Από τη στιγμή που άκουσα τον τίτλο αυτής της ταινίας θεώρησα ότι πρόκειται να δω κάτι τελείως σαχλό.
Τον τίτλο συνοδεύει η αφίσα της ταινίας, η οποία το πρώτο πράγμα που σου φέρνει στο νου είναι κάτι από Bollywood.
Δεν θα έλεγα ότι έχω κάποια ιδιαίτερη αδυναμία στην συγκεκριμένη κινηματογραφική βιομηχανία, ωστόσο ούτε η ταινία ανήκει σε αυτή την κατηγορία «από τα γεννοφάσκια της» διότι εκτός από την Ινδία συμμετέχουν στην παραγωγή η Γαλλία, οι Η.Π.Α., το Βέλγιο και η Σιγκαπούρη.
Επιπλέον, όπως ήταν αναμενόμενο για έναν αρνητικά προκατειλημμένο και αδαή άνθρωπο όπως εγώ (στη προκειμένη περίπτωση!), δεν γνώριζα την ύπαρξη του βιβλίου με τίτλο «Το απίστευτο ταξίδι του φακίρη που παγιδεύτηκε σε μια ντουλάπα IKEA» του Puértolas Romain, από το οποίο- καθώς φαίνεται- εμπνεύστηκε την ταινία του ο Ken Scott.
Ξεκαρδιστικό, ευχάριστο και σαν να προσπαθεί συνεχώς κάτι να πει, το συγκεκριμένο φιλμ ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Ajatashatru ”Aja” Lavash Patel (Dhanush), ένας φακίρης που έχει μεγαλώσει στις φτωχογειτονιές της Βομβάης μαζί με τη μητέρα του και προσπαθεί να γίνει πλούσιος κάνοντας μαγικά τρικ στους δρόμους.
Όταν χάνει τη μητέρα του, αποφασίζει να βρει τον πατέρα που δεν γνώρισε στο Παρίσι, έχοντας μαζί του μόνο ένα ψεύτικο χαρτονόμισμα των 100 ευρώ.
Με το που φτάνει, πρώτα από όλα επισκέπτεται το αγαπημένο του κατάστημα επίπλων ΙΚΕΑ και εκεί συναντά μία κοπέλα, τη Marie Riviere (Erin Moriarty, Driven), την οποία ερωτεύεται με την πρώτη ματιά.
Λίγο αργότερα και αφού την έχει κατακτήσει με την αυθόρμητη και ανεπιτήδευτη γοητεία του, χωρίς να έχει χρήματα για ξενοδοχείο ή κάποιο μέρος να μείνει, κρύβεται μέσα σε μία από τις ντουλάπες του καταστήματος και από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει μία ατελείωτη, παράλογη και ασυνήθιστη περιπέτεια για αυτόν.
Η ταινία μπορεί να μην έχει κάποια ιδιαίτερη σκηνοθετική πρωτοπορία, ωστόσο το διασκευασμένο σενάριο είναι εξαιρετικά πρωτότυπο και σου αφήνει μία γλυκιά γεύση με το φινάλε του.
Πολύ χιούμορ, αξιοπρόσεκτες ερμηνείες και διαρκής δράση είναι συστατικά που δημιουργούν μία πολύ ενδιαφέρουσα και όμορφη ατμόσφαιρα στην ταινία.
Ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό είναι ότι προσπαθεί να αγγίξει ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας και «ανοιχτές πληγές» που μας απασχολούν όλους σήμερα, όπως το ζήτημα των προσφύγων από χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση ή των οικονομικών μεταναστών.
Μας δίνει μία γεύση από το μέγεθος του προβλήματος και την τεράστια προσπάθεια που κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι σε αντίξοες συνθήκες να επιβιώσουν και να στηρίξουν τις οικογένειες και τα όνειρά τους.
Παρόλα αυτά, δεν επικεντρώνεται ποτέ πραγματικά στο επώδυνο αυτό θέμα και κατά τη γνώμη μου πολύ καλά κάνει εφόσον πρόκειται κυρίως για μία κωμωδία δράσης.
Αν εμβάθυνε περισσότερο σε τέτοια ζητήματα τότε θα μιλούσαμε για ένα άλλο είδος ταινίας, στο οποίο φυσικά δε θα χωρούσε το χιούμορ.
Η αναφορά, όμως, είναι αξιέπαινη γιατί υπενθυμίζει σε όσους ξεχνούν εύκολα και ενημερώνει όλους εμάς, παρουσιάζοντας μία πραγματικότητα από την πλευρά εκείνων που τη βιώνουν και όχι εκείνων που κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.
Έχοντας στο μυαλό σας όλα τα παραπάνω, συνιστώ να ακολουθήσετε τον Aja στο αλλόκοτο ταξίδι του ανάμεσα στο μοιραίο, το τυχαίο και το απρόσμενο.
Στους κινηματογράφους από 30 Ιανουαρίου.
Ζωή Γιαννακούλη.
1.jpg)
