Rip-off: Stealing ideas and/or products to create something of lesser value.
To take credit for something that is not their own.
To slightly alter an existing idea and product for personal benefit.
Disregard the origin of the true creation in attempt to make a quick buck and turn a few heads.
Με τον παραπάνω ορισμό μπορούσα απλά να τελειώσω τη κριτική του νέου Child’s Play γιατί μέσα σε δυο αράδες πραγματικά τα λέει όλα για αυτό το εξάμβλωμα που κάνει τον Don Mancini να βγάζει φλύκταινες.
Που λέτε λοιπόν, πριν περίπου ένα χρόνο, η νέα μπατιρο-MGM ανακοίνωσε πως ετοιμάζει ένα μοντέρνο reboot του cult horror franchise, με έμφαση στο “μοντέρνο”.
Αφού πέταξε τον Mancini από το παράθυρο, έβαλε κάποιον Tyler Burton Smith (που μέχρι σήμερα είχε γράψει σενάρια μόνο για βιντεοπαιχνίδια) να της γράψει τη νέα ιστορία, στην οποία ο Chucky δεν είναι πια μια δαιμονισμένη κούκλα αλλά ένα δυσλειτουργικό A.I.!
Σύμφωνα με το στόρι, ένας δυσαρεστημένος υπάλληλος της εταιρίας που κατασκευάζει τον Buddi, έναν εξελιγμένο virtual assistant σε μορφή κούκλας, αποφασίζει να αφαιρέσει από το λογισμικό όλες τις προστατευτικές δικλείδες, με αποτέλεσμα το ούτως ή άλλως τρομακτικά άσχημο κουκλάκι που φτάνει στα χέρια του 13χρονου Andy να είναι ελαφρώς… παρανοϊκό!
Απολύτως τίποτα δε λειτουργεί σωστά στη ταινία.
Η spooky ατμόσφαιρα που έκανε τη πρώτη ταινία κλασσική έχει κάνει φτερά, και το μόνο που άφησε πίσω είναι μερικές νότες από το theme που ακούγονται πού και πού προσπαθώντας να μας βάλουν στο κλίμα.
Η ιδέα του να κάνουν το Chucky ουσιαστικά ένα ρομποτάκι καταστρέφει όλο το κλίμα, αλλά και κάθε ίχνος λογικής.
Ο θεατής δεν νοιώθει πραγματική απειλή σε κανένα σημείο, με το κακό casting να αποτελειώνει τη κατάσταση.
Λίγο blood & guts προς το τέλος δε βελτιώνουν διόλου τη κατάσταση, με τη ταινία πραγματικά να μη βλέπεται.
Μείνετε μακριά, πολύ μακριά…
Στους κινηματογράφους από 11 Ιουλίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
