωρείται ένα από τα πιο αναγνωρισμένα και αγαπημένα μιούζικαλ του κινηματογράφου, όμως πάντοτε θα το συνοδεύει αυτή η καταραμένη ερώτηση…
Άξιζε το Oscar περισσότερο από τον συγκλονιστικό “Πιανίστα” του Roman Polanski;
Για μας νικητής είναι: “Ο Πιανίστας” – Roman Polanski
8. “Gladiator” (2000 • 73η Απονομή)
Πίσω στην εποχή που ο Ridley Scott ήξερε ακόμα να φτιάχνει υπερπαραγωγές ο “Μονομάχος” ήταν το απόλυτο must.
Αναβιώνοντας το επικό στοιχείο στην Οσκαρική κούρσα ο “Μονομάχος” κάνει τα πάντα σωστά και τελικά σαρώνει δικαιωματικά μέσα από αυτή τη βίαιη ιστορία εκδίκησης με φόντο την Αρχαία Ρώμη.
Ο ρόλος του Maximus που στιγμάτισε τον Russell Crowe, του χάρισε το αγαλματίδιο για την Καλύτερη Αντρική ερμηνεία, ενώ ο Joaquin Phoenix, ο πιο εκνευριστικός «βασιλιάς» του κινηματογράφου, έμεινε αξέχαστος.
Το “Gladiator” είναι ένα υψηλού budget αριστούργημα με ίσως αδύναμη ιστορία κατά διαστήματα, αλλά πάντοτε με τρομερή δυναμική και πάθος.
Μια από τις καλύτερες «IN YOUR FACE!» σκηνές του σύγχρονου κινηματογράφου βρίσκεται εδώ, το Κολοσσαίο σαν background προκαλεί δέος και η αλησμόνητη, ωμή, ποιοτική βία κάνουν την συγκεκριμένη ταινία να διατηρείται υπέροχη σχεδόν 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία της.
Τουλάχιστον όλοι συμφωνούμε(;) ότι ο «Μονομάχος» εδώ ήταν μονόδρομος.
Για μας νικητής είναι: “Ο Μονομάχος” – Ridley Scott
7. “American Beauty” (1999 • 72η Απονομή)
Έξι είναι οι δημιουργοί που στο ντεμπούτο τους κατάφεραν να κερδίσουν Oscar σκηνοθεσίας.
Ένας από αυτούς είναι και ο Sam Mendes που το 1999 χάρισε στους millennials την “Λολίτα” τους με το σαρδόνιο “American Beauty”.
Μαύρη και ακραία σάτιρα της μικροαστικής τάξης της Αμερικής, με την «Αμερικάνικη Ομορφιά» ο Mendes επιτέθηκε στο Αμερικάνικο όνειρο σε μια από τις πιο όμορφες Αμερικάνικες γειτονιές που έφτιαξε ποτέ το Hollywood.
Σε αυτή την φαινομενικά ήσυχη γειτονιά ο Spacey βραβεύτηκε τότε με το δεύτερο του Oscar ως ο πατέρας που ερωτεύτηκε την έφηβη κολλητή της έφηβης κόρης του.
20 χρόνια μετά, για τον πάνω-κάτω ίδιο αρρωστημένο λόγο η Αμερική τον μίσησε.
Η ζωή αντιγράφει την τέχνη λένε.
Όπως και να έχει το “American Beauty” είναι μια ταινία-σταθμός στο σύγχρονο Hollywood.
Ρίχνει μια άρρωστη ματιά στην άρχουσα τάξη της χώρας, σατιρίζει την τάση προς τον υλισμό, τις απόψεις για το σεξ, την ομορφιά, την σεξουαλική απελευθέρωση, την ομοφυλοφιλία.
Το cast δε, ασχολίαστο, με τον συγκλονιστικό Spacey να κερδίζει το βραβείο και την ακόμα καλύτερη Annette Benning να το χάνει.
Η άποψη μας πάντως είναι ότι σε αυτά τα Oscar η καλύτερη ταινία κέρδισε.
Για μας νικητής είναι: “American Beauty” – Sam Mendes
6. “12 Years a Slave” (2013 • 86η Απονομή)
Η ιστορία του Solomon Northup είναι μια ιστορία που θα έπρεπε να είχαμε ακούσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας, αλλά μάλλον όλοι την μάθαμε από το «12 Χρόνια Σκλάβος».
Ο Steven McQueen σκηνοθέτησε μια αδίστακτα ωμή ταινία για την σκλαβιά των μαύρων και αυτό που τελικά κατάφερε ήταν να μας κάνει να βάλουμε τα χέρια μας στα μάτια μας και από τις σχισμές των δακτύλων να παρακολουθούμε λεπτό προς λεπτό όλες τις κακουχίες.
