Δέκα χρόνια μετά το ντεμπούτο της με το Tales from the Golden Age που προβλήθηκε τότε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, η Ioana Uricaru επιστρέφει στις ελληνικές αίθουσες με τη νέα της ταινίας Lemonade.
Η Mara είναι μια νεαρή νοσοκόμα από τη Ρουμανία.
Εδώ και μερικούς μήνες βρίσκεται στις ΗΠΑ για εργασία, όμως εκεί γνώρισε τον Daniel και μέσα σε ένα μήνα παντρεύτηκαν λόγω... αμοιβαίων συμφερόντων.
Η βίζα της έληξε και η διαδικασία για να βγει κάρτα δεν είναι εύκολη μιας και ο πράκτορας που έχει αναλάβει την υπόθεσή τους, της κάνει τη ζωή κόλαση.
Η ιστορία της κατατρεγμένης προσφυγοπούλας που βρίσκει κάποιον ώστε να βγάλει πράσινη κάρτα είναι τόσο κλισέ που ο κινηματογράφος πια δε τη χρησιμοποιεί παρά μόνο αν το φιλμ έχει κάτι το πολύ ξεχωριστό είτε σεναριακά είτε σκηνοθετικά.
Δυστυχώς, το μόνο που έχει το Lemonade είναι το όνομα του Christian Mungiu στη λίστα των παραγωγών, κάτι που προφανώς βοήθησε για να βρει διανομή όμως καλλιτεχνικά η Uricaru δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα αξιόλογο, μάλλον το αντίθετο.
Δεν υπάρχουν πολλά που μπορείς να σχολιάσεις.
Μια κλασσική και τελείως επιφανειακή ιστορία «όπου φτωχός κι η μοίρα του» με τη πρωταγωνίστρια να πέφτει θύμα του εκβιαστή πράκτορα και σα να μην έφτανε αυτό οι ελπίδες γύρω της η μία μετά την άλλη καταρρέουν και κάπως έτσι, σαν ιστορία βγαλμένη από τηλενουβέλα φτάνουμε στο αόριστο ψευτοσινεφίλ φινάλε…και όλα αυτά διανθισμένα με ερμηνείες από μέτριες έως πολύ κατώτερες του αποδεκτού.
Αν το όνειρό σας είναι να δείτε στο σινεμά κάποια δακρύβρεχτη ιστορία βγαλμένη απ’ το τηλεοπτικό «Πακέτο», το Lemonade ίσως σας ικανοποιήσει.
Αν όχι, προσπεράσετε σφυρίζοντας.
Στους κινηματογράφους από 3 Οκτωβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
