Κατά πολλούς συμπεριλαμβάνεται στις καλύτερες τριλογίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Για άλλους συμβολίζει το πέρασμα από το παραδοσιακό hand-drawn στο νεωτεριστικό τότε 3d animation, με ότι καλό και (κυρίως) κακό αυτό συνεπάγεται, και φυσικά αι υπάρχουν και εκείνοι που απλά ποτέ δε συμπάθησαν τον Woody και την παρέα του.
Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκετε, η πρεμιέρα του Toy Story 4 είναι σίγουρα ένα σημαντικό κινηματογραφικό event της θερινής σεζόν, και κρατώντας μικρό καλάθι γιατί αυτές οι, έστω και αβίαστες, αναβιώσεις συνήθως απογοητεύουν, πάμε να δούμε τι είδαμε…
Η ιστορία συνεχίζει λίγο καιρό μετά το φινάλε του Toy Story 3.
Η ζωή κυλάει ήρεμα και ευτυχισμένα για τη παρέα των παιχνιδιών στο δωμάτιο της Bonnie, τουλάχιστον για τους περισσότερους μιας και ο Woody μοιάζει να μην είναι πια στις προτιμήσεις της.
Φτάνει η ώρα για την μικρή να πάει στο νηπιαγωγείο και η πρώτη μέρα είναι δύσκολη.
Χωρίς να γνωρίζει κανέναν, “φτιάχνει” έναν φίλο, μια απλή κατασκευή με ένα πλαστικό κουταλοπίρουνο κι ένα κομμάτι σύρμα.
Παρότι είναι ουσιαστικά φτιαγμένος από σκουπίδια, ο Forky γίνεται το αγαπημένο της παιχνίδι.
Τα άλλα παιχνίδια τον καλοδέχονται, όμως ο ίδιος συνεχίζει να πιστεύει πως είναι απλά σκουπίδι και δε χάνει ευκαιρία να πέφτει σε όποιον κάδο βρει, με τον Woody να προσπαθεί συνέχεια να τον σώσει.
Σε ένα road trip της οικογένειας, ο Forky βρίσκει πάλι την ευκαιρία να εξαφανιστεί, με τον Woody να αναλαμβάνει και πάλι να τον βρει, γιατί ξέρει πόσο πολύ τον αγαπάει η Bonnie.
Στη μικρή ξένη πόλη όπου βρίσκονται, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με μια παλιά γνωστή, την Bo Peep, η οποία ζει πια χωρίς κάποιο παιδί, και παρότι θεωρείται “χαμένο παιχνίδι”, περνάει υπέροχα.
Με τη βοήθεια εκείνης και της παρέας της, θα προσπαθήσουν να σώσουν το Forky που τον έχει πιάσει αιχμάλωτο μια “ελαττωματική” κούκλα μέσα σε ένα κατάστημα με αντίκες.
Είναι πια γνωστό πως η Pixar ξέρει πως να συγκινεί τους θεατές, με το Toy Story 4 να συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο.
Η ευαίσθητη εισαγωγή και το γλυκόπικρο φινάλε σίγουρα θα σας κάνουν να βουρκώσετε, με τη σημείωση πως για πρώτη φορά, αυτό μοιάζει να γίνεται επιτηδευμένα, όχι γιατί έχουν μια συγκινητική ιστορία, αλλά απλά γιατί θέλουν να μας βουρκώσουν, έστω και με το στανιό.
Σίγουρα τα καταφέρνουν, αλλά το αυθόρμητο είναι πιο γλυκό…
Η 2η πράξη, στο κομμάτι που τρέχει η δράση, ήταν πάντα το αδύνατο σημείο των ταινιών της εταιρίας, μιας και οι ηλικιακοί περιορισμοί δεν επιτρέπουν πολλά πολλά.
Εκτός όμως από την αναμενόμενα μέτρια δράση, εδώ έχουμε και ιδιαίτερα στατική πλοκή.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως η μισή, ίσως και παραπάνω, ταινία εξελίσσεται μέσα στο μαγαζί με τις αντίκες.
Μπαίνουν, βγαίνουν, ξαναμπαίνουν, ξαναβγαίνουν, ξαναμπαίνουν, ξαναβγαίνουν… και δυστυχώς μέσα σε αυτό εκτός από μια γάτα που καιροφυλακτεί αλλά αξιοποιείται μόνο στο τέλος, και την προαναφερόμενη ελαττωματική κούκλα με τους τρομακτικούς της σωματοφύλακες, δεν υπάρχουν παρά άψυχα props απλά ως φόντο.
Όσοι προσπαθήσετε να δείτε σήμερα το πρώτο Toy Story, θα “πονέσουν” τα μάτια του, με τα γραφικά της εποχής να δείχνουν την ηλικία τους και με το παραπάνω.
Σταδιακά η σειρά εξελίχθηκε, και στο τεχνικό τομέα το Toy Story 4 σίγουρα χτυπάει ταβάνι, με τη ταινία να είναι πραγματικά πανέμορφη, σε κάποιες στιγμές σχεδόν φωτορεαλιστική, με τους χαρακτήρες όμως να κρατάνε εκείνη την άγουρη μορφή τους.
Το Toy Story 4 είναι μια αξιοπρεπέστατη προσθήκη στη σειρά, σίγουρα πολύ κατώτερη της τρίτης ταινίας, αρκετά διασκεδαστική, με χιούμορ και ευαισθησία, αλλά στη τελική πραγματικά μη απαραίτητη με το αποτέλεσμα να κυμαίνεται στα επίπεδα του δεύτερου φιλμ.
Στους κινηματογράφους από 20 Ιουνίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
