Έχοντας συνεργαστεί στο σενάριο για το ‘Dogman’ του Matteo Garrone, τα αδέρφια Damiano και Fabio D’ Innocenzo σκηνοθετούν την πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία με τον αυθεντικό τίτλο της να ακούει στο όνομα ‘La Terra dell’ Abbastanza’.
Παρόμοια αισθητικά με το ‘Dogman’, η ταινία ανήκει στο είδος του δράματος εγκληματολογικής φύσης με πρωταγωνιστές δύο καλούς φίλους που γοητεύονται από το έγκλημα που κυριαρχεί στα προάστια της Ρώμης.
Τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές υποδύονται οι Andrea Carpenzano και Matteo Olivetti που κυριολεκτικά κρατούν την ταινία με τις ερμηνείες τους.
Ο Manolo και ο Mirko είναι δύο κολλητοί φίλοι που ζουν στα φτωχικά προάστια της Ρώμης ελπίζοντας να χαμογελάσει η τύχη τους και βρουν μια κανονική δουλειά.
Ένα βράδυ παρασέρνουν και σκοτώνουν με το όχημα τους κατά λάθος έναν άνθρωπο.
Χωρίς πολλές σκέψεις αποφασίζουν να το βάλουν στα πόδια και να ξεχάσουν το περιστατικό.
Ο πατέρας του Manolo μαθαίνει πως ο άνθρωπος που σκότωσαν πρόκειται για ένα καταζητούμενο και έτσι τους προτείνει να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία.
Οι δύο φίλοι θα αναπτύξουν σχέσεις με τη μαφία που τους αναθέτει να σκοτώνουν για λογαριασμό της.
Τα συμβόλαια θανάτου αυξάνονται και ο Manolo και o Mirko ολοένα και γοητεύονται από το έγκλημα που τους αποφέρει όλα όσα επιθυμούσαν στη ζωή τους: γυναίκες, λεφτά, ελευθερία.
Κάτι τέτοιο όμως θα έχει και τις ανάλογες τραγικές συνέπειες…
Ακραία, βίαιη, αδίστακτη μα και πραγματικά ρεαλιστική είναι η πρώτη σκηνοθετική δουλειά των αδερφών D’ Innocenzo που σκιαγραφεί το σκοτεινό πορτρέτο μιας παρακμάζουσας νεολαίας που ζει και αναπνέει για το έγκλημα.
Μια νεολαία που δεν έχει ελπίδες για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και ο δρόμος της παράνομης ζωής φαντάζει κάτι το εύκολο και ειλικρινά προσβάσιμο για αυτούς που επιθυμούν να αποκτήσουν τον κόσμο εν μία νυκτί.
Πολύ ενδιαφέρον χειρισμός της δραματουργικής γραφής του σεναρίου: και οι δύο νεαροί ανήκουν σε δυσλειτουργικές οικογένειες όπου η απουσία του πατέρα στον έναν και η απουσία της μητέρας στον άλλον αντίστοιχα δείχνει με καταπληκτικό τρόπο πως η ‘λάθος κατεύθυνση’ ξεκινάει από το ίδιο το σπίτι και την οικογένεια.
Η ταινία διακατέχεται από μια έντονη μηδενιστική ατμόσφαιρα που αντιλαμβάνεσαι από τις πρώτες σκηνές.
Το έγκλημα φαντάζει στα μάτια της σημερινής νεολαίας κάτι το άκρως γοητευτικό που με αυτό νομίζουν πως μπορούν να κατακτήσουν τον κόσμο.
Ο Manolo και ο Mirko ‘τυφλώνονται’ από τα εγκληματικά κατορθώματα τους και συνεχίζουν να δρουν έτσι.
Από το σημείο που δίσταζαν να αναφέρουν το περιστατικό με το θύμα που εγκατέλειψαν εκείνη τη νύχτα φτάσαμε στο σημείο να θέλουν να σκοτώσουν ξανά δίχως να έχουν συναίσθηση το τι κάνουν.
Η μοίρα έρχεται να δώσει ένα τέλος στην ιστορία σα να πρόκειται για ελληνική τραγωδία: από τον κόσμο του εγκλήματος δεν ξεφεύγει κανένας και ποτέ.
Στους κινηματογράφους από 7 Μαρτίου.
Πάνος Μουζάκης.
1.jpg)
