Αν και οι μουσικές βιογραφίες και γενικότερα οι ταινίες με επίκεντρο τη μουσική δεν είναι απλά μια ακόμη μόδα, οι πρόσφατες επιτυχίες κάποιων εξ αυτών έχει ξαναφέρει το είδος στο προσκήνιο.
Η Gurinder Chadha που, μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, έχει να δει επιτυχία από το Bend it Like Beckham, είπε να ανέβει στο άρμα μπας και δει φως, όμως μάλλον τυφλώθηκε από τον εκτυφλωτικό Bruce Springsteen (sic).
Ο Javed είναι ένας 17χρονος Πακιστανικής καταγωγής που ζει στο μικρό Luton της Αγγλίας.
Βρισκόμαστε στα 1987, η Θάτσερ διεκδικεί την επανεκλογή της, η οικονομική κρίση βαθαίνει, ο ρατσισμός κατά των μεταναστών εντείνεται και στη μουσική σκηνή κυριαρχεί η pop.
Ο Javed ζει σε μια φτωχή οικογένεια που τα βγάζει πέρα δύσκολα, ακόμα δυσκολότερα όταν ο πατέρας απολύεται από το εργοστάσιο όπου εργάζεται λόγω περικοπών και αδυνατεί να βρει άλλη δουλειά.
Ο νεαρός έχει ταλέντο στο γράψιμο όμως οι προσδοκίες του πατέρα του που τον θέλουν κάτι... πρακτικό ώστε να μην καταλήξει ταξιτζής, του βάζουν φρένο στα όνειρα.
Μέχρι που τυχαία στη ζωή του μπαίνει ο… boss, με τα τραγούδια του Bruce Springsteen να μοιάζουν λες και μιλούν στον ίδιο, του αλλάζουν τη ζωή, όμως η αντίδραση από τον αυστηρό πατέρα θα είναι σθεναρή.
Το Blinded by the Light είναι μια ταινία που ξέρεις ακριβώς τι να περιμένεις και αυτό δεν σε πειράζει καθόλου!
Μια γλυκόπικρη αλλά πάντα αισιόδοξη coming-of-age ιστορία, βασισμένη σε πραγματικά πρόσωπα παρεμπιπτόντως, πλημμυρισμένη από τα τραγούδια του Springsteen.
Και όντως, αυτό ακριβώς είναι η ταινία, όμως κάποια παραπάνω μπαχαρικά, χαλάνε το πιάτο.
Το στυλ της ταινίας είναι μιουζικάλε με τα τραγούδια να χρησιμοποιούνται και ως μουσική υπόκρουση για να τονίσουν τις καταστάσεις αλλά και να γίνονται lipsync από τους πρωταγωνιστές σε cringy χορευτικά.
Το πρόβλημα είναι πως αυτά τα τραγούδια κάνουν την εμφάνισή τους ΣΥΝΕΧΩΣ με τη πλοκή να προσπαθεί να ακολουθήσει την παραγεμισμένη playlist με σεκάνς και plot points χωρίς κανένα ενδιαφέρον ή μυθοπλαστική αξία.
Με άλλα λόγια, το Blinded by the Light τραβααάει πολύ με το σενάριο να καταντάει απλό περιτύλιγμα της μουσικής.
Ένα άλλο στοιχείο που με ενόχλησε ήταν η υπερβολή.
Παρότι αυτή δικαιολογείται λογικά και σεναριακά από το νεαρό της ηλικίας του κεντρικού ήρωα, υπάρχουν στιγμές που δε μπορείς να τον ακούς να μιλάει συνεχώς και ασταμάτητα για τον Bruce, ή να ακούς ακόμη μια φορά το Born to Run σχολιάζοντας θέματα κοινωνικά, πολιτικά μέχρι... γκομενικά.
Η Gurinder Chadha είναι σαν τη μαγείρισσα που δε ξέρει πού να σταματήσει να προσθέτει μπαχαρικά στο φαγητό της με αποτέλεσμα να χάνεται η αρχική γεύση, την οποία μπορεί να έχουμε γευτεί πολλές φορές αλλά παραμένει απολαυστική.
Το Blinded by the Light δεν παύει να είναι ευχάριστο ειδικά για τους φανατικούς οπαδούς του Bruce Springsteen οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν τη μισή δισκογραφία του, όμως ως μια feelgood ethnic μουσική ταινία, κάτι που νομίζω όλοι περιμέναμε, έχει προβλήματα αρκετά για να τραυματίσουν τη διασκέδαση του θεατή.
Στους κινηματογράφους από 26 Σεπτεμβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
