Ρώσικο ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Yuli Raizman και Yelizaveta Svilova.
Με μια αξιοθαύμαστη σύνθεση πρωτότυπων πλάνων από τουλάχιστον 40 καμεραμέν από την Λευκορωσία και τον Ουκρανικό Στρατό, συμπεριλαμβανομένου γερμανικού στρατιωτικού υλικού, ο Raizman δημιουργεί με μεγάλη μαεστρία το ιστορικό χρονικό για την Πτώση του Βερολίνου.
Οι λήψεις είναι πραγματικές, χρησιμοποιήθηκε αυθεντικό υλικό, ειδικά από τις τελευταίες εβδομάδες της μάχης, τόσο Σοβιετικής όσο και Γερμανικής προέλευσης.
Η “Πτώση του Βερολίνου- 1945”, ή απλά το “Βερολίνο” είναι ένα Σοβιετικό
Ντοκιμαντέρ για τη Μάχη του Βερολίνου, την τελευταία μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη που σήμανε την οριστική ήττα και παράδοση της Ναζιστικής Γερμανίας.
Την ταινία σκηνοθέτησε ο πολυβραβευμένος Yuli Raizman και η Yelizaveta Svilova.
Από τα πρώτα πλάνα της η ταινία είναι καταιγιστική, προβάλλοντας ένα χάρτη της Ανατολικής Ευρώπης που δείχνει τις επιθέσεις των Γερμανικών στρατευμάτων και ο αφηγητής αναφέρει τους ποταμούς από τους οποίους ο Κόκκινος Στρατός χαράζει τη πορεία του.
Σπασμένες γέφυρες και οργισμένες γερμανικές επιθέσεις δεν πτοούν τους
άνδρες του Σοβιετικού Στρατού, οι οποίοι διασχίζουν τον ποταμό Οντέρ και κάνουν χρήση πυραυλικών συστημάτων.
Μετά την διέλευση του Oder, αρχίζει η επίθεση στο ίδιο το Βερολίνο.
Παρουσιάζονται πλάνα της πραγματικής μάχης, ακολουθώντας κάθε δρόμο και κάθε κτίριο, καθώς ο Κόκκινος Στρατός καταπολεμά τα γερμανικά στρατεύματα.
Όταν τα ρωσικά στρατεύματα μπήκαν στο Βερολίνο, άρχισαν να προωθούνται προς το Ράιχσταγκ.
Υπήρχαν στρατιώτες από κάθε διαθέσιμο τάγμα με κάθε λογής όπλα: τουφέκια, τουφέκια ελεύθερου σκοπευτή, αυτόματα όπλα, όπως το PPSh-41, και άλλα.
Υπήρχαν πάνω από 40 σοβιετικές δεξαμενές T-34 που έσπρωχναν κυριολεκτικά τους Γερμανούς στρατιώτες προς τα πίσω.
Διάσπαρτα σε αυτά τα πλάνα, ο σκηνοθέτης αφήνει μια ειρωνική πινελιά
παρουσιάζοντας παρελάσεις στις ίδιες περιοχές από ταινίες κατεξοχήν Ναζιστικής
προπαγάνδας.
Η επίθεση στο Ράιχσταγκ, τελειώνει με τη διάσημη φωτογραφία με τη Κόκκινη Σημαία να ανυψώνεται προς ένδειξη κατάκτησης του Ράιχσταγκ.
Η μάχη του Βερολίνου θεωρείται μία από τις μακρύτερες μάχες για μια πόλη κατά τα έτη 1900-2000.
Ενώ ο Χίτλερ επισκέπτεται το Ανατολικό Μέτωπο, η Νεολαία του Χίτλερ χτίζει
οδοφράγματα γύρω από την καταδικασμένη πόλη.
Αλλά όλα χάνονται, όσον αφορά το Τρίτο Ράιχ.
Λίγο πριν τα ρωσικά στρατεύματα εισέλθουν στο Βερολίνο, ο Χίτλερ ήταν έτοιμος να συνθηκολογήσει με την Αγγλία και τις ΗΠΑ, παραχωρώντας τους το Βερολίνο. Χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Θα έδινα καλύτερα το Βερολίνο στους Αμερικανούς ή τους Άγγλους, μόνο για να εμποδίσω τις ρωσικές δυνάμεις να το αναλάβουν», αλλά μάλλον το σκέφτηκε πολύ αργά.
Λίγο αργότερα, ο ρωσικός στρατός ξεκινά μια καταστροφική επίθεση κατά μήκος του ποταμού Oder, μόλις 40 μίλια από το Βερολίνο.
Η γερμανική παράδοση γίνεται αναπόφευκτη.
Στις 8 Μαΐου 1945, η σημαία της ΕΣΣΔ αντικατέστησε τη ναζιστική γερμανική
σημαία στο Βερολίνο.
Αυτό σήμανε και το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη.
Ο σκηνοθέτης εναλλάσσει αρμονικά τον εκκωφαντικό θόρυβο των όπλων του πολέμου με την θανατηφόρα σιωπή πριν την επίθεση.
Μετά την πτώση επικεντρώθηκε και στα πρόσωπα και τις πράξεις των Γερμανών πολιτών, οι οποίοι αναγκάζονται να ρίξουν όλες τις άμυνες τους παραδίδοντας τη πόλη τους, ενώ χαιρετούν με ενθουσιασμό τους στρατιώτες τους που φεύγουν για την πρώτη γραμμή…
Παρόμοιες αντιθέσεις έχουμε και με τα πλάνα από μια Μόσχα χαρούμενη κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής παρέλασης και του κατεστραμμένου από βομβαρδισμούς Βερολίνου.
Η σύνθεση των πλάνων είναι πολύ εντυπωσιακή καθώς δείχνει με μεγάλη ακρίβεια τη σοβαρότητα και την απελπισία των τελευταίων μαχών για την ελευθερία της Ευρώπης.
Οι Γερμανοί φαίνεται να πολέμησαν μέχρι και την τελευταία στιγμή, προσπαθώντας να αποφύγουν την παράδοση με κάθε κόστος, καθιστώντας την
απελευθέρωση της Ευρώπης δύσκολο έργο ακόμη κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών και ημερών.
Στην ταινία παρουσιάζεται η στρατηγική του Κόκκινου Στρατού στην κατάκτηση του Βερολίνου καθώς και η θεωρία των Ναζιστών σχετικά με τη κατωτερότητα των φυλών και τη παραπλανικότητα της, πετυχαίνοντας να καταστεί σαφής η απόλυτη αναγκαιότητα να κερδίσουν οι Σοβιετικοί τον πόλεμο ενάντια στους ναζιστές.
Η δια η επιβίωση εκατομμυρίων ανθρώπων διακυβεύονταν, ενώ ταυτόχρονα
μεταδίδεται μια βαθιά αίσθηση ανακούφισης και χαράς για το γεγονός ότι η
μάχη τελικά ήταν επιτυχής. θεωρείται ένα από τα πιο πολύτιμα ντοκουμέντα για μία από τις χειρότερες καταστροφές της εποχής μας.
Στους κινηματογράφους από 23 Ιανουαρίου.
ΔΤ από τη NEW STAR
1.jpg)
