MCU επεισόδιο 23.
Με την Marvel να κρατάει ακόμα κλειστά τα χαρτιά της για την post-Infinity Saga εποχή, το Spider-Man: Far from Home λειτουργεί ως μια μικρή γέφυρα που ρίχνει μια κλεφτή ματιά στα επακόλουθα του Endgame, ενώ ταυτόχρονα αλλάζει το κλίμα αφήνοντας πίσω τους super-villains και τους βαρύγδουπους θανάτους, παρουσιάζοντας μια μικρή και ουσιαστικά αυτόνομη νεανική περιπέτεια.
Πρέπει να ομολογήσω πως η ανάληψη της κριτικής του Far from Home έγινε από σπόντα, μιας και θεωρώ το Homecoming μία από τις χειρότερες ταινίες του (εν λόγω κινηματογραφικού) σύμπαντος, και τα trailers δεν μου έδιναν καμία αισιοδοξία για τη νέα ταινία.
Ειδικά η επιλογή των διακοπών στην Ευρώπη, ενός τόσο παλιακού τρικ, μου χτυπούσε κόκκινα λαμπάκια, όμως που να φανταζόμουν ότι αυτό θα ήταν και το μοναδικό της πραγματικό μειονέκτημα!
Η ταινία ξεκινάει με τον Nick Fury (Samuel Jackson, Captain Marvel) και την Maria Hill (Cobie Smulders, Avengers: Endgame) να ερευνούν κάποιες ιδιαιτέρως καταστροφικές εμφανίσεις ανθρωπόμορφων γιγαντιαίων πλασμάτων φτιαγμένα από τα στοιχεία της φύσης, οι επονομαζόμενοι Elementals.
Ένας άγνωστος μυστηριώδης υπερήρωας, ο Quentin Beck aka Mysterio (Jake Gyllenhaal, Velver Buzzsaw), είναι εκείνος που καταφέρνει να τα κατατροπώσει το ένα μετά το άλλο.
Το τελευταίο όμως, το Fire Elemental είναι και το πιο δυνατό και μέσω του Fury, ζητάει τη βοήθεια του.. ήρωα της γειτονιάς, Spider-Man.
Ο Peter Parker (Tom Holland, Avengers: Endgame) ακόμα θρηνεί το θάνατο του μέντορά του και θέλει λίγη φυσιολογικότητα στη ζωή του, απλά να απολαύσει τις σχολικές του διακοπές στην Ευρώπη, και να ζητήσει επιτέλους από την MJ (Zendaya, The Greatest Showman) να γίνει το κορίτσι του.
Η -κατά διαβολική σύμπτωση- εμφάνιση των Elementals στις πόλεις των διακοπών του όμως, τον αναγκάζουν να δεχτεί τη πρόσκληση του Fury, μαθαίνοντας πως ο Quentin είναι γήινος αλλά από μια άλλη εκδοχή της Γης (multiverse) και τα Elementals έχουν ήδη καταστρέψει το δικό του πλανήτη και αν δεν τα σταματήσουν εγκαίρως, θα καταστρέψουν και τον δικό μας.
Spider-Man και Mysterio ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια εντυπωσιακή μάχη στη Πράγα, όμως κάτι δε πάει καλά…
Το Homecoming ήταν μια ολική αποτυχία, όμως το πιο καταστροφικό του σκέλος ήταν και το πιο πολυδιαφημισμένο, εκείνο της εφηβικής κωμωδίας, που, άκουσον-άκουσον, τόλμησε να συγκριθεί με τις 80's ταινίας του John Hughes!
Εκείνο το αποτυχημένο χιούμορ λοιπόν, επιστρέφει αλλά για καλή μας τύχη μονάχα στα πρώτα εισαγωγικά λεπτά, με τη βασική πλοκή να παίρνει γρήγορα τα ηνία και τα χαζά, ντεμέκ λυκειακά αστειάκια να μην ξανακάνουν στο υπόλοιπο φιλμ παρά μικρές και ακίνδυνες εμφανίσεις.
Το Spider-Man: Far from Home θυμίζει στη δομή κάτι από Iron Man 3.
Στέλνει το βασικό ήρωα εκτός έδρας, έχει ως συνεπιβάτες νέους χαρακτήρες οι οποίοι συνδέονται αλλά μόνο επιφανειακά με το MCU, ενώ δε λείπει και το twist, το οποίο για τους φίλους των κόμικς είναι αναμενόμενο, για τους υπόλοιπους όμως είναι όχι απλά ενδιαφέρον αλλά και καλοστημένο.
Ωστόσο, πάσχει στο τομέα της συνοχής και συνολικά της πειστικότητας, όπως και όλο το σενάριο, με πολλά από όσα παρακολουθούμε, όπως για παράδειγμα η μεταπήδηση της πλοκής από τη μία χώρα στην άλλη και το backstory του Mysterio να μην αντέχουν παρά επιδερμικής ανάλυσης.
Αυτά καθαυτά τα action sequences δεν είναι κάτι συγκλονιστικό, ωστόσο έχουν τη σωστή διάρκεια και πυκνότητα, ενώ και χάρη στο twist, δε λείπει και μια δόση πρωτοτυπίας που το MCU σίγουρα χρειάζεται.
Αυτό που κάνει τη διαφορά στο Far from Home είναι οι ερμηνείες, με τον Tom Holland για πρώτη φορά να είναι πραγματικά ο Spider-Man και όχι ένα παιδάκι που προσπαθεί να τιθασεύσει τις δυνάμεις του και τα παιχνιδάκια που του άφησε ο Stark, ενώ και η χημεία του με τον Jake Gyllenhaal, ο οποίος με τη σειρά του δίνει το καλύτερο εαυτό σε έναν ρόλο πολύ πιο πολύπλευρο απ’ όσο φανταζόμαστε αρχικά, είναι εξαιρετική.
Non-spoiler, όχι δεν υπάρχει κανένα cameo κάποιου άλλου ήρωα του MCU.
Είμαι απ’ αυτούς που έχουν μπουχτίσει να βλέπουν τις περιπέτειες του Spider-Man και ουδόλως με ενδιέφερε η προσθήκη του ήρωα στο MCU, με τις πρώτες εμφανίσεις του να με αφήνουν αναμενόμενα αδιάφορο.
Να όμως που μέσα σε λίγους μήνες, ο αραχνούλης έκανε δυναμικό comeback, και μετά το εξαιρετικό -αλλά ανεξάρτητο- Into the Spider-Verse, ήρθε και το Far from Home για να με κάνει, αν όχι να ανυπομονώ, τουλάχιστον να έχω λίγο μεγαλύτερη αισιοδοξία για τη συνέχεια των περιπετειών του.
Στους κινηματογράφους από 4 Ιουλίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
