Παρότι ο Ισραηλινός κινηματογράφος βρίσκεται πάντα στα προγράμματα των ελληνικών φεστιβάλ, σπάνια οι ταινίες κλέβουν θέσεις και στο καλεντάρι των διανομέων, με τις εξαιρέσεις να είναι συνήθως πραγματικά κάτι αξιόλογο όπως τα Vals Im Bashir και Foxtrot.
Το Tel Aviv on Fire έρχεται έχοντας στις βαλίτσες του μπόλικα βραβεία με σημαντικότερο το Orizzonti prize στη Βενετία, ενώ θεωρείται και από τα δυνατά outsiders για την πεντάδα των ερχόμενων Oscars ως επίσημη πρόταση του Λουξεμβούργου (λόγω συγχρηματοδότησης από το Luxembourg Film Fund).
Για να δούμε περί τίνος πρόκειται…
Ο Salem είναι ένας Παλαιστίνιος 30άρης που ζει στην Ιερουσαλήμ και είναι αυτό που θα λέγαμε όχι και τόσο ευγενικά… loser!
Δεν έχει πετύχει κάτι ουσιαστικό στη ζωή του, είναι ο άνθρωπος που θα πει το λάθος πράγμα στη λάθος στιγμή, ζει μόνος και εργάζεται χαριστικά ως ανθυποβοηθός παραγωγής σε μια τηλεοπτική σαπουνόπερα.
Η ζωή του αλλάζει όταν μία μέρα τον σταματάνε στον έλεγχο και για να ξεφύγει λέει πως είναι ο σεναριογράφος της σειράς, δείχνοντας ένα σενάριο που είχε μαζί του.
Για κακή (;) του τύχη, ο Ισραηλινός διοικητής του σημείου ελέγχου έχει άποψη για τη πλοκή και του δίνει -γραπτώς- τις ιδέες του.
Προς μεγάλη του έκπληξη αυτές αρέσουν και ο Salem ξαφνικά γίνεται σεναριογράφος της σειράς… με τη μικρή υποσημείωση πως δεν έχει ιδέα πως να γράφει σενάρια και αναγκάζεται να συνεχίσει να ζητάει τη βοήθεια του διοικητή!
Και τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα αφού η στιγμή που οι ιδέες του Ισραηλινού στρατιωτικού και των Παλαιστίνιων παραγωγών θα συγκρουστούν δεν αργεί...
Το Tel Aviv on Fire είναι μια ταινία με διπλή ανάγνωση, χωρίς όμως η ετυμηγορία να διαφοροποιείται ιδιαίτερα.
Κατά βάση έχουμε μια κομεντί με έξυπνη πλοκή, έναν (σχετικά) συμπαθητικό πρωταγωνιστή που ακολουθεί τη πεπατημένη του είδους, με διάφορους μπελάδες να βρίσκονται στο διάβα του, τους οποίους καταφέρνει να ξεπεράσει με όχι ιδιαίτερα ρεαλιστικούς τρόπους και καταλήγουμε στο happy end.
Παρότι το premise υπάρχει, αυτό δεν έχει καμία πρωτοτυπία στην ανάπτυξή του, ενώ μια μεγάλη κοιλιά πάνω που αρχίζει να παίρνει μπρος η μηχανή με επαναλαμβανόμενες και μεγάλης διάρκειας σκηνές στις οποίες παρακολουθούμε τον διοικητή να αραδιάζει ιδέες για το επόμενο επεισόδιο, να ρίχνουν αισθητά το ρυθμό και το ενδιαφέρον.
Σε δεύτερη ανάγνωση, είναι (ακόμη) μία σάτιρα για το παραλογισμό της αέναης μάχης Ισραηλινών και Παλαιστινίων, η οποία όμως αγγίζει το θέμα εντελώς επιφανειακά, τόσο που η σάτιρα ουσιαστικά πέφτει στο κενό.
Χωρίς να έχει κάτι καταστροφικά αρνητικό, στη τελική το Tel Aviv on Fire δεν είναι παρά μια χαριτωμένη κομεντί με ίχνη σάτιρας που προσφέρει 90 λεπτά “ελαφριάς” ψυχαγωγίας.
Στους κινηματογράφους από 31 Οκτωβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
