Στο Ελεύθερο Θέμα της Στέλλας Θεοδωράκη, που κυκλοφορεί από την Πέμπτη 28 Μαρτίου στους κινηματογράφους, οκτώ φοιτητές δημιουργούν ένα εργαστήρι φανταστικών, αλλά και επίκαιρων ιστοριών, με την καθοδήγηση της καθηγήτριάς τους, Θεοδώρας Τζήμου.
Οι οκτώ νέοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί της ταινίας μιλούν για τους χαρακτήρες που υποδύονται, τους πειραματισμούς με τα όριά τους, τη δυσκολία ν’ αντιμετωπίσεις με ωριμότητα την ελευθερία, τη δυναμική της ομάδας, αλλά και το μαγικό σημείο όπου δημιουργία, ζωή και όνειρο γίνονται ένα.
Ο Δημήτρης Κίτσος στο ρόλο του Γιώργου
Ποιος καταγράφει τις ιστορίες;
Θέμα: Η ζωή της Ίριδας και η ανάγκη αποδοχής διαφορετικών ταυτοτήτων.
Είμαι ο Δημήτρης Κίτσος, κατάγομαι από τα Ιωάννινα και σπούδασα υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, γιατί αλλιώς θα γινόμουν Τοπογράφος Μηχανικός. Το «Ελεύθερο Θέμα» είναι η τρίτη μου μεγάλου μήκους [μετά το «Park», της Σοφίας Εξάρχου και το «Octavio is dead!», της Sook-Yin Lee]. Στην ταινία της Στέλλας υποδύθηκα το Γιώργο, έναν φοιτητή της Σχολής Καλών Τεχνών, ο οποίος επιλέγει ν’ ασχοληθεί στο μάθημα της σκηνοθεσίας με τις ζωές των συμφοιτητών του και της καθηγήτριάς του, αφήνοντας αχαλίνωτη τη φαντασία του. Το σημαντικότερο κομμάτι για μένα και αυτό που κρατάω, πέραν του καλλιτεχνικού, είναι η απέραντη αγάπη που εισέπραξα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και των γυρισμάτων από το σύνολο των συντελεστών!
Ο Κωνσταντίνος Ελματζίογλου στο ρόλο του Γιάννη
Θέμα: «Ο Μύθος του 20ου αιώνα: Η αγωνία των φασιστικών παρεκκλίσεων».
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Ελματζίογλου κι είμαι 25 ετών. Είμαι απόφοιτος της δραματικής σχολής Γεώργιου Θεοδοσιάδη. Το «Ελεύθερο Θέμα» είναι η δεύτερη μου μεγάλου μήκους μετά τη συμμετοχή μου στο «Ξύπνημα της άνοιξης» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη. Στην ταινία υποδύομαι τον Γιάννη. Το συγκεκριμένο παιδί αποφασίζει ν’ ασχοληθεί με τη μελέτη ενός ανθρώπου που υπήρξε ένας απ’ τους βασικούς πυλώνες του ναζιστικού κινήματος, τον Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ. Συγκεκριμένα καταπιάνεται με το σύγγραμμά του, «Ο Μύθος του 20ου αιώνα» και παράλληλα αναζητά ομοιότητες του Ρόζενμπεργκ, καθώς και του έργου του, με αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Ακριβώς πάνω σ’ αυτήν τη μελέτη βρήκα όλο το ενδιαφέρον για τον ρόλο, διότι προσωπικά δεν ενστερνίζομαι τις συγκεκριμένες απόψεις και ιδεολογίες. Έτσι οι πρόβες και η έρευνα που κάναμε μαζί με τη Στέλλα ήταν για μένα φοβερά ενδιαφέρουσες. Απ’ τα πιο σημαντικά πράγματα που κρατάω-και ειλικρινά θα κουβαλάω για πολύ καιρό- είναι η γνωριμία και συνεργασία με τη Στέλλα και με την υπέροχη ομάδα που φτιάξαμε με τα υπόλοιπα παιδιά.
Ο Δημήτρης Θεοδωρίδης στο ρόλο του Δημήτρη
Θέμα: «Η ελεύθερη οικονομία και η πορεία της Ευρώπης»
Είμαι ο Δημήτρης Θεοδωρίδης, απόφοιτος της δραματικής σχολής Πράξη Επτά. Στην ταινία έχω το ρόλο του Δημήτρη. Αν επιμέναμε να δώσουμε έναν χαρακτηρισμό σε αυτόν το χαρακτήρα, μάλλον θα λέγαμε ότι είναι ένα παιδί διστακτικό. Έχει τη θέληση, αλλά δεν έχει τον τρόπο. Θέλει ν’ αλλάξει τον κόσμο, αλλά δεν έχει βρει ακόμα το πώς. Οι πολλές πληροφορίες που έχει στο μυαλό του θολώνουν την κρίση του. Θέλει να επαναστατήσει, θέλει ν’ ανατρέψει, θέλει να κάνει τη διαφορά. Αλλά μπερδεύεται. Αν θα καταφέρει τελικά να το κάνει όταν κατασταλάξει, αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα...
