Ο Ισπανός Koldo Serra έχει ασχοληθεί περισσότερο με τη σκηνοθεσία σειρών και ταινιών στην τηλεόραση.
Ωστόσο, μερικές από τις δουλειές του κατόρθωσαν να προβληθούν στη μεγάλη οθόνη.
Μετά τα ‘Bosque de Sombras’ (2006) και ‘Guernica’ (2016), ο Serra γυρίζει ένα περιπετειώδες θρίλερ αγωνίας που αρχικά ξεκινά ως ένα αρκετά υποσχόμενο έργο για να καταλήξει σε υπερβολικές ανατροπές προς το τέλος της ταινίας.
Ο αυθεντικός τίτλος ‘70 Binladens’ ανήκει πιθανότατα στους χειρότερους τίτλους όλων των εποχών.
Ο εναλλακτικός κάνει τα πράγματα πάντως καλύτερα…
Μπιλμπάο, 2015.
Η Raquel Crespo πηγαίνει στην τράπεζα θέλοντας να σώσει τη κόρη της Alba.
Έχει προθεσμία μόνο λίγες ώρες ακόμα ώστε να πάρει 35,000 ευρώ και να πάρει την κόρη της πίσω.
Για κακή της τύχη, στην τράπεζα εισβάλλουν δύο κακοποιοί και απειλούν να σκοτώσουν τους παρόντες ανθρώπους εφόσον εκείνοι δεν συνεργαστούν μαζί τους και τους δώσουν τα λεφτά που υπάρχουν εκεί.
Ένας άνθρωπος έξω από την τράπεζα τυγχάνει να είναι αστυνομικός.
Λίγα λεπτά αργότερα θα βρεθεί χτυπημένος από τους ληστές.
Η περιοχή θα γεμίσει αστυνομικούς που θα προσπαθήσουν τις επόμενες ώρες να ματαιώσουν τα σχέδια των κακοποιών και να σώσουν τους ομήρους στην τράπεζα.
Όμως, η Raquel έχει και αυτή τα δικά της σχέδια…
Καταιγισμός από χαρακτήρες, δράση και ατελείωτες διαπραγματεύσεις σε μια ταινία που γυρίστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της στην τράπεζα και στον χώρο έξω από αυτήν.
Πρωταγωνιστής για μια ακόμα φορά είναι… το χρήμα.
Το επιθυμούν και οι χαρακτήρες που εισβάλουν στην τράπεζα αλλά και η ηρωίδα μας, με σκοπό να σώσει την κόρη της.
Βέβαια, η Raquel δεν είναι μια τυπική ηρωίδα.
Περισσότερο θα λέγαμε πως έχει σκοτεινά κίνητρα.
Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα μέσα στην ταινία όπως προχωράει η διάρκειά της.
Καλός ρυθμός, σενάριο και σκηνοθεσία.
Η ιστορία της ταινίας μοιάζει να είναι πέρα για πέρα αληθινή – και πολύ πιθανό να έχει ήδη συμβεί αρκετές φορές δίχως να το γνωρίζουμε.
Δεν μπορούμε με σιγουριά να πούμε σε ποιο σημείο η ταινία θα έπρεπε να τελειώσει, αλλά το βέβαιο είναι πως δεν έγινε.
Αυτό το φαινόμενο είναι συχνό σε ταινίες, δεν το παρατηρούμε πρώτη φορά.
Τα γεγονότα της τρίτης πράξης οδηγούν σε εξεζητημένες υπερβολές.
Βγαίνει κάποιο νόημα αλλά τα πράγματα κάπως μπερδεύτηκαν.
Σαν σύνολο, το παζλ των χαρακτήρων που αναζητούν κάτι μας τράβηξε την προσοχή.
Οι ληστές δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο νωρίς στο έργο και κατά κάποιο τρόπο ‘επικοινωνούμε’ αμεσότερα με εκείνους, όπως κάνουν και οι όμηροι.
Ίσως αυτό είναι το δυνατότερο χαρτί της ταινίας.
Στους κινηματογράφους από 4 Ιουλίου.
Πάνος Μουζάκης.
1.jpg)
