Η αποξένωση στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις μέσα από την καθημερινότητα μιας γυναίκας σε απόγνωση.
Ο Βρετανός (τηλεοπτικός κυρίως) σεναριογράφος και σκηνοθέτης Dominic Savage σχολιάζει με πικρία το μοντέρνο δυτικό οικογενειακό μοντέλο, εστιάζοντας τον κινηματογραφικό του φακό στο σημερινό Λονδίνο.
Εκεί, σε ένα ήσυχο προάστιο, ζει η νεαρή Τάρα (Gemma Arterton, Their Finest) με τον εύπορο σύζυγο Mark (Dominic Cooper, Mama Mia! Here We Go Again) και τα δύο τους παιδιά.
Παρά τις φαινομενικά ιδανικές συνθήκες διαβίωσής τους, εκείνη βρίσκεται στα όρια της ψυχολογικής κατάρρευσης.
Εγκλωβισμένη στην καθημερινή οικογενειακή ρουτίνα, έρχεται αντιμέτωπη με την απουσία νοήματος στην ζωή της.
Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να πει στον άντρα της αυτό που της συμβαίνει, θα τραπεί σε φυγή καταλήγοντας μόνη στο Παρίσι, όπου θα περιπλανηθεί αναζητώντας τον χαμένο της εαυτό.
Συναισθηματικά φορτισμένο ψυχολογικό δράμα, που μέσα από το πορτρέτο μιας γυναίκας σε κρίση, καυτηριάζει την αποξένωση στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, ενώ παράλληλα σχολιάζει εύστοχα τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα των οικογενειακών σχέσεων.
Η τυπική βρετανική οικογένεια που πρωταγωνιστεί, υπακούει στα σημερινά δυτικά πρότυπα με την οικονομική άνεση να έχει τον πρώτο λόγο, περιορίζοντας την ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των μελών της στην διεκπεραίωση των στερεοτυπικών τους ρόλων (γονείς, σύζυγοι, εραστές).
Με την κάμερα να ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής (λήψεις στο χέρι, γκρο πλάνα) την ολοένα και πιο ασφυκτική καθημερινότητα της ηρωίδας, τα υπόκωφης έντασης πλάνα αναδίδουν μια έντονη κραυγή απελπισίας, μετατρέποντας αυτή τη σεναριακά λιτή ιστορία σε μια συναρπαστική υπαρξιακή οδύσσεια μέχρι την στιγμή της απελευθέρωσης.
Από κει και μετά το φιλμ αποκτά μια προβλέψιμη ροή, ακολουθώντας την συμβατική κινηματογραφική οδό.
Ο ευρηματικός ρεαλισμός του πρώτου μέρους αντικαθίσταται με έναν κοινότοπο ρομαντισμό, ο οποίος αντλεί τις όποιες κινηματογραφικές ιδέες του μέσα από χιλιοδοκιμασμένα κλισέ.
Αυτό που τελικά μένει εκτός από την συγκινητική ερμηνεία της Gemma Arterton, είναι ένα εύστοχο κοινωνικό σχόλιο σε ένα ειλικρινές φιλμ, που υποκύπτει όμως τελικά στις ευκολίες και τον διδακτισμό.
Στους κινηματογράφους από 14 Νοεμβρίου.
Γιάννης Αποστολίδης.
1.jpg)
