Όταν γράφει το σενάριο ο σταθερός συνεργάτης του Ken Loach, Paul Laverty και το σκηνοθετεί η Icíar Bollaín, που πριν τρία καλοκαίρια μιας παρουσίασε το εξαιρετικό El Olivo, δεν ρωτάς την υπόθεση, ρωτάς τι ώρα αρχίζει!
Yuli είναι το υποκοριστικό του Carlos Acosta, θρυλικού Κουβανού χορευτή που έσπασε πολλά στερεότυπα όντας ο πρώτος μαύρος χορευτής που εκτέλεσε “λευκούς” ρόλους στα μεγαλύτερα μπαλέτα του κόσμου.
Ο Carlos γεννήθηκε το 1973 στην Αβάνα, το μικρότερο παιδί μιας πάμφτωχης οικογένειας.
Ο μικρός Carlos χορεύει για πλάκα για τους φίλους του, και ο πατέρας του που αναγνωρίζει το ταλέντο του, τον πηγαίνει κυριολεκτικά με το ζόρι σε μια σχολή χορού.
Η κλίση του είναι πασιφανής όμως αυτό δεν είναι το όνειρο του μικρού, με τον πατέρα του να τον πιέζει υπερβολικά, φτάνοντας μέχρι και στη βία.
Μέχρι που μια παράσταση ενός επαγγελματία στη σχολή του παίρνει το μυαλό.
Η ταινία είναι χωρισμένη σε δύο, σχεδόν ισόχρονα acts.
Το πρώτο καταπιάνεται με τη παιδική ηλικία του Carlos και το δυναμικό powerplay μεταξύ πατέρα και γιου, με τον πρώτο να θέλει να δει τον μικρό να πετυχαίνει κάτι στη ζωή του και να εκμεταλλεύεται αυτό το φυσικό του ταλέντο, ενώ ο δεύτερος αντιστέκεται σθεναρά.
Το δεύτερο καταπιάνεται με τη νεανική ηλικία του, όταν ο Carlos έχει ήδη τις πρώτες μεγάλες του επιτυχίες, όμως μετά από ένα τραυματισμό επιστρέφει στη Κούβα, με το ίδιο powerplay να επαναλαμβάνεται μιας και ο Carlos για ακόμη μια φορά θέλει να τα παρατήσει όλα και να μείνει στη χώρα του δίπλα στην οικογένειά του, ενώ ο πατέρας του τον πιέζει να φύγει.
Όπως θα καταλάβατε, το Yuli έχει ένα σημαντικό πρόβλημα επαναληπτικότητας, με τη βασική πλοκή να είναι σχεδόν πανομοιότυπη και στις δύο πράξεις.
Αυτό φυσικά δεν περνάει απαρατήρητο, ωστόσο δεν γίνεται τόσο ενοχλητικό γιατί οι δημιουργοί φρόντισαν να το εμπλουτίσουν με αρκετές, έστω και επιφανειακές πληροφορίες για την οικογένεια του Acosta και κυρίως τη κοινωνικό-οικονομική κατάσταση της Κούβας δεκαετίες μετά την εγκαθίδρυση τους καθεστώτος του Κάστρο, καθώς και εντυπωσιακά εκφραστικές χορευτικές σεκάνς από τη σημερινή σχολή του Acosta, με τον ίδιο τον ηθοποιό να υποδύεται τον εαυτό του, με τις τελευταίες όμως να έχουν λίγη μεγαλύτερη διάρκεια απ’ αυτή που θα ήθελα.
Μεγάλο ατού του Yuli είναι ο μικρός Edlison Manuel Olbera Núñez που υποδύεται τον Carlos σε παιδική ηλικία και κλέβει τη παράσταση, ενώ αντίθετα ο Keyvin Martínez που κρατάει τον ίδιο ρόλο στα 20 του, μπορεί να είναι εξαιρετικός χορευτής αλλά ως ηθοποιός… πολύ περιορισμένης ευθύνης.
Το Yuli είναι μια ταινία γεμάτη συναισθήματα, ωραίες χορογραφίες όμορφη φωτογραφία αλλά και μπόλικο food for thought, αφού ακόμα και στο φινάλε ο θεατής δεν έχει πειστεί απόλυτα αν ο Carlos έκανε αυτή τη καριέρα γιατί ήταν όνειρο δικό του ή του πατέρα του.
Τα προβλήματα που έχει δεν είναι λίγα αλλά δεν κρίνονται ικανά να το βλάψουν ουσιαστικά.
Αξίζει τη προσοχή σας ακόμα κι αν η μόνη σχέση σας με το χορό ήταν τα υποχρεωτικά μαθήματα παραδοσιακών χορών που σας έκαναν στο δημοτικό!
Στους κινηματογράφους από 1 Αυγούστου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
