Επί 50 ολόκληρα χρόνια διασκέδαζαν τους αναγνώστες του The New Yorker, ενώ η τηλεοπτική σειρά των 60's και η κινηματογραφική διλογία των 90's τους έκαναν παγκοσμίως διάσημους.
Η οικογένεια Addams στη δύση των 10's επιστρέφει με μια ταινία κινουμένων σχεδίων που είναι πιο ντεμοντέ και από τους emo!
Ο Gomez και η Morticia Addams φρεσκοπαντρεμένοι προσπαθούν να φτιάξουν κάπου το σπιτικό τους όμως παντού κυνηγιούνται ανελέητα από τους ντόπιους.
Μέχρι που βρίσκουν μια απομονωμένη, εγκαταλελειμμένη και στοιχειωμένη έπαυλη κάπου στο New Jersey που είναι ιδανική για τον… ιδιόρρυθμο τρόπο ζωής τους.
Επί 13 χρόνια ζουν ευτυχισμένοι (ή μάλλον δυστυχισμένοι) μέχρι που μια τηλεπερσόνα/μεσίτρια φτιάχνει μια νέα κοινότητα πολύ κοντά τους και στη προσπάθεια της να βρει αγοραστές για τα σπίτια, η παρουσία της τρομακτικής έπαυλης τής είναι εμπόδιο.
Αφού δεν καταφέρνει να τους πείσει να της επιτρέψουν να την “ομορφύνει”, αποφασίζει να κάνει ότι μπορεί για να τους διώξει από εκεί.
Παράλληλα η Wednesday για πρώτη φορά γνωρίζει τη ζωή μακριά από την οικογένεια κάνοντας τη πρώτη της φίλη, ενώ ο Pugsley πρέπει να προετοιμαστεί για μια σημαντική τελευτή για να αποδείξει πως είναι ένας αντάξιος Addams.
Αντίθετα με το σατιρικό ύφος που ανέκαθεν είχε το franchise τσιγκλώντας την εκάστοτε ποπ κουλτούρα, η νέα ταινία δεν είναι παρά ένα παιδικό διδακτικό φιλμ για την ανοχή και τη διαφορετικότητα.
Το σενάριο του Matt Lieberman (The Christmas Chronicles) κινείται στους τέσσερις ανέμους ξαμολώντας αδιάφορες υπο-ιστορίες δεξιά κι αριστερά με το τελικό αποτέλεσμα να μοιάζει συρραφή επεισοδίων τηλεοπτικής σειράς παρά ταινία.
Όπως προείπα, από το κομμάτι της σάτιρας δεν έχουν μείνει παρά ψήγματα, με το χιούμορ να είναι επαναλαμβανόμενο και άκρως παιδικό, με ελάχιστες ατάκες να κερδίζουν τους υπόλοιπους θεατές αποκλειστικά λόγω του nostalgia factor.
Παρά τη παρουσία των MGM και Universal, το The Addams Family είναι μια μικρή εξωτερική παραγωγή από τα Cinesite Studios (Charming) και Nitrogen Studios (Sausage Party), χαμηλού κόστους (μόλις 40 εκατομμύρια) κάτι που δυστυχώς είναι εξόφθαλμο.
Η καλλιτεχνική επαναφορά της αισθητικής του αρχικού comic-strip μοιάζει περισσότερο επιβεβλημένη ώστε το τελικό animation να μη χρειάζεται πολλές-πολλές λεπτομέρειες, κάτι που σίγουρα θα ξενίσει τους “καλομαθημένους” νεότερους θεατές αλλά και τους ενήλικους συνοδούς που δεν θα μπορέσουν να παραβλέψουν τη χαμηλή ποιότητα.
Ένα ακόμη σημαντικό πρόβλημα είναι το voice acting, με το all-star cast να μοιάζει να επιλέχτηκε μονάχα για την αναγνωρισιμότητά τους, όμως δυστυχώς, με εξαίρεση τη φωνή του Oscar Isaac που κουμπώνει σωστά στη φιγούρα του Gomez, οι Charlize Theron, Chloë Grace Moretz, Finn Wolfhard, Nick Kroll και Allison Janney όσο κι αν προσπαθούν δε μπορούν να ταιριάξουν με τους ήρωές τους.
Πραγματικά θες να χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο όταν ξέρεις ότι η Illumination ετοίμαζε ένα stop-motion Addams Family σε σκηνοθεσία Tim Burton και ακυρώθηκε για να βγει… αυτό!
Οριακά υποφερτό, το The Addams Family χάνει τελείως την ουσία του κόμικ, δεν είναι διασκεδαστικό, δεν είναι αστείο, δεν είναι καλλιτεχνικά ενδιαφέρον, δεν είναι ούτε για πολύ μικρές ηλικίες ούτε για οποιονδήποτε μετά τη μέση εφηβεία, γενικά, δεν.
Καλύτερα ξαναδείτε τη διλογία του Sonnenfeld…
Στους κινηματογράφους από 7 Νοεμβρίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
