Η ελληνική μυθολογία αποτελεί σημείο αναφοράς και έμπνευσης για πολλούς δημιουργούς σε κάθε τομέα της τέχνης.
Ένας από αυτούς είναι αδιαμφισβήτητα και ο Jean Cocteau.
Η ταινία ‘Orpheus’ είναι η δεύτερη ταινία της ξακουστής Ορφικής τριλογίας που ξεκίνησε το 1930 με το ‘Blood of a Poet’ και έκλεισε με το ‘The Testament of Orpheus’ to 1960.
Κυκλοφόρησε πρώτη φορά στις αίθουσες το 1950 και γνώρισε από τότε θερμές κριτικές.
Συνεχίζει να συναρπάζει ακόμα και σήμερα και να εμπνέει τις νέες γενιές.
Τα γεγονότα της ιστορίας μεταφέρονται στο σύγχρονο Παρίσι (τέλη δεκαετίας του ’40) και ο Ορφέας είναι ποιητής αντί για μουσικός.
Σαν ποιητής είναι καταξιωμένος με πλήθος κόσμου να τον αναγνωρίζει και να τον επευφημεί οπουδήποτε πηγαίνει.
Αποκτάει εμμονή με το Θάνατο, που μέσω μια γοητευτικής γυναικείας μορφής θα παρουσιαστεί μπροστά του.
Παράλληλα, παραμελεί τη γυναίκα του Ευρυδίκη.
Όταν εκείνη πεθάνει ξαφνικά, ο Ορφέας θα ταξιδέψει… μέχρι τον άλλο κόσμο για να τη φέρει πίσω ξανά.
Ακόμα και αν χρειαστεί να αντιμετωπίσει το Θάνατο.
Ο Jean Cocteau θα χρησιμοποιήσει μια αινιγματική αφήγηση και θα ενώσει πολύ έξυπνα το μύθο με τη φαντασία και το όνειρο με την πραγματικότητα.
Η ταινία εξυμνεί την τέχνη της ποίησης και τους ποιητές με τον πιο ωραίο τρόπο.
Ο ποιητής είναι υπεράνθρωπος, διαθέτει δυνάμεις που δεν κατέχουν πολλοί άνθρωποι.
Μπορεί να περάσει στον άλλο κόσμο και να επανέλθει.
Η τέχνη της ποίησης είναι ένα πραγματικό χάρισμα που όποιος άνθρωπος το διαθέτει είναι αθάνατος και αιώνιος.
Τέτοιου είδους συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κάποιος που θα παρακολουθήσει αυτή τη θαυμάσια ασπρόμαυρη ταινία.
Ο Jean Marais υποδύεται τον Ορφέα με κομψότητα και το κατάλληλο στιλ ενώ και οι υπόλοιποι ρόλοι είναι απόλυτα ταιριαστοί στους ηθοποιούς που τους υποδύονται.
Η φοβερή ασπρόμαυρη φωτογραφία του Nicolas Hayer και η μουσική του Georges Auric δρουν εξίσου καταπληκτικά και είναι σε πλήρη αρμονία με τους υπόλοιπους παράγοντες.
Η μεταφορά του μύθου στην τότε εποχή μεταφέρεται με απόλυτη ισορροπία και σεβασμό.
Ο Θάνατος βρίσκει μια ολοφάνερα γοητευτική παρουσία στο πρόσωπο της María Casares, που δίνει επίσης μια θαυμάσια ερμηνεία.
Ο Jean Cocteau, πέρα από τους ηθοποιούς του, δίνει σημαντικό ρόλο και στα άψυχα αντικείμενα της ταινίας.
Πιο χαρακτηριστικό από αυτά είναι ο καθρέπτης, που σηματοδοτεί την είσοδο στον άλλο κόσμο.
Μέσα από τον καθρέπτη και μόνο μπορεί να περάσει κάποιος ζωντανός στον άλλο κόσμο.
Γι’ αυτό χρειάζεται πίστη, όχι λογική.
Ο ποιητής Ορφέας είναι ικανός να ξεπεράσει τη ζώνη της πραγματικότητας και να μεταβεί στον άλλο κόσμο χάρη στην τέχνη του.
Ο Cocteau δημιουργεί μια ταινία που διαλύει το χώρο και το χρόνο με την αφήγηση και τη σκηνοθεσία και αφήνει στον κινηματογραφικό χάρτη μια σπουδαία κινηματογραφική κληρονομιά.
Πάνος Μουζάκης
1.jpg)
