Όταν το καλοκαίρι του 2017, το Netflix ανακοίνωσε πως έδωσε το πράσινο φως στη τηλεοπτική διασκευή του The Umbrella Academy της Dark Horse Comics, με εξαίρεση τους γνώστες του κόμικ, λίγοι έδωσαν ιδιαίτερη σημασία, μιας και το καλεντάρι ήταν ήδη γεμάτο με τις σειρές της Marvel.
Όσο όμως αυτές, η μία μετά την άλλη αποχωρούσαν, και ταυτόχρονα περισσότερες πληροφορίες για την Ακαδημία της Ομπρέλας βγήκαν ήρθαν στη δημοσιότητα, το hype όλο και αυξανόταν και το τελικό αποτέλεσμα που ανέβηκε στη πλατφόρμα στα μέσα Φλεβάρη, μπορεί να μην αναπληρώνει από μόνο του το κενό που άφησε το MCU αλλά σίγουρα δείχνει πως υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια.
Η (προ)ιστορία της σειράς ξεκινάει το 1989, όταν μία μέρα, ταυτόχρονα, 43 γυναίκες γεννούν 43 παιδιά σε όλο το κόσμο.
Το περίεργο της υπόθεσης ήταν πως καμία απ’ αυτές δεν ήταν έγκυος!
Ο εκκεντρικός πολυεκατομμυριούχος Reginald Hargreeves εντοπίζει και υιοθετεί 7 από αυτά, και αναγνωρίζοντας τις ιδιαίτερες ικανότητές τους, τα μεγαλώνει ως μια υπερηρωική ομάδα, με στρατιωτική, σχεδόν σαδιστική πειθαρχία.
Δεκαετίες αργότερα, πολλά έχουν συμβεί μεταξύ τους και από την διάσημη Umbrella Academy έχουν απομείνει μόνο τα κόμικς.
Με αφορμή το θάνατο του Hargreeves, οι εναπομείναντες συναντιούνται για ένα τελευταίο αντίο, όμως η ξαφνική εμφάνιση του #5 που είχε εξαφανιστεί πριν 16 χρόνια και επιστρέφει με την τότε εφηβική μορφή του, λέγοντάς τους πως σε 8 ημέρες θα έρθει το τέλος του κόσμου, θα αναγκάσει τα “αδέρφια” να ενώσουν τις δυνάμεις τους για μία ακόμη φορά.
Το πρώτο στοιχείο που κάνει το The Umbrella Academy να ξεχωρίζει από άλλες superhero teams είναι πως οι ήρωες της δεν είναι ούτε υπερήρωες ούτε ομάδα.
Στη καρδιά της, η σειρά μας διηγείται την ιστορία μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, τα μυστικά και ψέματα που τους τρώνε όλα αυτά τα χρόνια, τα συναισθήματα για τον “πατέρα” τους που είναι κάθε άλλο παρά θετικά, και ο τρόπος που αυτοί προσπάθησαν να ξεπεράσουν εκείνα τα χρόνια και να συνεχίσουν τη ζωή τους φυσιολογικά, με αρκετά μεγάλο ποσοστό αποτυχίας.
Το πρώτο επίτευγμα των δημιουργών Steve Blackman & Jeremy Slater είναι πως κατάφεραν να στήσουν έναν μικρόκοσμο γύρω από αυτή την οικογένεια, ο οποίος παρά τα πολλά κενά του, τα οποία ίσως συμπληρωθούν στις μελλοντικές σεζόν ίσως και όχι, είναι τόσο ολοκληρωμένος και άμεσα οικείος που σε κερδίζει από τη πρώτη στιγμή.
Το επόμενο και ίσως μεγαλύτερο επίτευγμα είναι πως κράτησαν αυτή την πολύ εύθραυστη ισορροπία της ομάδας καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, έχοντας ελάχιστα νεκρά επεισόδια, συνεχή δράση (με τη διπλή έννοια του όρου), με μοναδική μεγάλη παραφωνία ένα επεισόδιο κάπου στα μέσα του κύκλου που αυτοακυρώνεται στο τέλος του και στο επόμενο επαναλαμβάνεται.
Πραγματικά πολύ κακό τρικ.
Όντας περισσότερο σαρδόνιο παρά κωμικό, το The Umbrella Academy είναι αφάνταστα διασκεδαστική σειρά, ελαφριά ως προς το ύφος της αλλά χωρίς να πλησιάζει ούτε στο ελάχιστον το ανώριμο επίπεδο των αντίστοιχων σειρών του CW, κάτι που κάνει τη ροή ακόμα πιο εύκολη με τα 10 επεισόδια να περνούν νεράκι.
Όσον αφορά το cast, υπάρχουν κάποια προβληματάκια, με τους Ellen Page (Into the Forest) και Robert Sheehan (Mortal Engines) να είναι εκείνοι που και σεναριακά και ερμηνευτικά παίρνουν πάνω τους το μεγαλύτερο βάρος και ανταπεξέρχονται άριστα, αντίθετα με τους υπόλοιπους [Tom Hopper (I Feel Pretty), David Castañeda (Sicario: Day of the Soldado), Emmy Raver-Lampman] που μοιάζουν κάπως… περιφερειακοί.
Το The Umbrella Academy είναι η τρανταχτή απάντηση του Netflix πως… ο τόπος είναι γεμάτος πορτοκάλια και όταν χάνεις έναν Daredevil, δεν είναι δύσκολο να βρεις έναν Klaus ή μια Vanya για να τον αντικαταστήσουν.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
