Μια φορά κι ένα καιρό ο James Cameron μας παρουσίασε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, την οποία ακολούθησε ένα κατά πολύ ανώτερο sequel που άφησε ιστορία.
Τόση πολύ ιστορία που οι παραγωγοί δε λένε να το αφήσουν στην ησυχία του…
Η πορεία του Terminator franchise ήταν σαν τα στάδια του πένθους, στο Rise of the Machines νοιώθαμε μια άρνηση πως αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει, στο Salvation αρχίσαμε να οργιζόμαστε και με το Genisys το πήραμε απόφαση και πέσαμε σε κατάθλιψη.
Προς στιγμήν πιστέψαμε πως το πήραν απόφαση και οι παραγωγοί, όμως πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, ο David Ellison αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα, και επιστρατεύοντας τον Cameron ως “γενικό επόπτη” έβαλε πολύ γρήγορα μπρος το Dark Fate.
Το hype σχεδόν μηδενικό, με τη ταινία να κινδυνεύει, τουλάχιστον σύμφωνα με τις προβλέψεις να μη βγάλει καν τα λεφτά της.
Αθόρυβα και χωρίς ίχνος των τυμπανοκρουσιών του παρελθόντος, έφτασε στις αίθουσες.
Κοίτα να δεις όμως που υπάρχει ακόμα ζωή μετά την J-Day…
Η ταινία ξεκινάει με μια πολύ γρήγορη προ-εισαγωγή στην οποία μαθαίνουμε πως παρότι το T-1000 ηττήθηκε και μαζί και το Skynet ”ακυρώνοντας την αποκάλυψη”, οι Terminators δεν σταμάτησαν να κυνηγούν τον John Connor καταφέρνοντας να τον σκοτώσουν δύο χρόνια μετά.
Fast forward στο σήμερα.
Στη πόλη του Μεξικό κάνουν την εμφάνισή τους δύο από τις γνωστές σφαιρικές χρονικές πύλες.
Από τη μία βγαίνει η Grace, μια γενναία πολεμίστρια, μισή άνθρωπος-μισή cyborg και από την άλλη ένα ένας εξελιγμένος Terminator τύπου Rev-9.
Στόχος και των δύο είναι η Dani, μιας νεαρή κοπέλα μιας φτωχής οικογένειας, με την πρώτη να έχει αποστολή να την προστατέψει και τον δεύτερο να την εξολοθρεύσει.
Παρά τις “βελτιώσεις” της, η Grace παραμένει άνθρωπος και δεν μπορεί να προστατεύει μόνη της την Dani με την αναπάντεχη βοήθεια από τη Sarah Connor να κρίνεται -τελικά- απαραίτητη.
Οι τρεις γυναίκες ξεκινούν έναν αγώνα για να γλιτώσουν από τον κυνηγό τους, με τα ερωτήματα για το ποιος τους έστειλε εκεί, τι συμβαίνει στο μέλλον, γιατί η Dani είναι τόσο σημαντική και ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που δίνει οδηγίες στην Sarah να απαντώνται στη πορεία…
Όπως είχε δηλώσει και ο James Cameron, το Terminator: Dark Fate δεν θα είναι απλά ένα sequel του Judgment Day (αγνοώντας τις επόμενες ταινίες) αλλά θα επιστρέψει και στο ύφος των δύο πρώτων ταινιών.
Οι περισσότεροι καταλάβαμε πως θα προσπαθήσει να ξαναγίνει μια ταινία χαρακτήρων παρά άμυαλης blockbuster-ικής δράσης, όμως δεν περιμέναμε πως στην ουσία θα είναι ένα remake/reboot!
Αφού οι σεναριογράφοι δοκίμασαν χωρίς επιτυχία διάφορες φόρμουλες για να μπορέσουν να συνεχίσουν την ιστορία, είδαν κι απόειδαν και αποφάσισαν απλά να την επαναλάβουν!
Το Skynet έχει γίνει Legion, η Dani είναι ο νέος John Connor που πρέπει να επιβιώσει, η Grace είναι ο νέος T-800, που διόλου τυχαία δεν είναι αρκετά δυνατή ώστε να χρειάζεται τη βοήθεια… και άλλων, ο Rev-9 είναι ο νέος T-1000.. και όλα πάλι από την αρχή.
Παρότι η ιδέα είναι φτηνή, χάρη στον έξυπνο τρόπο που τη διαχειρίζεται το σενάριο, ειλικρινά δεν ξέρω πώς, αλλά πραγματικά λειτουργεί, χωρίς μάλιστα να σου δίνει την αίσθηση πως βλέπεις την ίδια ταινία.
