Μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, κοντεύει τα 85 και δε ξέρουμε για πόσο ακόμα θα έχουμε χαρά να την απολαμβάνουμε, κάτι που κάνει κάθε νέα της κινηματογραφική εμφάνιση ιδιαίτερης σημασίας.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη συμμετοχή της στο The Murder on the Orient Express, η Judi Dench επιστρέφει με μια ταινία που οι διαφημιστές έκαναν ότι μπορούσαν για να μας πείσουν πως πρωταγωνιστεί.
Αυτό το ψέμα δυστυχώς αποδεικνύεται το μικρότερο από τα προβλήματα του Red Joan.
Λονδίνο, 2000.
Ο θάνατος ενός υπουργού οδηγεί την αστυνομία στα σκαλιά της ηλικιωμένης Joan Stanley, την συλλαμβάνει για προδοσία και κατασκοπεία για λογαριασμό της KGB, με το νήμα της ιστορίας της ζωής της να αρχίζει να ξεδιπλώνεται.
Όλα ξεκίνησαν πριν περίπου 60 χρόνια, όταν ως πρωτοετής φοιτήτρια φυσικών επιστημών γνώρισε την Sonya και τον Leo, δύο αδέρφια Ρωσικής καταγωγής με έντονη πολιτική δράση.
Η Joan γοητεύεται από τον Leo, ο οποίος στη συνέχεια τη “στρατολογεί”, έστω και εμμέσως, και για 30 ολόκληρα χρόνια διαρρέει κρατικά μυστικά, μεταξύ των οποίων και σχέδια για τη κατασκευή της ατομικής βόμβας.
Το σενάριο της άγνωστης Lindsay Shapero είναι βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο της Jennie Rooney, το οποίο με τη σειρά του είναι εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία της κατασκόπου Melita Norwood.
Μπορεί η πραγματική ιστορία της Norwood να ήταν συναρπαστική, όμως το Red Joan είναι μία πέρα ως πέρα αποτυχία.
Κατ΄ αρχάς, όσοι ξεγελαστείτε από την αφίσα και το trailer και ελπίζετε να δείτε μια ταινία με την Judi Dench, θα φάτε γερό χαστούκι όταν ανακαλύψετε πως η αγαπημένη ηθοποιός ζήτημα να εμφανίζεται συνολικά 15-20 λεπτά, με τη συμμετοχή της στη ταινία να μην είναι τίποτα περισσότερο από “δόλωμα”.
Ολόκληρο το φιλμ εξελίσσεται μέσω flashbacks, με τη Sophie Cookson (The Huntsman: Winter's War) να παίρνει όλο το βάρος στις -αδύναμες δυστυχώς- πλάτες της.
Η ερμηνεία της νεαρής ηθοποιού δε μπορεί να θεωρηθεί καν ικανοποιητική και παρά το γλυκό της μουτράκι, δεν καταφέρνει να γίνει ούτε πιστευτή ούτε συμπαθής, κάτι για το οποίο φυσικά φταίει και το σενάριο.
Άκρως τηλεοπτικό, άνευρο και χωρίς να μπορεί να ενώσει πέντε plot points σε μια σειρά και να τους δώσει το αντίστοιχο ειδικό βάρος, αλλά κυρίως χωρίς να μπορεί να κάνει τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα ενδιαφέροντα και συναρπαστικό.
Αντιθέτως, η Joan μοιάζει περισσότερο με μια χαζή κοπελίτσα που παρασύρεται από τον γοητευτικό επαναστάτη (που δε μπορεί να πείσει ούτε πρωτοετή να μπει στην ΚΝΕ τάζοντας τα θέματα των εξετάσεων, όχι να γίνει κατάσκοπος) και χωρίς καν η ίδια να ξέρει γιατί το κάνει και τις συνέπειες των πράξεών της, γίνεται κατάσκοπος… για να σώσει το κόσμο!
Ο τηλεοπτικός και θεατρικός σκηνοθέτης Trevor Nunn δείχνει να μην έχει τη παραμικρή ιδέα πως να βάλει τάξη σε αυτό το χάος, με τη ταινία να μην έχει καθόλου ρυθμό, καμία ένταση, και να καταλήγει απλά αφόρητα βαρετή.
Το μόνο θετικό που μπορώ να αναφέρω για το Red Joan είναι πως δίνει κάποιες σκόρπιες πληροφορίες για μια γυναίκα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία.
Όσο για το κινηματογραφικό προϊόν, δυστυχώς δε μπορώ να βρω κάτι.
Κακογραμμένο σενάριο, διεκπαιρεωτική σκηνοθεσία, μέτριες ερμηνείες, μια Judi Dench ωσεί παρούσα και εν τέλει μια βαρετή ταινία που έχει θέση μόνο στο τηλεοπτικό πρόγραμμα κάποιου βρετανικού καναλιού.
Στους κινηματογράφους από 18 Ιουλίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