Ο Πάνος Κούγιας στο ρόλο του Βασίλη
Θέμα: «Η “μνήμη” του σαλιγκαριού και το παράλογο της αγάπης»
Ονομάζομαι Πάνος Κούγιας, είμαι απόφοιτος της Δραματικής σχολής και του μεταπτυχιακού τμήματος του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Σπουδάζω στο τμήμα σκηνοθεσίας του Εθνικού Θεάτρου και στο τμήμα Ρωσικής γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υποδύομαι τον Βασίλη, έναν φοιτητή με κοινωνικές και φιλοζωικές ανησυχίες που προσπαθεί με χιούμορ και αυτοσαρκασμό να κρύψει την ευαισθησία του. Στην ταινία δημιουργήθηκε ένα σπάνιο δέσιμο με όλα τα παιδιά από την πρώτη στιγμή, μια φιλία ουσιαστική, που έχει κρατήσει μέχρι σήμερα. Η Στέλλα Θεοδωράκη πλάθοντας μια προσομοίωση τάξης στις πρόβες, όπου η Θεοδώρα Τζήμου ως καθηγήτριά μας, έκανε παραδόσεις και ζητούσε εργασίες, πέτυχε να μας εξοικειώσει απόλυτα με την ιδέα αυτού του εργαστηρίου ελεύθερης σκέψης και αμφισβήτησης, έτσι όταν μπήκαμε στα γυρίσματα, για εμάς, ήταν σαν μια ακόμη ημέρα στην τάξη. Δουλέψαμε αρκετά θαρραλέα, απελευθερωμένοι από το άγχος του αποτελέσματος, πειραματιζόμενοι με τα όριά μας και έχοντας ουσιαστική εμπιστοσύνη μεταξύ μας:Εγώ για παράδειγμα ενώ ήταν η πρώτη μου ταινία, είχα συμφωνήσει με τη Στέλλα να μην διαβάσω το σενάριο μέχρι να τελειώσουν τα γυρίσματα για να δούμε που θα μας οδηγήσει. Θεωρώ πως αν κάτι πετύχαμε μεταξύ άλλων, είναι ότι επαληθεύσαμε με τον τρόπο δουλειάς μας το θέμα της ταινίας. Μία ειλικρινής, επί της ουσίας διαπραγμάτευση πάνω στην έννοια της ελευθερίας, των ερμηνειών και των ορίων της. Και φυσικά, οκτώ πολύ καλούς φίλους.
Η Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ στο ρόλο της Νάντιας
Θέμα: Το «Las Meninas» του Βελάσκεθ σε μια προσωπική, εκκεντρική εκτέλεση.
Είμαι η Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ, ή κατά -Ελευθέρου Θέματος- κόσμον Νάντια. Αποφοίτησα από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το καλοκαίρι του 2016 και κάπου στα μέσα του ’17 βρέθηκα στις αίθουσες της Καλών Τεχνών, ανάμεσα στα καθηλωτικά σκηνικά του Las Μeninas, μια γάτα που ήταν τόσο υπέροχη που συμπεριφερόταν σαν σκύλος κι επέβλεπε διαρκώς το τι συνέβαινε ξαφνικά στη σχολή της, σε ειδυλλιακές παραλίες και μαγικά δάση με σαλιγκάρια-μαραθωνοδρόμους. Κυρίως όμως βρέθηκα ανάμεσα σε μια ομάδα σπουδαίων καλλιτεχνών κι επαγγελματιών στο χώρο του κινηματογράφου, μια ομάδα ανθρώπων που κυριολεκτικά από την πρώτη στιγμή ήταν σα να είχαμε περάσει ώρες στο εντευκτήριο της σχολής μαζί, ατελείωτες και μεταμεσονύχτιες εργατοώρες μπροστά στην κάμερα και πάνω στη σκηνή, σα να είχαμε πάει ήδη πολλά ταξίδια σε κάθε μία από τις ηπείρους και να είχαμε φάει, πιει και χορέψει σε πολλά τραπέζια μαζί. Η ομορφιά του να βρίσκεσαι σε μία ομάδα δεκάδων ανθρώπων, που όταν ανάμεσά τους νοιώθεις τόση ασφάλεια κι ετοιμότητα για περιπέτεια, το ταξίδι δεν μπορεί παρά να είναι ονειρεμένο και… πραγματικά ελεύθερο.
Η Ιωάννα Μούσουρα στο ρόλο της Φρόσως
Θέμα: Η κρίση «εξαφανίζει» αυτούς που αγαπάμε.
