Στο team του FilmBoy δεν διαφωνούμε συχνά, αλλά όταν το κάνουμε του δίνουμε και καταλαβαίνει.
Την κριτική για το Thunder Road την είχε αναλάβει ο Αλέξης, ο οποίος φαίνεται να είδε ‘…με διαφορά την χειρότερη ταινία του 2019 ως τώρα’.
Ώρες αργότερα ήρθε και η κριτική από τον Πάνο, ο οποίος έγραφε ‘…ένα συναρπαστικό ταξίδι αυτογνωσίας’.
Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η αξιολόγηση μιας ταινίας μπορεί να είναι εντελώς αντίθετη ανάμεσα σε δύο έμπειρους κριτικούς.
Παρακάτω ο Αλέξης Κυριαζής και ο Πάνος Μουζάκης θα αναπτύξουν τα επιχειρήματά τους και φυσικά, στα σχόλια περιμένουμε και τη δική σας γνώμη.
Πρώτα όμως η σύνοψη.
Ο Jim Cummings είναι ο Jim Arnaud, ένας ιδιόρρυθμος αστυνομικός του οποίου η προσωπική ζωή μοιάζει διαλυμένη.
Έχασε πρόσφατα τη μητέρα του, βρίσκεται στα πρόθυρα του διαζυγίου με τη γυναίκα του Rosalind και παλεύει να αναδειχθεί στα μάτια της μικρής του κόρης του Crystal.
Έπειτα από ένα συμβάν έξω από την υπηρεσία του, ο Jim ξαφνικά απολύεται και ο κόσμος γύρω του καταρρέει ακόμα περισσότερο.
Θα καταφέρει ο Jim να αλλάξει τα πράγματα ή είναι ένας ακόμα αποτυχημένος ονειροπόλος;
Αλέξης:
Η ιστορία που μας παρουσιάζεται εμφανίζει έναν ψυχολογικά, συναισθηματικά και κοινωνικά ασταθή και άχαρο άνδρα που βρίσκεται στη χειρότερη ίσως στιγμή της ζωής του, αφού εκτός του θανάτου της μητέρας του έχει να αντιμετωπίσει και τη γυναίκα του που ζητάει διαζύγιο και παίρνει τη κόρη τους μακριά, και όλα αυτά έχουν συνέπειες και στο επάγγελμά του, οδηγώντας τον Jim στην άκρη του γκρεμού.
Το Thunder Road τυπικά είναι μια κλασσική indie αμερικάνικη δραμεντί, όμως από το πρώτο κιόλας λεπτό καταλαβαίνεις πως έχουμε να κάνουμε με μια ταινία του weird wave.
Ο θεατής πρέπει να είναι διατεθειμένος να γελάσει, να κλάψει και να συμπάσχει με καταστάσεις που δεν είναι ούτε αστείες ούτε δραματικές, ούτε καν ρεαλιστικές.
Η ταινία μοιάζει με επεισόδιο του Arrested Development γραμμένο και σκηνοθετημένο από τους Noah Baumbach και Quentin Dupieux!
Θέλει να είναι ευαίσθητη και αστεία αλλά είναι αφόρητα κακόγουστη, έως και προσβλητική.
Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που η παρακολούθησή της ήταν τόσο cringy που μου “γύρισε το στομάχι” από την αποστροφή.
Το δυσάρεστο είναι πως υπάρχουν 2-3 σκηνές που δείχνουν πως πίσω κρύβεται μια αξιόλογη δραματική ιστορία, η οποία όχι μόνο δεν αξιοποιείται αλλά και κηλιδώνεται.
Με διαφορά η χειρότερη ταινία του 2019 (μέχρι σήμερα) και με τόσο παραγεμισμένες εβδομάδες, δυστυχώς προβλέπω και φέτος να έχει μεγάλο ανταγωνισμό.
Οι φίλοι του είδους, ας ρίξουν μια ματιά στη σειρά Casual που βρίσκει στόχο εκεί ακριβώς που το Thunder Road μπουρδουκλώνεται στα πόδια του.
Φέρτε μου ένα DeLorean γιατί θέλω αυτά τα 90 λεπτά μου πίσω!
Πάνος:
Ο ανερχόμενος σκηνοθέτης Jim Cummings είχε φτιάξει μια μικρού μήκους ταινία με τον τίτλο ‘Thunder Road’ το 2016 και μάλλον φαίνεται κάτι τον έσπρωχνε να την κάνει μεγάλου μήκους λίγο καιρό μετά.
Και καλά έκανε.
Γιατί έχει να δώσει κάτι ξεχωριστό.
Ο ίδιος έχει συνεισφέρει παντού στην ταινία: σενάριο, σκηνοθεσία, μουσική, μοντάζ και βασικός ηθοποιός!
Η ταινία του ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα σε δράμα και κωμωδία και φέρνει μια νέα πνοή στο νέο ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά.
Μακριά από κλισέ δήθεν ανεξάρτητες δουλειές του αμερικανικού σινεμά που απλώς υπάρχουν και μακριά από τις ταινίες με υπερβολικές εικόνες άσκοπης βίας στους αστυνομικούς κύκλους και μηδενικού στοχασμού, η ταινία του Jim Cummings είναι μια κρυφή και ευχάριστη έκπληξη που δείχνει πως το αμερικάνικο σινεμά μπορεί να υπάρχει και χωρίς τους σταρ ή να ακολουθεί πιστά μια συνταγή επιτυχίας.
Ένας συνδυασμός δράματος και κωμωδίας καταφέρνει μέσα από τον ήρωα του να αφήσει πίσω το δυσάρεστο παρελθόν του και να παλέψει για κάτι αληθινό, για κάτι που έχει μέλλον.
Ελπιδοφόρα, αστεία και νοσταλγική, η ταινία του Cummings είναι ένα έργο που γυρίστηκε την κατάλληλη στιγμή από τον δημιουργό του.
Ένα συναρπαστικό ταξίδι αυτογνωσίας, του οποίου η σκηνοθεσία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του.
Ο ήρωας Jim Arnaud είναι ένας νέος άνθρωπος με ανησυχίες και όρεξη για ζωή.
Πάση θυσία επιθυμεί το καλύτερο για την κόρη του.
Η επιλογή του να είναι αστυνομικός ίσως πάει κόντρα στην ιδιοσυγκρασία του αλλά δεν δείχνει να μας πειράζει καθόλου.
Υπάρχουν μερικές σκηνές ας πούμε λίγο υπερβολικές ως προς την ερμηνεία αλλά επίσης δε μας πειράζει καθόλου.
Η ταινία διαφέρει.
Και μόνο από το γεγονός που ξεχωρίζει για τον ήρωα της, για το ζωηρό πνεύμα της και την όλη προσπάθεια του δημιουργού της να την ολοκληρώσει μας κέρδισε.
Το ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά σε καλές στιγμές.
Εσείς είδατε το Thunder Road;
1.jpg)