Χωρίς καμία πρωτοτυπία στη πλοκή, η ταινία έχει εξαιρετικό ρυθμό, βρίσκει τρόπους να σε κρατάει συνεχώς σε εγρήγορση, είναι πέρα και πέρα διασκεδαστική αξιοποιώντας όχι μόνο τη δράση, αλλά και τη νοσταλγία, τους νέους και παλιούς ήρωες, μέχρι και το χιούμορ το οποίο κάνει την εμφάνισή του σε ακριβώς τις σωστές δόσεις.
Εδώ όμως πρέπει να αναφέρω τα τρία κατ’ εμέ πιο σημαντικά της μειονεκτήματα.
Το πρώτο είναι κάποιες σκηνές δράσης, στο δεύτερο μέρος της ταινίας, που το παρακάνουν τόσο στη διάρκεια όσο και στο cgi.
Όσο η έναρξη του φιλμ μας θυμίζει το παλιό καλό Terminator με μικρές αλλά εξαιρετικά δυνατές bad-ass action σκηνές, η συνέχεια και ειδικά προς το τέλος, μοιάζει λες και ο σκηνοθέτης είχε λεφτά για πέταμα.
Και εδώ φτάνουμε το δεύτερο πρόβλημα που είναι η ανισορροπία στη ποιότητα του cgi, κάτι που δείχνει πως τελικά δεν είχε λεφτά για πέταμα αλλά δεν έγινε σωστή διαχείριση, με κάποιες σκηνές να είναι πολύ κακές μεταξύ των οποίων το animation της Grace σε κάποια υπεράνθρωπα stunts, το regeneration animation του Rev-9 που μοιάζει ξεπατικούρα από το επίσης κακό Venom, και το cgi πρόσωπο του μικρού Edward Furlong που κάνει μια μικρή εμφάνιση στην εισαγωγή.
Με το budget να αγγίζει τα 200 εκατομμύρια, τέτοια προβλήματα θα έπρεπε να μην υπάρχουν.
Το τελευταίο πρόβλημα εντοπίζεται στο casting και συγκεκριμένα στις επιλογές των Gabriel Luna (Bernie) ως Rev-9 και Natalia Reyes (Αποδημητικά Πουλιά) ως Dani.
Όταν έχεις ουσιαστικά να γεμίσεις τα παπούτσια του Robert Patrick στο ρόλο της απόλυτης φονικής μηχανής, πως είναι δυνατόν να διαλέγεις έναν ηθοποιό με babyface;
Όταν έχεις έναν χαρακτήρα μιας τσαμπουκαλούς νεαρής κοπέλας, μιας γυναίκας που θα γίνει ηγέτιδα, γιατί διαλέγεις μια ηθοποιό που παρά τα 32 της χρόνια μοιάζει με 16 και βγαλμένη από σειρά του CW;
Από την άλλη επιτυχημένη ως σκέψη η επιλογή της Mackenzie Davis (Blade Runner 2049) όμως δυστυχώς η ηθοποιός δεν καταφέρνει να κατακτήσει το ειδικό βάρος της ηρωίδας, και δίπλα στην Linda Hamilton χάνεται.
Όσο για τον Arnie, παρότι ο ρόλος του είναι σχετικά μικρός, έχει μερικές από τις καλύτερες ατάκες και όλοι ξέρουμε πόσο καλός είναι σε αυτό.
Μετά την απομάκρυνσή του από το Deadpool 2, ο Tim Miller έπρεπε να αποδείξει πως δεν ήταν ούτε πυροτέχνημα, ούτε η μαριονέτα του Reynolds, και τα κατάφερε.
Μπορεί σίγουρα να μην είναι James Cameron, αλλά μας παρουσιάζει μία συνολικά πολύ δυναμική ταινία που κερδίζει και τον πιο άπιστο.
Κάποιοι το πιστεύουν και θα συνεχίσουν να το πιστεύουν πως το Terminator είναι ένα franchise που ανήκει στο προηγούμενο αιώνα και ίσως δεν έχουν άδικο.
Το ύφος και η ατμόσφαιρα που είχαν οι δύο πρώτες ταινίες είναι απλά αδύνατο να αναβιώσουν σήμερα.
Έτσι και το Dark Fate δε μπορεί να συγκριθεί με εκείνες, όμως αυτό δεν το κάνει σε καμιά περίπτωση κακό, με τους παραγωγούς, μετά από 3 αποτυχημένες απόπειρες, να βρίσκουν επιτέλους τη χρυσή ισορροπία επιτυγχάνοντας ένα αποτέλεσμα τόσο νοσταλγικό όσο και μοντέρνο, ώστε να ικανοποιήσει όλα τα ηλικιακά γκρουπς θεατών.
Ποιος να φανταζόταν πως η λύση θα ήταν τόσο απλή…
Στους κινηματογράφους από 31 Οκτωβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
