Ο σκηνοθέτης Ali Abbasi ολοκληρώνει τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του δύο χρόνια μετά το δράμα τρόμου ‘Shelley’.
Και το αποτέλεσμα σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό.
Δυστυχώς, όχι λόγω θαυμασμού…
Η Tina είναι μια γυναίκα τελωνειακός με δύσμορφη όψη και μια ειδική ικανότητα να μυρίζει τον φόβο και την ενοχή των ανθρώπων.
Η σχέση της με τον άντρα της Roland δεν είναι καλή και ο πατέρας της πάσχει από τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Μια μέρα στο τελωνείο φτάνει ο Vore, ένας άντρας με παρόμοια χαρακτηριστικά στην εξωτερική του εμφάνιση.
Ο Vore θα γνωριστεί καλύτερα με την Tina το επόμενο χρονικό διάστημα αλλά το μέλλον τους μοιάζει αβέβαιο.
Η συγκεκριμένη ταινία βραβεύτηκε στην κατηγορία Un Certain Regard στο περσινό φεστιβάλ των Καννών, κάτι που εύλογα σε κάνει να απορείς για μια ακόμα φορά για τα βραβεία και τις διακρίσεις.
Η ταινία κάτι θέλει να διαπραγματευτεί αλλά το κάνει μάλλον με λάθος τρόπο.
Και αν το λέει ξεκάθαρα, δε συμφωνούμε σε αυτό.
Άκρως εκνευριστική και αποκρουστική ταινία, ένα απόλυτο χάσιμο χρόνου το οποίο δεν έχει όρια.
Το γεγονός πως στο σενάριο έχουν συνεργαστεί τρία (!) άτομα είναι πραγματικά απίστευτο και άξιο απορίας γιατί έγινε αυτό το αποτέλεσμα.
Κινηματογραφικό επίτευγμα ή εξευτελισμός του ανθρώπινου είδους σε όλο του το μεγαλείο;
Υπαρξιακός προβληματισμός ή κενή ανοησία;
Ένα ανόητο κινηματογραφικό σφάλμα σίγουρα.
Ένα περίπατος στην εξοχή, μια βόλτα στη θάλασσα ή μια ενασχόληση με ένα μουσικό όργανο είναι κάτι που σας προτρέπουμε να κάνετε ώστε να αποφύγετε να δείτε αυτό το οποίο μερικοί αποκαλούν ταινία.
Ο άσος στη βαθμολογία πηγαίνει για το φανταστικό και πανέμορφο Σκανδιναβικό τοπίο της φύσης, αποκλειστικά και μόνο.
Στους κινηματογράφους από 6 Ιουνίου.
Πάνος Μουζάκης
1.jpg)
