Ακόμα μια ταινία που έπεσε θύμα του τυφώνα Weinstein και κατέληξε να σκονίζεται στα συρτάρια, βρήκε έστω και με δυο χρόνια καθυστέρηση το δρόμο προς τις σκοτεινές αίθουσες.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως η περίπτωση του The Current War δεν ήταν και η πιο βιαστική, μιας και οι πρώτες κριτικές από το φεστιβάλ του Toronto όπου πρόλαβε να προβληθεί, δεν ήταν και οι καλύτερες, μάλλον το αντίθετο, κάτι σίγουρα αναπάντεχο αναλογιζόμενοι τους συντελεστές.
Για να δούμε αν τις άξιζε ή μήπως η Καναδοί ήταν λίγο αυστηροί…
Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα.
Επί χιλιάδες χρόνια, μοναδική πηγή ενέργειας και φωτός ήταν η φωτιά, όμως αυτή η εποχή φτάνει στο τέλος της, με δύο άνδρες να βρίσκονται μια ανάσα από το να καταφέρουν να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια και να τη προσφέρουν μαζικά στο κοινό, ταυτόχρονα γράφοντας το όνομά τους στην ιστορία με χρυσά γράμματα αλλά γεμίζοντας και της τσέπες τους.
Η διαμάχη του εφευρέτη Thomas Edison με τον επιχειρηματία George Westinghouse έμεινε στην ιστορία ως ο “πόλεμος των ρευμάτων”.
Η προηγούμενη ταινία του Alfonso Gomez-Rejon, το Me and Earl and the Dying Girl, ήταν στη κορυφή της λίστας μου για το 2015 και ανέμενα με ανυπομονησία τη επόμενό του βήμα.
Η κόντρα των Edison και Westinghouse είναι ένα σίγουρα ενδιαφέρον θέμα, πολύ διαφορετικό από τις προηγούμενες δουλειές του.
Το σενάριο του Michael Mitnick (The Giver) σίγουρα δεν είναι ότι καλύτερο.
Παρά τους καλογραμμένους διαλόγους, η ιστορία δεν αναπτύσσεται σωστά.
Για τους θεατές που δε γνωρίζουν την ιστορία, η ταινία είναι αρκετά δύσκολη στη παρακολούθηση μέχρι ενός σημείου, με αρχικά ανύπαρκτη παρουσίαση των βασικών ηρώων αλλά και του πυρήνα της ιστορίας, καθώς και της μηδενικής επεξήγησης των τεχνικών στοιχείων που αναφέρονται.
Ωστόσο, στη πορεία, τουλάχιστον το κομμάτι των χαρακτήρων βελτιώνεται και μάλιστα ραγδαία, έστω και με καθυστέρηση.
Γίνεται ξεκάθαρος ο χαρακτήρας των δύο ανδρών, και πως δεν υπάρχει καλός και κακός, μόνο φιλοδοξίες και εγωισμοί που συγκρούονται με την αναμφισβήτητη ευφυΐα τους, κάνοντάς μας να δούμε πως δεν είναι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος αλλά δυο κομμάτια του ίδιου παζλ, με τον Nicolas Tesla, που δυστυχώς για μία ακόμη φορά παίζει εκνευριστικά περιφερειακό ρόλο, να είναι ο καταλύτης.
Αυτό όμως είναι πλημμέλημα, μπροστά στο βασικό πρόβλημα του φιλμ, που δεν είναι άλλο από το ρυθμό, την ένταση, με το The Current War να μοιάζει, με λίγες δυνατές σκηνές-εξαιρέσεις, με ανάγνωση της αντίστοιχης σελίδας στη Wikipedia, ενδιαφέρουσα αλλά σίγουρα όχι αυτό που λέμε κινηματογραφικό προϊόν.
Η ταινία δεν φτάνει σε κανένα σημείο να γίνει βαρετή και αυτό το οφείλει τόσο στην έξυπνη σκηνοθεσία του Gomez-Rejon που με οπτικά τρικς και εξαιρετική φωτογραφία κρατάει το μάτι μας πάντα απασχολημένο, και στο πρωταγωνιστικό δίδυμο των Benedict Cumberbatch (The Avengers: Endgame) και Michael Shannon (12 Strong), με το ταλέντο τους να ξεχειλίζει, χωρίς να χρειάζεται να δώσουν κάποια εξαιρετική ερμηνεία.
Εξίσου καλός δίπλα τους και ο Tom Holland (Spider-Man: Far From Home), με τους Nicholas Hoult (X-Men: Dark Phoenix), Katherine Waterston (Fantastic Beast: The Crimes of Grindelwald) και Tuppence Middleton (Downton Abbey) να περνούν χωρίς να ακουμπάνε.
Το The Current War ήταν αρχικά προγραμματισμένο να βγει στις αίθουσες το Δεκέμβριο του 2017, με προφανή σκοπό να χτυπήσει τη περίοδο των βραβείων.
Σίγουρα εκεί δεν είχε θέση, όμως ούτε αυτό το Αυγουστιάτικο παραπέταμα που έφαγε τώρα της αξίζει.
Αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να προτείνω να τρέξετε να τη δείτε στις σκοτεινές αίθουσες, ειδικά μέσ’ το κατακαλόκαιρο, όμως μη την αγνοήσετε.
Στους κινηματογράφους από 24 Οκτωβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
