Η ιστορία από την αθώα ματιά δύο παιδιών.
Μία όμορφη ταινία, με συμβολισμούς όπου ο σκηνοθέτης παρουσιάζει το τέλος του Ισπανο-Kουβανο-Aμερικανικού πολέμου τον 19ο αιώνα.
«Γιατί το έγραψα;
Πρώτον, επειδή μου αρέσει η ιστορία της χώρας μου, δεύτερον γιατί με ενδιέφερε να βρω μια περίπλοκη στιγμή και να την αναδείξω και στη συνέχεια σκέφτηκα δύο αθώα παιδιά μπροστά σε όλα αυτά τα γεγονότα.»
J.L. Sanchez
Στην ταινία, δύο παιδιά με τα βιβλικά ονόματα, ο Συμεών (Alejandro Guerrero) και ο Σαμουήλ (Christian Sánchez), δύο παιδιά Αφροκουβανικής καταγωγης, καθαροί «σπίθες» και οι πιο έξυπνοι στην τάξη τους, γίνονται οι βασικοί αφηγητές και οι ανθρώπινες πηγές όλων των δραματικών γεγονότων εκείνης της εποχής.
Η διαμόρφωση του χαρακτήρα των δύο παιδιών αντιπροσωπεύει ένα από τα σημαντικότερα σημεία της ταινίας.
Είναι μικροί μέσα στην στροβιλώδη κατάσταση του έθνους, στόχοι μιας κατάστασης που τους ξεπερνά και που δεν καταλαβαίνουν πλήρως.
Υπάρχει φόβος, πόνος, απογοήτευση, αλλά επίσης υπάρχει η αξέχαστη παιδική χαρά, η ειλικρίνεια της αθωότητας που τείνει να εξατμιστεί, αλλά εξακολουθεί να είναι ζωντανή και ο αναγκαστικός ρεαλισμός που τους βοηθά να επιβιώσουν μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο.
Είναι η αντανάκλαση ενός λαού που έτρεξε, κοροϊδεύτηκε για τους σκοπούς του, χωρίς να έχει καμία σανίδα σωτηρίας.
Το ίδιο κοινωνιολογικό θέμα που ο Julio Antonio Mella αποδόμησε στο ανεπανάληπτο δοκίμιο «Κούβα, ένας λαός που δεν ήταν ποτέ ελεύθερος» (1924).
Ένα ιστορικό φιλμ που ρίχνει φως σε άλλη μια ιδιαίτερη στιγμη αυτής της χώρας.
Η ταινία είναι μια παραγωγή του ICAIC και του FCBC (Cuban Fund of Cultural Assets), κάτι που όπως δηλώνει ο σκηνοθέτης έκανε την υλοποίηση της εφικτή, μιας και δεν είναι εύκολο να γυρίσεις μία ιστορική ταινία.
Η συμμετοχή και υποστήριξη του Jorje Alfonso, διευθυντή του FCBC, ήταν καίρια τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και στο έργο των τεχνιτών που έκαναν επωμίδες, στολές, κουμπιά, σπαθιά, ξιφολόγχες που ανήκουν και στα τρία διαφορετικά στρατεύματα.
Η μουσική παίζει έναν σημαντικό ρόλο στην ατμόσφαιρα του φιλμ και αυτό οφείλεται στον συνθέτη της Juan Manuel Ceruto ο οποίος μας λέει:
«ο Jorge Luis ήθελε μια θλιβερή μουσική, που δεν θα «έλαμπε», και αφού έβαλα όλες τις πιθανότητες κάτω, επέλεξα την συμφωνική μουσική και ιδιαίτερα τα έγχορδα χωρίς πολύ ενορχήστρωση κατά τη διάρκεια της, αλλά μόνο στο τέλος.
Το Cuba Libre είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Sanchez και διαφέρει εντελώς από το El Benny και το μιούζικαλ Irremediablemente Juntos.
Όντας μια καθαρά ιστορική ταινία εκείνης της εποχή είναι από εκείνες που δεν βλέπουμε πλέον από τους Κουβανούς δημιουργους.
Για να γράψει το σενάριο, ο Sanchez διεξήγαγε εκτεταμένη ιστορική έρευνα, μια διαδικασία που περιελάμβανε αρκετές επισκέψεις στα αρχεία της εθνικής βιβλιοθήκης Jose Marti της Αβάνας.
Σε σχέση με αυτό, παρατήρησε:
«Δεν είναι μια ταινία που κάποιος μου ανέθεσε να κάνω.
Το σενάριο του Cuba Libre προήλθε από τα σκοτεινά βάθη της ψυχής και της φαντασίας μου.
Ο Σίμων, στην πραγματικότητα, εμπνέεται από τον παππού μου, ο οποίος ήταν συνταγματάρχης κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας και ονομάστηκε Συμεών.
Η γιαγιά μου ονομάστηκε επίσης Ma'Julia, όπως και η γυναίκα στην ταινία.
Νομίζω ότι είναι μια καλή ευκαιρία να τους αποτίω φόρο τιμής.»
Στους κινηματογράφους από 25 Ιουλίου.
ΔΤ από τη NEWSTAR
1.jpg)