Η ωμή πραγματικότητα φαίνεται πως θύμισε σε όλους τους λευκούς τι πραγματικά σήμαινε να είσαι μαύρος εκείνες τις δεκαετίες και έτσι η Ακαδημία λύγισε και χάρισε το βραβείο καλύτερης ταινίας σε μια ταινία με πολλά λάθη, αλλά καλή σκηνοθεσία, σενάριο και ερμηνείες.
Ο Chiwetel Ejiofor ενσαρκώνει τον ελεύθερο νέγρο που παράνομα απήχθη και επί 12 χρόνια άλλαζε «αφεντικά» και περνούσε τα πάνδεινα.
Αξέχαστα τα περάσματα της ανφάν γκατέ του Hollywood με καλύτερο αυτό του Brad Pitt, αλλά και το υπέροχο ντεμπούτο της Lupita Nyong’o.
Για μας νικητής είναι: “Ο Λύκος Της Γουόλστριτ” – Martin Scorsese
5. “Million Dollar Baby” (2004 • 77η Απονομή)
Ο χρόνος σταματάει κάπου εκεί για τον Clint Eastwood που παραδίδει αργά μέσα στην ατέλειωτη φιλμογραφία μια από τις σημαντικότερες ταινίες του σύγχρονου σινεμά.
Ανάμεσα στην άπιαστη αφήγηση της τραγικής ιστορίας μιας παθιασμένης μποξέρ και στην σπαραξικάρδια ερμηνεία της Hilary Swank o Clint Eastwood βρίσκει το νόημα της ζωής όσο χορεύει με τον θάνατο στο αξέχαστο φινάλε.
Το “Million Dollar Baby” μέσα στην απλότητα του καταφέρνει να ξετρυπώσει την ουσία του κινηματογράφου και να μιλήσει για μια συγκλονιστική ανθρώπινη ιστορία χωρίς να την λούσει σε υπερβολές.
Πάνω και κάτω από το ρινγκ, η σχέση της μποξέρ με τον προπονητή Eastwood είναι φυσική και οικεία, ένα από τα καλύτερα ντούο της μεγάλης οθόνης.
Χωρίς να το προσπαθεί, το “Million Dollar Baby” διέλυσε τον ανταγωνισμό και έγινε μια από τις πιο καταθλιπτικές ταινίες όλων των εποχών.
Για μας νικητής είναι: “Million Dollar Baby” – Clint Eastwood
4. “The Departed” (2006 • 79η Απονομή)
Άργησε δεκαετίες, πέρασαν ευκαιρίες όπως το “Raging Bull”, το “Goodfellas”, το “The Aviator”, όμως τελικά ο Martin Scorsese κατάφερε να κερδίσει το αγαλματίδιο το 2006 με μια ταινία που έδωσε στους φαν ακριβώς αυτό που ζητούσαν.
Βία, μαφιόζοι, σεξ, μπάτσοι, ίντριγκα.
Πάντοτε κορυφαίος στο γκανγκστερικό είδος, ο Martin Scorsese έπλασε μια ιστορία διαπλοκής και ο «Πληροφοριοδότης» ήταν το σημείο συνάντησης του τότε με το σήμερα, βυθισμένο στη meta σάτιρα και παράλληλα βαδίζοντας στα γνωστά μονοπάτια των mob movies. Μια ταινία που αν και θύμιζε Ταραντίνο, ήταν ξεκάθαρα Σκορσεζική.
Στον «Πληροφοριοδότη» έχουμε δυο άγνωστους μεταξύ τους τύπους που «εισχωρούν» στην «συμμορία» του Ιρλανδού Frank Costello και όταν πια ο σπιούνος αρχίζει και αποκαλύπτεται, ο ένας πρέπει να εμποδίσει τον άλλο από το να μάθει την πραγματική του ταυτότητα.
Παιχνίδι γάτας-ποντικού με έντονο pulp στοιχείο και τον Scorsese να το απολαμβάνει τόσο που στα κέφια του έστειλε τον Μάρκι Μαρκ (Γουόλμπεργκ) υποψήφιο για Oscar.
Για μας νικητής είναι: “The Departed” – Martin Scorsese
3. “No Country For Old Men” (2007 • 80η Απονομή)
Από το “Fargo” μέχρι το “Inside Llewyn Davis” οι αδερφοί Κοέν είναι θρύλοι για την μοναδική τους προσέγγιση στην αφήγηση και την σκηνοθεσία.
Μέσα σε μια φιλμογραφία με τεράστια ποικιλία δεσπόζει ετούτο εδώ το έργο που το 2007 κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας και άλλαξε το παιχνίδι στο Hollywood.
Όταν ο Josh Brolin βρει μια βαλίτσα με χρήματα αφότου ένα drug deal στραβώσει, θα γίνει ο στόχος ενός στυγερού εκτελεστή που δεν θα σταματήσει να τον κυνηγάει μέχρι να τον βρει.
