Παρά την 25ετή ιστορία της και τις 3 ντουζίνες ταινίες που την έχουν άτυπα ανακηρύξει ως τρίτη δύναμη στο χώρο του cgi animation πίσω από τις Disney/Pixar, η DreamWorks Animation ακόμα δεν έχει καταφέρει να κερδίσει την τυφλή εμπιστοσύνη του κοινού αφού για κάθε How to Train Your Dragon μας δίνει και ένα Turbo, για κάθε Shrek μας δίνει κι ένα Megamind κ.ο.κ.
Το Abominable είναι η τρίτη ταινία κινουμένων σχεδίων που σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα που καταπιάνεται με τα Yeti, τα μυθικά πλάσματα των Ιμαλαίων, κάτι που σίγουρα δεν προσλαμβάνεται θετικά.
Το promotion της ταινίας δεν ήταν ούτε ιδιαίτερα πρωτότυπο ούτε εντυπωσιακό, το όνομα της Jill Culton (Open Season) δε προσφέρει κάποια εμπιστοσύνη, ενώ και η επιλογή του διανομέα να το βγάλει αποκλειστικά μεταγλωττισμένο έδειξε πως η ταινία προορίζεται μόνο για τους μικρούς θεατές.
Λίγο έλειψε να μη της δώσω καν μια ευκαιρία.
Πόσο λάθος θα έκανα…
Η Yi είναι μια έφηβη που ζει με τη μητέρα και τη γιαγιά της σε ένα μικρό διαμέρισμα στη Σανγκάη.
Έχασε τον αγαπημένο πατέρα της πριν ένα χρόνο, κάτι που την έχει κάνει απόμακρη προς όλους. Μοναδικός στόχος της να κάνει ένα ταξίδι σε όλη τη Κίνα, ακολουθώντας τις καρτ-ποστάλ που της άφησε ο πατέρας της, το οποίο όμως κοστίζει πολλά χρήματα και για να τα εξασφαλίσει κάνει ότι χαμαλοδουλειά βρίσκει.
Μέχρι που ένα βράδυ, στο μικρό αυτοσχέδιο καταφύγιο της στη ταράτσα της πολυκατοικίας βρίσκει ένα μεγαλόσωμο περίεργο πλάσμα.
Δεν αργεί να καταλάβει πως είναι ένα μικρό τρομαγμένο Yeti που βρήκε εκεί προστασία από τους κυνηγούς του που το καταδιώκουν ανελέητα.
Χωρίς να προλάβει να το πολυσκεφτεί αφού ήδη τους έχουν εντοπίσει, η Yi με τη παρέα δύο φίλων ξεκινάει το μακρινό ταξίδι μέχρι το Έβερεστ, ώστε να βοηθήσει τον μικρό… Έβερεστ να γυρίσει εκεί όπου ανήκει.
Ο βασικός κορμός της ιστορίας είναι ο ορισμός του generic και σίγουρα δεν τραβάει κανέναν με τη πρώτη ανάγνωση.
Έλα όμως που το Abominable, χωρίς να έχει κυριολεκτικά κανέναν άσσο στο μανίκι τα κάνει όλα, μα ΟΛΑ σωστά!
Αν όχι όλες, η συντριπτική πλειοψηφία των animated ταινιών έχουν μια έξυπνη εισαγωγή που σε τραβάει και ένα εντυπωσιακό φινάλε όμως το κεντρικό κομμάτι, εκείνο της δράσης δηλαδή, είναι σχεδόν δεδομένο πως θα κάνει κοιλιές, ειδικά για τους μεγαλύτερους ηλικίας θεατές.
Η αγαπητή κυρία Culton όμως πέτυχε το ακατόρθωτο με το δημιούργημά της να μην κουράζει ούτε δευτερόλεπτο.
Χαρακτηριστικό συμβάν πως κοίταξα το ρολόι μου μονάχα μία φορά, περίπου στο 75’ και στεναχωρήθηκα γιατί τελειώνει, κάτι ανήκουστο για μένα.
Έχοντας ως σύμμαχο τα εντυπωσιακά σκηνικά τα οποία διανθίζονται από τις μαγικές δυνάμεις του Yeti, η ταινία μοιάζει με τραινάκι που κινείται ακριβώς στη ταχύτητα που πρέπει, εναλλάσσει τη δράση, την αγωνία, το χιούμορ αλλά και τη συγκίνηση τακτικά και χωρίς σταματημό, πετυχαίνοντας μια αξιοζήλευτη ισορροπία.
Αυτός ο ρυθμός ίσως θα έχανε την αξία του αν δεν υπήρχαν και οι ήρωες για να τον υποστηρίξουν, όμως και εδώ τα νέα είναι εξαιρετικά με την επιλογή παιδιών εφηβικής ηλικίας να είναι πανέξυπνη, με το σενάριο να τους αξιοποιεί χωρίς να πέφτει σε κανένα κλισέ, όλοι τους είναι τρισδιάστατοι, κάνουν λάθη, έχουν σκοτεινές γωνίες, και το character development, μέσα από το οποίο βγαίνουν και τα πάντα απαραίτητα ηθικά μηνύματα, είναι το καλύτερο που έχουμε δει απ’ την εποχή του Inside Out.
Το 2019 ήταν μια αρκετά μέτρια, για να μη πω φτωχή χρονιά στο τομέα του animation.
Με εξαίρεση το How to Train Your Dragon: The Hidden World που ξεχώρισε, χωρίς ωστόσο να εντυπωσιάσει, πήξαμε στις μετριότητες… αλήθεια ποιος θυμάται το πολυδιαφημισμένο Toy Story 4;
Οι τελευταίες μας ελπίδες είχαν πέσει στο μεγαθήριο Frozen II, όμως το Abominable ήρθε από ‘κει που δεν το περιμέναμε και κρατάει δυνατά στο χέρι του τα σκήπτρα του καλύτερου animation της χρονιάς, και η Elsa με τη παρέα της δεν θα έχουν εύκολο έργο για της το αρπάζουν.
Στους κινηματογράφους από 24 Οκτωβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής.
1.jpg)