Είμαι η Ιωάννα και στην ταινία υποδύομαι τη Φρόσω. Σπουδάζω Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου. Το «Ελεύθερο Θέμα» ήρθε ξαφνικά και κάπως καρμικά στη ζωή μου. Είναι πολύ περίεργο να μιλήσω για μια ηρωίδα που κάπως μου άλλαξε τη ζωή, τον τρόπο που προσεγγίζω τα πράγματα, αλλά και τον τρόπο που θέλω πλέον να εξωτερικεύω την αγάπη. Είναι η πρώτη μου ταινία και αισθάνομαι ευτυχισμένη και για τις φιλίες που απέκτησα, αλλά και για τις εμπειρίες που αποκόμισα. Η Φρόσω στα μάτια μου βιώνει την ενηλικίωσή της με έναν σκληρό τρόπο, το ίδιο αισθάνθηκα και εγώ, και κάτι μου λέει ότι και πολλοί νέοι θα βρουν πλευρές του εαυτού τους, όχι απαραίτητα στη Φρόσω, αλλά γενικά στους 8 φοιτητές. Το «Ελεύθερο Θέμα» για μένα τολμάει να δείξει, να πει πράγματα, που στην καθημερινότητα τείνουμε να τα βάζουμε στην άκρη και όμως στην ουσία μας βασανίζουν φριχτά.
Η Φραγκίσκη Μουστάκη στο ρόλο της Δάφνης
Θέμα: «Το χρώμα του ήχου: οι εικόνες που ακούμε και οι ήχοι που βλέπουμε».
Με λένε Φραγκίσκη Μουστάκη. Γεννήθηκα το 1990, σπούδασα θέατρο στη Σχολή Δήλος και Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών. Ζω από παιδί στο κέντρο της Αθήνας. Στο θέατρο έχω συνεργαστεί με τους Αιμίλιο Χειλάκη, Μανώλη Δούνια, Ρούλα Πατεράκη, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. Στον κινηματογράφο με τους Λάκη Παπαστάθη, Δώρα Μασκλαβάνου και Στέλλα Θεοδωράκη. Στο «Ελεύθερο Θέμα» υποδύομαι τη Δάφνη μια νεαρή φοιτήτρια της Καλών Τεχνών με μεγάλη πίστη στην τέχνη, αλλά παράλληλα με μια έντονη μελαγχολία στη σκέψη της. Την ενδιαφέρει το πώς οι εικόνες και οι ήχοι παράγουν συναισθήματα και για να το ανακαλύψει χρησιμοποιεί τη μουσική δημιουργώντας συν-αισθητικά ονειρικές εικόνες. Αγάπησα πολύ όλη τη διαδικασία των γυρισμάτων. Το σινεμά είναι μια χειροπιαστά ομαδική διαδικασία. Με τη Στέλλα, λοιπόν, να διευθύνει, ένιωσα μετά από πολλά χρόνια μέλος μιας ομάδας, η οποία έχει ενωθεί για έναν στόχο και αυτό από μόνο του είναι πολύ δυνατό και συγκινητικό.
Η Ναταλία Ρήγα στο ρόλο της Κάτιας
Θέμα: «Από τον μοντερνισμό και τον Μαρσέλ Ντισάν στη φωτογράφιση της απώλειας».
Είμαι η Ναταλία Ρήγα και αποφοίτησα από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 2016. Στην ταινία υποδύομαι την Κάτια, μία εκκεντρική, αλλά και ευαίσθητη φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών. Είναι γλυκιά και δοτική, αντιμετωπίζει ανθρώπους και καταστάσεις με χιούμορ και αφήνει τη ζωή να την παρασύρει. Όταν η Ίρις, η καθηγήτρια της Σχολής, τους βάζει εργασία με ελεύθερο θέμα, καλείται για πρώτη φορά να αντιμετωπίσει με ωριμότητα την ελευθερία της και να τη χρησιμοποιήσει για να εκφράσει κάτι ουσιώδες για εκείνη. Οσο η ταινία εξελίσσεται έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στην ενηλικίωση. Εξάλλου όλοι μας, για να ενηλικιωθούμε, χρειάστηκε να μάθουμε μέσα από τα λάθη μας για το πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τόσο την προσωπική, όσο και την ελευθερία έκφρασης, ειδικά σ’ έναν κόσμο που σε ωθεί στα άκρα, όποια κι αν είναι αυτά. Η ταινία μας, ακουμπάει αυτό το θέμα θαρραλέα, με ευαισθησία, αλλά και λίγη τρέλα και παρασέρνει τον θεατή σ’ ένα μαγικό ταξίδι, όπου οι ανθρώπινες ζωές μπλέκονται με την τέχνη, οι αναμνήσεις με τη μουσική, η επανάσταση με πίνακες ζωγραφικής και οι άνθρωποι με τα χρώματα! Αισθάνομαι περήφανη και πολύ τυχερή για την ευκαιρία να συμμετέχω σε αυτήν την υπέροχη παραγωγή και ευχαριστώ από καρδιάς την υπέροχη Στέλλα Θεοδωράκη και όλους τους συναδέλφους και συνεργάτες για την εμπιστοσύνη και το υπέροχο κλίμα στα γυρίσματα!
Η ταινία κυκλοφορεί στις 28 Μαρτίου από την One from the Heart
1.jpg)