Οι Κοέν εδώ έφτιαξαν μια ιστορία απληστίας και συμμόρφωσης σε ένα αιματοβαμμένο σκηνικό στην ξερή δύσης της Αμερικής.
Ο Javier Bardem είναι εφιαλτικά ονειρικός με το χλωμό του πρόσωπο και το απαίσιο του κούρεμα που πέρασε στην ιστορία και έκανε το “Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους” το απόλυτο Οσκαρικό cult της εποχής μας.
Για μας νικητής είναι: “No Country For Old Men” – Joel & Ethan Coen
2. “Moonlight” (2016 • 89η Απονομή)
Στην πιο σκληρή Οσκαρική κούρσα των τελευταίων δεκαετιών, το “Moonlight” θα το θυμόμαστε όλοι για τον λάθος λόγο.
Εκπληκτικό τόσο στις ερμηνείες, όσο και στην σκηνοθεσία του από τον Barry Jenkins, το “Moonlight” μιλάει για την σκληρή ανατροφή ενός μαύρου αγοριού σε μια φτωχογειτονιά του Μαϊάμι.
Η ταινία ακολουθεί την ζωή του από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση όσο προσπαθεί να βρει την θέση του στον κόσμο.
Αυτό που εκτοξεύσει το “Moonlight” είναι η ματιά του στον δύσκολο αγώνα του ήρωα να τα «βρει» με την πραγματική του ταυτότητα.
Θεματικά πρωτότυπο, ωμό στην εκτέλεση και τρυφερό όσο ελάχιστες ταινίες, το “Moonlight” βουτάει βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή και φέρνει το πιο επίκαιρο μήνυμα στον mainstream κινηματογράφο.
Αλλά όπως είπα όλοι θα το θυμόμαστε πλέον από το α λα Steve Harvey μπέρδεμα στα Oscar και πάντα θα συγκρίνεται με το πιο επιφανές, καλύτερα διαφημισμένο και καλύτερα σκηνοθετημένο “La La Land” το οποίο όλοι πλέον θα θεωρούν «νικητή» στην κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας.
Την ίδια χρονιά αριστουργήματα όπως το “Arrival” και το “Manchester By The Sea” θα αξίζουν το βραβείο, αλλά και αυτά θα χαθούν στη μάχη των θηρίων που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Για μας νικητής είναι: “La La Land” – Damien Chazelle
1. “The Lord Of The Rings: The Return of the King” (2002 • 76η Απονομή)
Ολοκληρώνοντας την τριλογία του «Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών» που άρχισε το 2001, η “Επιστροφή του Βασιλιά” σπάει την τεράστια σε διάρκεια ταινία σε δυο μέρη για να αφηγηθεί από την μια την επική μάχη του Άραγκορν με τον στρατό του Σάουρον και από την άλλη το τέλος του ταξιδιού του Φρόντο στο βουνό του Χαμού για να καταστρέψει το Δαχτυλίδι.
Ο Peter Jackson με την «Επιστροφή» κατάφερε πολλά περισσότερα από το να κερδίσει απλά ένα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Η ταινία αυτή πέρα από την τεράστια αγάπη που έλαβε από το κοινό, έγινε η πρώτη ταινία φαντασίας που κατάφερε να πείσει την Ακαδημία να της δώσει το πολυπόθητο τρόπαιο.
Επίσης τα πολλαπλά τέλη της (4 τέλη πριν πέσουν οι τίτλοι) έγιναν “μόδα” στον κινηματογράφο, ενώ ο τρόπος που χωρίζει την βία και το επικό στοιχείο της μάχης με την λεπτεπίλεπτη και όμορφη αφήγηση του άθλου του Φρόντο κάνουν τον τρίτο «Άρχοντα» πραγματικό αριστούργημα της έβδομης τέχνης.
Με την ταινία αυτή ο Peter Jackson απέδειξε ότι το blockbuster μπορεί να είναι τέχνη, εισήγαγε οπτικά και ηχητικά εφέ άγνωστα μέχρι τότε και σε αυτόν οφείλουμε την γιγάντια εξέλιξη των blockbuster του σήμερα (αν και αυτό δεν θεωρείτε απαραίτητα καλό).
Η ταινία απέσπασε 11 Όσκαρ-ρεκόρ που μέχρι και σήμερα μοιράζεται με τον «Τιτανικό» και το «Μπεν Χουρ».
Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβανεται και το βραβείο σκηνοθεσίας για τον Jackson, τον άνθρωπο που πρώτος μπόρεσε να οπτικοποιήσει με αυτόν τον τρόπο βιβλία και ιστορίες που κανείς δεν είχε καταφέρει να φέρει στο πανί μέχρι τότε.
Για μας νικητής είναι: “Lost In Translation” – Sofia Coppola
Πέτρος Μάκας.
1.jpg)
