Παρότι ενεργός από τη δεκαετία του ’60, ο Denys Arcand έγινε παγκοσμίως γνωστός μόλις το 2003 με το υποψήφιο για Όσκαρ Les Invasions Barbares, με εκείνη την επιτυχία όμως να μην έχει συνέχεια.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ο Καναδός φαίνεται πως επιτέλους βρήκε το επόμενό του σκαλοπάτι με το La Chute de l'Empire Américain.
Ο Pierre-Paul είναι ένας νέος με διδακτορικό στη φιλοσοφία που όμως εργάζεται ως courier.
Είναι ντροπαλός, ιδιόρρυθμος, είναι νευριασμένος που περιβάλλεται από ηλίθιους και δεν έχει τη κοινωνική ευγένεια για να το κρύψει.
Ώσπου μία μέρα η ζωή του αλλάζει, όταν ενώ πάει να παραδώσει ένα δέμα, γίνεται μάρτυρας μιας αποτυχημένης ληστείας, με δύο τσάντες γεμάτες χρήματα να βρίσκονται ξαφνικά στα πόδια του, και τους μοναδικούς μάρτυρες να είναι ήδη νεκροί.
Αποφασίζει να τις αρπάξει όμως η κατάσταση μπερδεύεται περισσότερο όταν μαθαίνει πως τα χρήματα ανήκουν στη μαφία!
Πρώτο του έξοδο είναι να καλέσει μια πόρνη πολυτελείας, με την πανέμορφη Aspasie να του κλέβει τη καρδιά από τη πρώτη στιγμή.
Ο Pierre-Paul της λέει την ιστορία του και μαζί με τη βοήθεια και ενός προσφάτως αποφυλακισμένου για απάτη, προσπαθούν να βρουν τρόπο να “καθαρίσουν” τα χρήματα που καίνε, ενώ η αστυνομία τους έχει συνεχώς από κοντά.
Το La Chute de l'Empire Américain είναι ταυτόχρονα μια ευχάριστη κομεντί γύρω από την εν λόγω ληστεία και τη προσπάθεια του νεαρού να ξεπλύνει τα κλοπιμαία αλλά και μια κοινωνική καυστική σάτιρα γύρω από το χρήμα και τη πραγματική τους αξία στη σημερινή κοινωνία.
Κανένα από τα δύο σκέλη της δε λειτουργεί τέλεια, όμως ο συνδυασμός τους μας δίνει μια ιδιαιτέρως έξυπνη, πρωτότυπη και αυθάδη ταινία.
Αυτή η αταίριαστη παρέα ενός (παρά)μορφωμένου φιλόσοφου, ενός απατεώνα και ενός call-girl προσφέρει απολαυστικές στιγμές, όχι όμως χάρη στο χιούμορ, μιας και η ταινία δεν χρησιμοποιεί αυτό το στοιχείο παρά ελάχιστα, αλλά χάρη στο καλογραμμένο, έστω και όχι ιδιαίτερα ρεαλιστικό σενάριο.
Η πυκνή και (υπερ)αισιόδοξη πλοκή κάνει τα σχεδόν 140 λεπτά του La Chute de l'Empire Américain να περνούν νεράκι, με τη ταινία να μπαίνει στη λίστα με τις ευχάριστες εκπλήξεις της θερινής περιόδου.
Όπως λέει και η Aspasie, καλύτερα να κλαις μέσα σε μια Jaguar, παρά μέσα στο μετρό!
Στους κινηματογράφους από 1 Αυγούστου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
