Πριν 5 χρόνια στις 2 Φεβρουαρίου, ο ξεχωριστός Philip Seymour Hoffman έφυγε πρόωρα από τη ζωή.
Προηγουμένως όμως, με μοναδική φυσικότητα και αυθεντική θεατρικότητα στην απόδοση των ρόλων του, είχε προλάβει να μας χαρίσει μερικές καταπληκτικές ερμηνείες, οι οποίες τον κατατάσσουν άμεσα ανάμεσα στους κορυφαίους των τελευταίων δεκαετιών.
Παρακάτω επιλέγουμε τις 5 σημαντικότερες στιγμές του σε μια ζωή η οποία δεν είχε την διάρκεια που άξιζε, αλλά με μια καριέρα που αποδεικνύεται υπεραρκετή ώστε να αποτελεί ο ίδιος σημείο αναφοράς στον σύγχρονο κινηματογράφο.
Capote (2005)
Μέχρι να μεταμορφωθεί στον Truman Capote, ο Hoffman είχε συμμετάσχει σε δεκάδες ταινίες καταφέρνοντας κάθε φορά να αφήνει το στίγμα του.
Ο ρόλος του Capote όμως ήταν αυτός που ανέδειξε πανηγυρικά την ερμηνευτική του βαρύτητα, επιβεβαιώνοντας το τεράστιο ταλέντο του.
Με μια ολοκληρωτική ερμηνεία αλλάζει εμφάνιση και τρόπο ομιλίας, και μέσα από λεπτεπίλεπτες, καλοδουλεμένες, και μετρημένες κινήσεις, πετυχαίνει να αποτυπώσει επακριβώς την ιδιαίτερη προσωπικότητα που υποδύεται, τόσο εμφανισιακά όσο και συναισθηματικά.
Charlie Wilson’s War (2007)
Ως ελληνοαμερικανός πράκτορας της CIA ο Hoffman ελίσσεται στα πολιτικά παρασκήνια με ανησυχητική άνεση, ενώ χαρίζει και μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες (και συχνά κωμικές) στιγμές του.
Σε μια από αυτές, η οποία μάλιστα αποτελεί και μια από τις καλύτερες σκηνές ολόκληρης της καριέρας του, αφού μαλώνει, βρίζει, και σπάει μια τζαμαρία, ρωτάει πώς ήταν.
Δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε με την αντίδραση που βλέπουμε στην ταινία.
Thumbs up.
Before the Devil Knows You’re Dead (2007)
Στην εξαιρετική όσο και συγκλονιστική ταινία του Sidney Lumet, ο αμερικανός ηθοποιός δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες του.
Ισορροπώντας ανάμεσα στη στωικότητα και τις ανεξέλεγκτες εκρήξεις, καταφέρνει με κάθε βλέμμα και κάθε κίνηση να μας μεταδίδει το βαρύ φορτίο θλίψης και τύψεων του χαρακτήρα του, με την ερμηνεία να παίρνει ακόμα πιο τραγικές διαστάσεις με ορισμένες σκηνές εθισμού να αποδεικνύονται δυστυχώς προφητικές.
Doubt (2008)
Στο θεατρικό του John Patrick Shanley ο Hoffman «αναμετράται» με τις Meryl Streep και Amy Adams.
Μέσα από τις σεμιναριακού επιπέδου ερμηνευτικές συγκρούσεις, ο Hoffman με μετρημένη και εσωστρεφή παρουσία καταφέρνει να δημιουργήσει την προσδοκώμενη αμφιβολία μέσα από υπολογισμένες εκφράσεις και προσεγμένες κουβέντες, κάνοντάς μας να αγωνιούμε και να ενδιαφερόμαστε περισσότερο ίσως απ’ όσο θα έπρεπε για την τύχη του χαρακτήρα του.
The Master (2012)
Η πέμπτη συνεργασία με τον επίσης μοναδικό Paul Thomas Anderson θα αποδειχτεί δυστυχώς και η τελευταία.
Αλλά αποτέλεσε μια εκπληκτική στιγμή και για τους δύο.
Ο Hoffman έχοντας δίπλα και απέναντι έναν άψογο Joaquin Phoenix, δίνει ίσως την κορυφαία ερμηνεία του μέσα από έναν ρόλο ο οποίος κρύβει πολλά, υπονοεί ακόμα περισσότερα, και τελικά μας συγκλονίζει μέσα από τα ανεπανάληπτα τετ α τετ που στήνονται.
Ένας πραγματικός Master της υποκριτικής.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
