Από έναν σκηνοθέτη σαν τον Ron Howard δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι κατώτερο από μία εξαιρετική ταινία.
Ο δημιουργός ταινιών όπως το A Beautiful Mind (2001) και Apollo 13 (1995) έχει ασχοληθεί επανειλημμένως με τη δημιουργία βιογραφικών ταινιών και documentaries όπως το Rush (2013), το Frost/ Nixon (2008), το Made in America (2013) και το The Beatles: Eight Days a Week - The Touring Years (2016).
Αυτή τη φορά επιλέγει να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τον θρύλο της όπερας Luciano Pavarotti, μία συγκινητική προσέγγιση στη ζωή και την καριέρα του, οι οποίες μοιάζουν να είναι απόλυτα αλληλένδετες.
Ο Howard κάνει κυρίως χρήση αρχειακού υλικού (βίντεο και φωτογραφίες) επεξεργασμένου με τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες ώστε να «κουμπώνει» με το υπόλοιπο φιλμ και συμπληρώνει την εγκυρότητα των γεγονότων με μία σειρά συνεντεύξεων και μαρτυριών από τους οικείους του και άτομα που γνώριζαν καλά τον «Βασιλιά των υψηλών Ντο».
Η ταινία ακολουθεί την προσωπική του ζωή από μικρή ηλικία και στη συνέχεια την καριέρα του, φτάνοντας μέχρι το θάνατο του το 2007 μέσα από ένα πολύ δυνατό κινηματογραφικό ταξίδι.
Ο σκηνοθέτης γνωρίζοντας πως ο Pavarotti βίωνε τις άριες που τραγουδούσε ολοκληρωτικά, φροντίζει να είναι υποτιτλισμένη κάθε σκηνή που τραγουδά ο μεγάλος τενόρος ώστε να κατανοούμε καλύτερα την ταύτιση των επαγγελματικών με τα προσωπικά βιώματα του.
Ο Ron Howard έχει δηλώσει σε συνέντευξη πως αναρωτιέται μήπως ήταν οι όπερες στις οποίες πρωταγωνιστούσε που είχαν επηρεάσει τόσο τη ζωή του μετατρέποντας την κι εκείνη σε ιστορία όπερας και όχι τόσο το δράμα της ζωής του που επηρέαζε την ερμηνεία του.
Βίωνε άραγε την όπερα στη ζωή του ή το βίωμα του στην όπερα;
Και τα δύο είναι σίγουρα πιθανά.
Η ταινία γεμάτη με το ανεξάντλητο ταλέντο, το «ζεστό» χαμόγελο, την τρυφερότητα και την απίστευτη φωνή του Pavarotti αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στη συγκίνηση και την ανατριχίλα χωρίς να αφήνει περιθώρια για κάτι άλλο.
Υπάρχουν στιγμές που στην οθόνη εναλλάσσονται απλά εικόνες από συναυλίες του, οι οποίες είναι λιτά «ντυμένες» με την ηχογραφημένη φωνή του από τις συγκεκριμένες εμφανίσεις και μοιάζει σαν να μη χρειάζεται καμία άλλη παρέμβαση του σκηνοθέτη για να είναι το αποτέλεσμα αψεγάδιαστο.
Μερικές συνεντεύξεις, λίγες φωτογραφίες και βίντεο από συναυλίες και προσωπικές στιγμές είναι αρκετά για να πλάσουν αυτή την πανέμορφη ιστορία χωρίς να υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω εντυπωσιασμό.
Ο σκηνοθέτης προσεγγίζει τη ζωή του τενόρου με μεγάλη διακριτικότητα και σεβασμό αποτίοντας φόρο τιμής στο πρόσωπό του με αυτή τη θαυμάσια βιογραφική ταινία.
Δε χρειάζεται καν να είναι κάποιος λάτρης της όπερας για να θαυμάσει τόσο τον Luciano Pavarotti όσο και το φιλμ που δημιουργήθηκε για αυτόν γιατί πολύ απλά η φυσικότητα του ταλέντου και η σκηνοθετική ευφυΐα ενώνονται με τρόπο μαγικό και ασυναγώνιστο.
Nessun dorma λοιπόν, «Κανείς να μην κοιμηθεί! » -άλλωστε δεν γίνεται- μπροστά στην αξεπέραστη φωνή και ερμηνεία του Luciano Pavarotti υπό την καθοδήγηση αυτή τη φορά του «μαέστρου» Ron Howard.
Στους κινηματογράφους από 26 Δεκεμβρίου.
Ζωή Γιαννακούλη.
1.jpg)
