Η ταινία Emma του Douglas McGrath αποτελεί μία πολύ προσεγμένη κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του 1815 της Jane Austen.
Πιστός στο χωροχρόνο στον οποίο αναφέρεται, αντικατοπτρίζει την αγγλική αριστοκρατία του 19ου αιώνα τόσο με ρεαλιστικούς όρους όσο και με χιουμοριστικούς.
Έχοντας δώσει αρκετή έμφαση στα κοστούμια και το σκηνικό, το οποίο παραπέμπει απόλυτα στην εποχή, φροντίζει εξίσου όλοι οι ηθοποιοί, είτε από το Ηνωμένο Βασίλειο είτε από τις Η.Π.Α., να παραμένουν πιστοί στην αγγλική προφορά και τον καθωσπρεπισμό που επιβάλλεται να έχουν τέτοιοι κινηματογραφικοί χαρακτήρες.
Αν και η ταινία στην αρχή δεν ενθουσιάζει και οι χαρακτήρες μοιάζουν απόμακροι και ψυχροί, όσο η πλοκή προχωράει σε εξαναγκάζει να μεταφερθείς σε εκείνη την εποχή με τη βοήθεια της φαντασίας σου.
Σχεδόν στις αρχές της καριέρας της, η Gwyneth Paltrow δίνει μία αξιέπαινη ερμηνεία περιστοιχισμένη από πολλούς ταλαντούχους ηθοποιούς.
Το φιλμ επικεντρώνεται στη ζωή της Emma Woodhouse (Gwyneth Paltrow), μίας νεαρής δεσποινίδας στην Αγγλία του 19ου αιώνα, που θεωρεί τον εαυτό της μία πετυχημένη και οξυδερκή προξενήτρα.
Μετά τον γάμο της γκουβερνάντας της, για τον οποίο υπενθυμίζει με περηφάνια το ρόλο που έπαιξε στην ένωση του ζευγαριού, προσπαθεί να βρει ένα καλό ταίρι για την φίλη της Harriet Smith (Toni Collette), μια λιγότερο κοινωνική και αρκετά «κλειστή» νεαρή.
Αφελής καθώς είναι δεν μπορεί να φανταστεί πως μέσα από την προσπάθειά της να βρει ταίρι σε άλλους ανθρώπους, θα καταλήξει κι εκείνη να ερωτευτεί.
Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ταινίες εποχής, το Emma δεν μπόρεσε να με ενθουσιάσει.
Βέβαια, δεν περίμενα κάτι τέτοιο καθώς σπάνια κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου τέτοιου είδους ταινίες.
Παρόλα αυτά αναμφίβολα πρόκειται για μία ευχάριστη βόλτα σε μία άλλη εποχή, στημένη με απόλυτη πειστικότητα αλλά και φρεσκάδα.
Φρέσκα, νέα πρόσωπα απαρτίζουν το cast δίνοντας μία νεανική πνοή στην πλοκή.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ταινίας είναι το χιούμορ και η σάτιρα που υπάρχει τόσο ανάμεσα στους χαρακτήρες όσο και στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται η αριστοκρατία της Αγγλίας.
Θα έλεγα πως γενικότερα ο McGrath έχει κάνει μία εξαιρετική δουλειά με τους ηθοποιούς του ως προς την απεικόνιση της εποχής και του ύφους της αριστοκρατικής τάξης και έχει καταφέρει να δημιουργήσει μία τίμια κινηματογραφική εκδοχή του μυθιστορήματος της Austen.
Ζωή Γιαννακούλη.
1.jpg)
