Δεν τη βρίσκω ούτε όμορφη, ούτε σέξι, ενώ και η μουσική της δεν είναι του γούστου μου.
Για μένα η Jennifer Lopez δεν είναι παρά η λατίνα τραγουδιάρα που έκανε το Anaconda ακόμα πιο ξεκαρδιστικό, και έκτοτε δεν έχω ξανασχοληθεί μαζί της.
Έκανα αυτή την εισαγωγή γιατί δε νομίζω πως είμαι εξαίρεση και το Hustlers λανθασμένα προωθήθηκε στην Ελλάδα ως μια ακόμη ταινία της JLo, ενώ, όπως μαρτυράει και η σειρά στα ονόματα του cast, πρωταγωνίστρια είναι η πολύ πιο όμορφη και πολύ πιο ταλαντούχα Constance Wu, και αν βάλουμε στην εξίσωση και τη παρουσία της Lorene Scafaria (Seeking a Friend for the End of the World) πίσω από τη κάμερα, καταλαβαίνετε γιατί αξίζει τουλάχιστον να μην το αγνοήσουμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η Destiny (Constance Wu, Sound of my Voice) είναι μια στρίπερ που κάθε βράδυ διασκεδάζει τους λεφτάδες της Νέας Υόρκης που συρρέουν απευθείας από τα ρετιρέ γραφεία τους στο κλαμπ όπου εργάζεται για να απολαύσουν τα κάλλη των κοριτσιών που λικνίζονται αισθησιακά στο στύλο, και με κάτι παραπάνω τους προσφέρουν και ένα λάγνο lapdance.
Ωστόσο, μετά το ποσοστό του μαγαζιού και του προστάτη, στα χέρια της μένουν ψίχουλα, με τα οποία ίσα που μπορεί να επιβιώσει.
Μέχρι που γνωρίζει την Ramona (Jennifer Lopez, Second Act), μια… παλιά καραβάνα στο χώρο που ξέρει πως ακριβώς να ξετρελαίνει τους θαμώνες, με τις δυο γυναίκες να γίνονται φίλες.
Και πάλι όμως τα χρήματα που τους μένουν είναι περιορισμένα, έτσι αποφασίζουν να σκαρώσουν μια κομπίνα και με τη βοήθεια συναδέλφων τους, να ψαρεύουν λεφτάδες, να τους ναρκώνουν και να αδειάζουν τις πιστωτικές τους!
Όμως κάποια στιγμή το γλέντι τελειώνει…
Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από μια αληθινή ιστορία που έγινε γνωστή μέσα από το New York magazine.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του Hustlers είναι ότι κατάφερε να κρατήσει μια λεπτή και δύσκολη ισορροπία ώστε η ταινία να είναι και σέξι αλλά και ευαίσθητη χωρίς όμως να γίνεται μελό, και διασκεδαστική αλλά και κριτική, παρουσιάζοντας μεν με θετικό τόνο τη καλοπέραση των στρίπερ που ξαφρίζουν τα θύματά τους, χωρίς να χάνει ευκαιρία να τονίζει τη παρανομία αλλά και την υπερβολή των πράξεών τους.
Το σενάριο είναι σε γενικές γραμμές καλογραμμένο, δεν κρύβει ιδιαίτερες εκπλήξεις αφού άλλωστε μιλάμε και για αληθινή ιστορία, έχει αρκετά ενδιαφέροντες αν και λίγο χάρτινους και κλισέ χαρακτήρες, ενώ και η πλοκή έχει αρκετά plot points ώστε να κρατήσουν το ενδιαφέρον, αν και υπήρχαν αρκετά σημεία του που ήθελαν λίγο πετσόκομμα, με τις κοιλιές στο ρυθμό να μη λείπουν.
Η σκηνοθεσία είναι δυναμική, με την γεμάτη έντονα contrast φωτογραφία του άγνωστου μέχρι σήμερα Todd Banhazl να κάνει τη διαφορά και τα εκκωφαντικά μπίτια να ανεβάζουν έστω και εικονικά την ένταση.
Και αφού έριξα τη χολή μου στην εισαγωγή, κάπου εδώ θα χρειαστεί να την πάρω πίσω γιατί η Jennifer Lopez, όσο κι αν αδυνατούμε να το πιστέψουμε είναι πραγματικά πολύ καλή σε έναν ρόλο… velvet gangsta, υποσκιάζοντας με το σπαθί της τις συμπρωταγωνίστριές της.
Ως υστερόγραφο, ένα παράπονο γιατί ήθελα λίγο περισσότερο Julia Stiles αλλά δυστυχώς.
Το Hustlers είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε καλή ταινιούλα.
Την παρακολουθείς ευχάριστα, έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία με ικανοποιητική πλοκή, καλές ερμηνείες, προσφέρει και διασκέδαση και συγκίνηση και στη τελική πετυχαίνει το στόχο της.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Στους κινηματογράφους από 17 Οκτωβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
