Το σύντομο μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Jack London, γραμμένο το 1903, συναντά ακόμη μια κινηματογραφική διασκευή, αυτή τη φορά με τον Harrison Ford (Blade Runner 2049) στον ρόλο του John Thornton, συνοδευόμενη από μια πληθώρα ειδικών εφέ με φόντο το θρυλικό Γιούκον της Αλάσκας.
Στη βάση του, Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης αποτελεί μια ιστορία απελευθέρωσης από τις αλυσίδες της υποτέλειας και της υποταγής, τα ενδεχόμενα αισθήματα αποπροσανατολισμού μετά την εν λόγω ελευθερία, και τελικά την επανάκτηση μιας ταυτότητας και μιας αίσθησης του «ανήκειν».
Τόσο η ιδιαιτερότητα του Jack London ως συγγραφέας, όσο και η σκηνοθεσία του Chris Sanders, παραπέμπουν εντούτοις, σε μια πηγή πιο ουσιαστική στην ιστορία των ΗΠΑ, η οποία θέτει το έδαφος για τα πιο καθολικά ζητήματα της ελευθερίας και της ταυτότητας: τη σκλαβιά και την κατάργησή της.
Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης ακολουθεί τον καλόκαρδο, αλλά και τεράστιο σκύλο, Μπακ, του οποίου η περιπέτεια ξεκινά στην έπαυλη του πρώτου του ιδιοκτήτη, ενός δικαστή (ο οποίος έχει και σκλάβους) στον Αμερικάνικο Νότο κατά την περίοδο του πυρετού του χρυσού.
Η μεγάλη ζήτηση για σκύλους έλκηθρων, έχει ως αποτέλεσμα την απαγωγή του Μπακ και την μεταφορά του στα χιονισμένα βουνά της Αλάσκας.
Εκεί, θα τον αγοράσει ένας συμπαθητικός ταχυδρόμος, με τον οποίο θα μάθει μέσα από την δουλειά, πως να ανήκει σε μια αγέλη με τα άλλα σκυλιά του έλκηθρου.
Τότε θα γνωρίσει και τον John Thornton, με τον οποίο θα αρχίσει να αναπτύσσει μια ιδιαίτερη σχέση.
Η περιπέτεια του θα αποδειχθεί καθοριστική στην ευδοκίμηση της προσωπικής του ταυτότητας.
Η τραγικότητα στην ιστορία των αφρο-αμερικανικών κοινοτήτων, βρίσκεται εν μέρει στο γεγονός ότι η κοινωνική τους ταυτότητα έχει κατά μεγάλο βαθμό διαμορφωθεί ακριβώς λόγω της περιόδου της δουλείας, η οποία έχει λειτουργήσει και ως ενοποιητικό στοιχείο, μια κοινή τραγωδία, ένας κοινός αγώνας επιμονής, και ένα πλήγμα που ζει στο συλλογικό υποσυνείδητο και στο πνεύμα πολλών ανθρώπων μέχρι σήμερα.
Ο Jack London παραλληλίζει αυτό το πνεύμα, το 1903, με το επίμονο πνεύμα του Μπακ.
Εκεί που η ταινία υστερεί είναι στην απόφαση της παραγωγής για υπερβολική χρήση ειδικών εφέ, τα οποία εμποδίζουν τον θεατή από το να ταυτιστεί με τα γεγονότα της ιστορίας και τον απομακρύνουν συνάμα από τις πραγματικές πτυχές της.
Είναι δύσκολο να χαρεί ή να λυπηθεί κανείς για ένα ψεύτικο σκύλο.
Το σκηνοθετικό υπόβαθρο του Chris Sanders, φυσικά, με ταινίες όπως το How to Train Your Dragon, το Lilo & Stitch και το The Croods, καθιστά την απόφαση αυτή λίγο πιο λογική.
Παρ ‘όλα αυτά, το περιβάλλον που δημιουργούν τα ειδικά εφέ είναι άψογο, οι κινήσεις είναι όσο φυσικές μπορούν, και γενικά δεν αποσπούν τόσο πολύ την προσοχή.
Και με τον προϋπολογισμό της ταινίας στα 109 εκατομμύρια αυτό είναι και το ελάχιστο.
Ο Harrison Ford στον σχετικά μικρό ρόλο του John Thornton καταφέρνει να δημιουργήσει ένα βαθύ χαρακτήρα, κυρίως μέσω της τραγικής του ιστορίας, η οποία όμως θα επωφελούνταν περαιτέρω εξερεύνησης.
Πέραν των τεχνικών στοιχείων, όμως, Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης καταφέρνει να παρουσιάσει μια ιστορία, που αναφέρεται στο πνεύμα της ατομικής ελευθερίας αλλά και στην αδικία με βάση τη διαφορετικότητα, με έναν ευχάριστο και απλό τρόπο.
Η απλότητα της ταινίας σημαίνει φυσικά και την απλούστευση κάποιων θεματικών, όπως και η οικογενειακή προσέγγιση έχει ως αποτέλεσμα την συγκάλυψη κάποιων πιο σκληρών στοιχείων.
Τα ζητήματα αυτά όμως παραμένουν εκεί, και έτσι η θέαση της ταινίας θα είναι διαφορετική για τον καθένα, αν και στο τέλος αυτό που παραμένει είναι μια οικογενειακή ταινία περιπέτειας.
Στους κινηματογράφους από 20 Φεβρουαρίου.
Αντριάν Σαλτέ.
1.jpg)
