Ο γερόλυκος και σχεδόν ενενηντάχρονος Clint Eastwood παραμένει ενεργός κινηματογραφικά, παραδίδοντας άλλη μια βιογραφική ταινία με σκοπό να αναδείξει και πάλι ένα πρόσωπο ηρωισμού.
Αυτή τη φορά μας συστήνει τον Richard Jewell (Paul Walter Hauser, BlacKkKlansman), έναν άντρα που εργαζόταν ως security την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντας, και κατάφερε να σώσει δεκάδες πολίτες από μια βομβιστική επίθεση.
Πάντα με την πατριωτική διάθεση που δεν έκρυψε ποτέ (και ενισχύθηκε μέσω των ταινιών τα τελευταία χρόνια), ο Eastwood βρίσκει την ευκαιρία στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή του να εκφράσει το ιδεατό πρότυπο ηρωισμού της Αμερικής.
Ενός ηρωισμού ανιδιοτελή που εμφανίζεται πάντα με γνώμονα την καθημερινή αλληλεγγύη, με σεβασμό στη νομιμότητα, αυταπάρνηση και πρόθεση (αυτό)θυσίας.
Η παραπάνω περιγραφή βέβαια σπανίως εντοπίζεται στην τωρινή πραγματικότητα, αλλά αποτελεί ένα θεμιτό πρότυπο σύμφωνα με τα κριτήρια του ίδιου του δημιουργού, παραβλέποντας πάντως ορισμένα μελανά σημεία όπως η οπλοκατοχή ή η εμμονική σχεδόν επιθυμία προσφοράς.
Πέρα από την ηρωική πράξη του πρωταγωνιστή, η ταινία προσπερνάει το ίδιο το γεγονός για να παρουσιάσει τη στάση των ΜΜΕ και των αστυνομικών φορέων απέναντί του, βάζοντάς τον στο εδώλιο του κατηγορουμένου παρά τα ελάχιστα επιβαρυντικά στοιχεία που είχαν στα χέρια τους.
Σε όλη αυτή την πορεία (που φέρνει στο μυαλό και το στήσιμο του Sully), ο Eastwood κρατάει έναν αρκετά καλό ρυθμό αφήγησης με την ταινία να κυλάει στρωτά, ιδίως από τα μισά και μετά όταν και εστιάζει στο αστυνομικό κομμάτι και την προσπάθεια αθώωσης του Jewell.
Σε αυτό συμβάλλουν και οι πρωταγωνιστές, με τον Sam Rockwell (Vice) ως δικηγόρος υπεράσπισης να αποτελεί σταθερά μια ευχάριστη παρουσία μπροστά από την κάμερα, έχοντας απέναντι τον στιβαρό Jon Hamm (Bad Times at the El Royale), εδώ ως πράκτορα του FBI.
Στη μέση ο Paul Walter Hauser ο οποίος πείθει με το παρουσιαστικό του αλλά οι περιορισμοί του χαρακτήρα του δεν μας επιτρέπουν να δούμε κάτι περισσότερο, ενώ μικρό ρόλο κρατάνε οι Kathy Bates (The Death and Life of John F. Donovan) και Olivia Wilde (Love the Coopers).
Τελικά αυτό που προκύπτει είναι μια καλοφτιαγμένη ταινία από τον ακούραστο Clint, η οποία μπορεί να περιέχει αρκετά στοιχεία από την πολιτική ατζέντα του δημιουργού της, αλλά ξεφεύγοντας από υπερηρωικές φανφάρες και εμφανίζοντας διάθεση κριτικής, πετυχαίνει να δώσει ένα ευχάριστο ως προς την παρακολούθηση αποτέλεσμα.
Στους κινηματογράφους από 16 Ιανουαρίου 2020.
Γιώργος Νυκταράκης.
1.jpg)
