Με τα γερμανικά στρατεύματα να ελέγχουν τη Γαλλία, ο Γερμανός πρόσφυγας Georg υιοθετεί την ταυτότητα ενός νεκρού συγγραφέα προσπαθώντας να διαφύγει στη Μασσαλία, και από κει εκτός Ευρώπης.
Η γνωριμία του όμως με μια γυναίκα η οποία αναζητά τρόπο να κάνει το ίδιο δρομολόγιο θα θέσει σε κίνδυνο το σχέδιό του.
Ο Γερμανός σκηνοθέτης Christian Petzold (Phoenix, Barbara) συνδυάζει το ιστορικό πλαίσιο της κατεχόμενης Γαλλίας του Β’ Παγκοσμίου με τη σημερινή εποχή, φτιάχνοντας μια ταινία που συμβαδίζει με τις δύο εποχές, καταφέρνοντας να μας μεταδώσει την ατμόσφαιρα και των δύο.
Αναβιώνοντας τις συνθήκες κατοχής που υπήρχαν σε πολλές χώρες την εποχή του Πολέμου, μας μεταφέρει στη σημερινή εποχή όπου οι καταστάσεις καταστολής και τρομοκρατίας παραμένουν στην Ευρώπη και σε πολλές χώρες του πλανήτη, με πιο έμμεσες και γι’ αυτό το λόγο και πιο επικίνδυνες τακτικές.
Με αυτόν τον τρόπο καταπιάνεται με καίρια σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, αξιοποιώντας την ανάγκη του πρωταγωνιστή για φυγή και για ελευθερία, αναζητώντας μια κοινωνία, μια χώρα στην οποία θα νιώθει ευπρόσδεκτος, με το τελευταίο να παραπέμπει άμεσα στο προσφυγικό ζήτημα που τόσο έχει κλονίσει την ηθική της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία χρόνια.
Σε πιο κινηματογραφικά, ο Γερμανός σκηνοθέτης αφηγείται την ιστορία του πρωταγωνιστή παίζοντας ανάμεσα στους χαρακτηρισμούς του ήρωα και του αντιήρωα, μεταδίδοντάς μας τα συναισθήματά του, τα οποία προέρχονται είτε από την επιθυμία για αναβίωση μιας γαλήνιας απλότητας που μοιάζει πια μακρινή, είτε από την ξεκάθαρη αγωνία επιβίωσης με τα ένστικτα να κυριαρχούν της λογικής.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό η εμφάνιση του έρωτα έρχεται να θυμίσει την ομορφιά της ζωής, η οποία όμως ως δυσεύρετη, απαιτεί θυσίες και δύσκολες επιλογές.
Τα παραπάνω δίνονται με αρκετό ρεαλισμό και μια όμορφη φωτογραφία που αποτυπώνει όλα αυτά τα συναισθήματα, χωρίς όμως να αποφεύγονται και κάποια μικρά κενά στην αφήγηση που προκύπτουν από στιγμές έλλειψης έντασης.
Αυτά όμως αποτελούν παρενθέσεις σε ένα γενικά πολύ ενδιαφέρον δέσιμο.
Στους κινηματογράφους από 18 Απριλίου.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
