Μετά το Girl, Interrupted, το Identity, το Walk the Line και το Logan, ο James Mangold επιστρέφει με το Le Mans ‘66, aka Ford v Ferrari, μια ταινία η οποία δύναται να θεωρηθεί σπάνια για τα δεδομένα του 2019.
Σπάνια δεδομένου ότι με προϋπολογισμό σχεδόν 100 εκατομμυρίων, η ταινία δεν υποκύπτει στο να βασίζει την ιστορία της σε ένα κατεξοχήν φαντασμαγορικό θέαμα, όπως συνηθίζεται στις big-budget ταινίες σήμερα.
Απεναντίας, ο Mangold επικεντρώνεται στη δραματοποίηση των πραγματικών γεγονότων της ταινίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η ιστορία διαδραματίζεται στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όπου η Ferrari έχει ήδη κυριαρχήσει τον αγωνιστικό κόσμο.
Ακολουθούμε τον οδηγό/σχεδιαστή αυτοκινήτων Carroll Shelby (Matt Damon, Deadpool 2) και τον οδηγό Ken Miles (Christian Bale, Vice) καθώς αντιμετωπίζουν ενδοεταιρικές συγκρούσεις αλλά και τους δικούς τους προσωπικούς δαίμονες, με σκοπό να φτιάξουν το αυτοκίνητο (το θρυλικό Ford GT40) με το οποίο θα καταφέρουν να νικήσουν την Ferrari στον 24ωρο αγώνα δρόμου Le Mans.
Παρόλα αυτά, η ταινία δεν απευθύνεται αποκλειστικά στους φαν του κόσμου των αυτοκινήτων.
Αντιθέτως, τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της ταινίας βρίσκονται αλλού, αφού ο αυτοκινητιστικός αγώνας δεν αποτελεί παρά μόνο το φόντο μέσα στο οποίο θα εξελιχθεί η ιστορία.
Στον πυρήνα του Le Mans ’66 βρίσκεται η υπερηφάνεια και η φιλοδοξία, η αλύγιστη επιθυμία να ξεπεράσει κανείς τις δυσκολίες του, όποιες και αν είναι αυτές.
Μπορούμε ταυτόχρονα να αντλήσουμε από το Le Mans ‘66 έναν κριτικό σχολιασμό για το χολιγουντιανό σύστημα, όπου οι πιο τολμηρές και πειραματικές ιδέες παραμερίζονται και ταυτόχρονα επισκιάζονται από τα πιο «ασφαλές» και επικερδές σχέδια.
Αυτό άλλωστε είναι και το βασικό πρόβλημα των ηρώων της ταινίας, με τους επικεφαλής της Ford Motors να αποτελούν συνεχές εμπόδιο, αυστηροί επιτηρητές σε κάθε τους βήμα.
Οι ίδιες ανησυχίες φαίνεται να αντανακλώνται και στις πρόσφατες δηλώσεις του Scorsese αναφορικά με τα superhero movies, πιο συγκεκριμένα όσον αφορά την απουσία ευκαιριών και χρηματοδότησης σε πιο ανεξάρτητους και πειραματικούς σκηνοθέτες.
Ο Mangold έχει και αυτός τη δική του εμπειρία με το θέμα αυτό, κάτι που καθιστά για μένα το Le Mans ’66 μια ταινία προσωπική, και που αποτελεί βασικό παράγοντα για την επιτυχία της.
Το σενάριο των Jez και John-Henry Butterworth είναι εξαιρετικά γραμμένο.
Η σκηνοθεσία του Mangold, παρόλο που δεν φαίνεται να προσφέρει κάτι το τόσο ιδιαίτερο, είναι αξιόλογη, ενώ οι ερμηνείες, κυρίως από τον Matt Damon και τον Christian Bale, βοηθούν στη συνεχή ροή της ταινίας, σε σημείο όπου οι δυόμιση ώρες που αυτή διαρκεί, να περνούν εύκολα και ευχάριστα.
Στους κινηματογράφους από 14 Νοεμβρίου.
Αντριάν Σαλτέ.
1.jpg)
