Παρότι τα θερινά το ένα μετά το άλλο κατεβάζουν ρολά και μας εύχονται καλό χειμώνα, οι ταινίες που μοιάζουν κομμένες και ραμμένες για αυτές τις αίθουσες συνεχίζουν να καταφτάνουν.
Το L'Ospite του Duccio Chiarini είναι η πιο πρόσφατη άφιξη…
Ο Guido και η Chiara είναι ένα ζευγάρι 35ριδων.
Εκείνος φαίνεται έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα και η ιδέα ενός παιδιού αρχίζει να του καλαρέσει.
Όταν της το λέει όμως εκείνη δεν έχει την ίδια αντίδραση, απομακρύνεται, λέει πως δε ξέρει τι θέλει, και ζητάει το χρόνο της για να σκεφτεί τη σχέση τους.
Ο Guido υποψιάζεται πως υπάρχει κάποιο τρίτο πρόσωπο όμως αποφασίζει να της δώσει το χώρο και μιας και δεν έχει κάποιο άλλο σπίτι, αυτές τις ημέρες φιλοξενείται σε σπίτια συγγενών και φίλων, όπου συνειδητοποιεί πως και οι πιο τέλειες φαινομενικά σχέσεις κρύβουν τα προβλήματά τους.
Όλοι σας θα έχετε κάποιον φίλο/φίλη που βρίσκεται ή έχει βρεθεί σε κάποια δύσκολη στιγμή μιας σχέσης και σας διηγείται με κάθε λεπτομέρεια τι συμβαίνει.
Είναι φίλος σας και τον νοιάζεστε, τον ακούτε με ενδιαφέρον, όμως παραδεχτείτε το πως κάποια στιγμή, ειδικά αν δεν υπάρχουν ουσιαστικές εξελίξεις, το “εργάκι” αρχίζει να κουράζει.
Βαριέστε να ακούτε τα ίδια και τα ίδια και απλά περιμένετε το θετικό ή το αρνητικό φινάλε… που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αρνητικό.
Ε, ακριβώς την ίδια αίσθηση δημιουργεί στο θεατή και η παρακολούθηση του L'Οspite!
Η ταινία του Duccio Chiarini είναι τόσο φυσική και ρεαλιστική που κάνει το θεατή να μοιάζει σαν big brother σε μία τέτοια σχέση, με τη διαφορά πως οι πρωταγωνιστές δεν είναι φίλοι του άρα δε πολυνοιάζεται γι’ αυτούς και το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο από την αρχή (όπως συμβαίνει άλλωστε και στη πραγματικότητα) και απλά περιμένετε ποιος θα αποφασίσει να το ξεφουρνίσει.
Το premise που προσπαθεί να κάνει τη ταινία να ξεχωρίσει είναι η “εισβολή” του Guido σε σπίτια που μέχρι τότε πίστευε πως είναι τέλεια ή έστω κατασταλαγμένα και ήρεμα, και ανακαλύπτει προς μεγάλη του έκπληξη πως όλοι έχουν τα προβλήματά τους.
Σε κάποιους από εσάς αυτό το κομμάτι ίσως σας φανεί ενδιαφέρον, όμως προσωπικά ως οπαδός του “life’s a bitch and then we die” μου φάνηκε ιδιαιτέρως άσκοπο, ειδικά για την ηλικία των ηρώων.
Τεχνικά η ταινία είναι αξιοπρεπέστατη, ικανοποιητική σκηνοθεσία, καλογραμμένοι διάλογοι με καλοδεχούμενες πινελιές χιούμορ και δράματος, πολύ καλές ερμηνείες ειδικά από τον βασικό πρωταγωνιστή Daniele Parisi, όμως αυτά δεν αρκούν.
Το L'Οspite διαφημίζεται ως μια γλυκόπικρη ιστορία για τα προβλήματα των σημερινών σχέσεων.
Το θέμα είναι πως αυτά ακριβώς τα προβλήματα, τα μοντέρνα ζευγάρια τα ζουν σε… live-action, γιατί να τα δουν και στο πανί;
Στους κινηματογράφους από 19 Σεπτεμβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
