Εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και μέσα σε λίγα χρόνια και τρεις εξαιρετικές ομολογουμένως ταινίες (Fucking Amal, Tillsammans, Lilja 4-ever) ανακηρύχτηκε ως η νέα μεγάλη δύναμη του Σουηδικού σινεμά.
Δυστυχώς η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, με τον Lukas Moodysson να σπαταλάει το momentum με αποτυχημένα πειράματα, και όταν επέστρεψε προς τα τέλη των 00's με το Mammoth και λίγα χρόνια αργότερα με το Vi är bäst!, δεν ήταν ο ίδιος δημιουργός που αγαπήσαμε.
Μετά από έξι χρόνια απουσίας, ο Moodysson επιστρέφει και ακολουθώντας το ρεύμα, βρήκε καταφύγιο στη μικρή οθόνη παρουσιάζοντας την κωμική σειρά Gösta σε παραγωγή του HBO Europe.
Ο Gösta είναι ένας 28χρονος παιδοψυχολόγος που ζει και εργάζεται στο κοινωνικό κέντρο της μικρής πόλης Smaland.
Ο Gösta έχει μια ιδιαιτερότητα, είναι καλός.
Πολύ καλός, πάρα πολύ καλός, αφόρητα καλός.
Τόσο καλός που στην εισαγωγή του πρώτου επεισοδίου χαρίζει το ποδήλατο στον επίδοξο κλέφτη του, επειδή τον κατάλαβε, τον σταμάτησε και τον στεναχώρησε!
Η υπερβολική καλοσύνη του έχει φυσικά συνέπειες με το μικρό του σπιτάκι στο δάσος, μέρα με τη μέρα να γεμίζει με όλο και περισσότερους ακάλεστους ενοίκους, την αναποφάσιστη κοπέλα του Melissa, την ψυχολογικά ασταθή έφηβη ασθενή του Saga, τον νέο-χίπη θεότρελο, πολυλογά και παντελώς ανώριμο πατέρα του, έναν παλιό κολλητό που κάνει αρμένικη βίζιτα προσπαθώντας να γράψει ένα τραγούδι για το Άουσβιτς, έναν ζημιάρη σκύλο με τάσεις φυγής, την επεμβατική μητέρα του καυγαδίζει συνεχώς με τον πατέρα του και έναν Σύριο πρόσφυγα που απλά θέλει να κοιμηθεί!
Όλοι αυτοί ανακατεύονται όλο και περισσότερο στη ζωή του, με τον Gösta από καλοσύνη να τους το επιτρέπει και να προσπαθεί να τους βοηθήσει βάζοντας συνεχώς τις ανάγκες τους πάνω από τις δικές του, κάνοντας τη ζωή του κάθε μέρα και πιο περίπλοκη, κάθε μέρα πιο θορυβώδη και πιο δύσκολη.
Είναι θέμα χρόνου να τελειώσει η υπομονή του…
Το Gösta τυπικά ανήκει στο είδος της κωμωδίας όμως το χιούμορ του απέχει παρασάγγας από αυτό που θα χαρακτηρίζαμε mainstream.
Το στεγνό μοκιουμενταριστικό ύφος του θυμίζει κάτι από Arrested Development, μια σειρά που... είτε λατρεύεις είτε μισείς, όπως ακριβώς συμβαίνει κι εδώ.
Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε τη νατουραλιστική κινηματογράφηση του Moodysson και φυσικά το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με μια σκανδιναβική παραγωγή με ότι αυτό συνεπάγεται, αντιλαμβάνεστε πως έχουμε μια σειρά για ειδικό κοινό.
Ελπίζω να μη σας έχασα γιατί το Gösta μπορεί να είναι ιδιαίτερο αλλά αυτό δεν το εμποδίζει διόλου να είναι πανέξυπνο, ανατρεπτικό, αναρχικά αστείο, ενώ παράλληλα προσφέρει και τροφή για σκέψη σε δεύτερη ανάγνωση ως μια κοινωνική σάτιρα.
Ο Gösta είναι ένας ήρωας τόσο συμπαθής λόγω της αμέριστης καλοσύνης του, που συχνά φτάνει στο άλλο άκρο, κάνοντας το θεατή να σταματάει να τον νοιάζεται γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός, για να σε καβαλήσει κάποιος, πρέπει πρώτα εσύ να σκύψεις, και ο καλοκάγαθος ήρωάς μας γίνεται χαλί να τον πατήσουν.
Η πλοκή βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στους ιδιαίτερους χαρακτήρες τόσο του πρωταγωνιστή όσο και των μουσαφίρηδων του.
Όλοι τους έχουν μια δόση υπερβολής σε σημείο που κάποιες φορές οι συμπεριφορές τους αγγίζουν τα όρια της φάρσας, με κορυφαίο όλων τον απάλευτο πατέρα που μοιάζει λες και ψάχνει τρόπους να μας τρελάνει, κρατώντας παράλληλα μια εξαιρετική ισορροπία ώστε να είναι ο ορισμός του love to hate ήρωα.
Καλά όλ’ αυτά, όμως δεν φτάνουν για να γεμίσουν 12 ημίωρα επεισόδια, με τη σειρά να πάσχει από μεγάλα νεκρά διαστήματα.
Δυστυχώς δεν είναι υπερβολή να πω πως μερικά από τα επεισόδια μοιάζουν λες και υπάρχουν για μία ή δύο σκηνές με όλο το υπόλοιπο να μην είναι τίποτα περισσότερο από φλυαρίες.
Αυτό δεν είναι άγνωστό φαινόμενο στους τηλεθεατές, κάθε άλλο, όμως σε αυτή τη περίπτωσή το φαινόμενο πιο συχνά απ’ ότι θα θέλαμε, με αποτέλεσμα η σειρά να γίνεται συχνά αρκετά βαρετή και επαναλαμβανόμενη.
Με τους Vilhelm Blomgren (Midsommar) και Mattias Silvell στους πρωταγωνιστικούς ρόλους να είναι απλά απολαυστικοί, και το ταλέντο του Lukas Moodysson ως κινηματογραφιστή να βάζει τη σφραγίδα του, το Gösta είναι μια ιδιαίτερη σειρά με εκλάμψεις ιδιοφυΐας οι οποίες όμως δεν αρκούν για να γεμίσουν τις περίπου 6 ώρες συνολικής διάρκειας.
Οι ακόλουθοι του δημιουργού σίγουρα αξίζει να της ρίξουν μια ματιά, όμως δεν είναι το comeback που περιμέναμε.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
