Οφείλω να ομολογήσω πως δυσκολεύτηκα αρκετά να σκεφτώ τι κριτική να γράψω για την συγκεκριμένη ταινία, καθώς δεν μου ήταν εύκολο να καταλάβω αν μου άρεσε.
Καθ’ όλη την διάρκεια του φιλμ με διέτρεχε ένα αίσθημα ανησυχίας και ανασφάλειας, το οποίο το έκανε να μοιάζει με κάποιο τρόπο ενοχλητικό και περίεργο.
Το λευκόφοντο σκηνικό του τρόμου και οι εξαιρετικά ιδιόμορφες ερμηνείες «ντυμένες» με το απόκοσμο soundtrack από μουσικές του Teiji Ito, δημιουργούν μία ατμόσφαιρα άκρως ανατριχιαστική.
Δε θα μπορούσα βέβαια, να μην αναφερθώ στην πρωταγωνίστρια της ταινίας Emily Beecham, η οποία κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού για τη συγκεκριμένη ταινία στο Φεστιβάλ των Καννών 2019, γεγονός που είναι απόλυτα λογικό αν σκεφτεί κανείς πως η ερμηνεία της είναι το λιγότερο καθηλωτική.
Όμως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, όλοι οι ηθοποιοί που συμμετέχουν υπό την καθοδήγηση της αυστριακής σκηνοθέτιδος Jessica Hausner είναι ερμηνευτικά έξοχοι και εντυπωσιακά δουλεμένοι στις εκφράσεις του προσώπου τους.
Η πλοκή της ταινίας είναι αρκετά πρωτότυπη και σαν περιεχόμενο αναγνωρίζουμε ένα δραματικό sci-fi film με πολλά στοιχεία από ταινίες τρόμου ή αλλιώς μία sci-fi ταινία τρόμου με πολλά δραματικά στοιχεία.
Τι από τα δύο είναι σωστότερο;
Δύσκολο να απαντηθεί.
Η πλοκή της ταινίας περιστρέφεται γύρω από την Alice (Emily Beecham, Berlin, I Love You), μία εργασιομανή επιστήμονα και χωρισμένη μητέρα, η οποία δημιουργεί ένα λουλούδι που ανταποδίδει προσφέροντας ευτυχία σε όποιον το φροντίζει πολύ και το αγαπά.
Το λουλούδι Little Joe, εμπνευσμένο από το όνομα του γιου της Joe (Kit Connor, Rocketman), μοιάζει μία μοναδική επιστημονική ανακάλυψη μέχρις ότου αρχίζει να επιδρά «αρνητικά» στη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Σιγά σιγά, όποιος έρχεται σε επαφή μαζί του (είτε είναι από την επιστημονική ομάδα της Alice, είτε είναι ο γιος της, είτε κάποιος άλλος), αρχίζει να αλλάζει συμπεριφορά προσπαθώντας να προστατέψει το λουλούδι και να το βοηθήσει να επιβιώσει, εξαλείφοντας κάθε καχύποπτο πολέμιό του.
Η επίδραση του φαίνεται να είναι εκτός ελέγχου και μπορεί να έχει ολέθρια κατάληξη αν η Alice και η ομάδα της δεν πάρουν δραστικές αποφάσεις.
Εμφανώς επηρεασμένη από το «The Invasion of the Body Snatchers», η Hausner δημιουργεί ένα πολύ μυστηριώδες και ξεχωριστό φιλμ έχοντας στη διάθεσή της ένα πολλά υποσχόμενο καστ.
Μέσα από την αντίθεση λευκού και έντονων χρωμάτων σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα μουσικά κομμάτια νιώθουμε μονίμως αυτό το παράξενο αίσθημα του απόμακρου και μία διαρκή ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι.
Ωστόσο, αυτό το απόκοσμο κομμάτι έρχεται σε επαφή με το εγκόσμιο μέσα από την παρατήρηση των ανθρώπινων σχέσεων σε μία εποχή ραγδαίας τεχνολογικής προόδου.
Επιλέγοντας γυναίκα επιστήμονα, η σκηνοθέτης προσπαθεί να εξερευνήσει την έννοια της επιτυχίας και της ευτυχίας αλλά και τη σχέση μητέρας και γιου με φόντο τον πάντα επίκαιρο σκεπτικισμό που υπάρχει αναφορικά με την ταχύτατη ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών στην εποχή μας.
Η ταινία αυτή σίγουρα δε μας αφήνει αδιάφορους, ωστόσο η τελική ετυμηγορία είναι πως αποτελεί μία αξιοπρεπή και ιδιαίτερη διεθνή συμπαραγωγή δίχως συγκλονιστικές πινελιές που να μπορούν να την κατατάξουν στην λίστα των masterpieces.
Στους κινηματογράφους από 16 Ιανουαρίου.
Ζωή Γιαννακούλη.
1.jpg)
