Ο Τζορτζ Ρομέρο είναι ο «πατέρας» των ταινιών ζόμπι, ενός ευδιάκριτου κινηματογραφικού είδους, έχοντας γυρίσει το αριστουργηματικό «Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» (Night of the Living Dead) το 1968.
Μια δεκαετία αργότερα ο σκηνοθέτης θα υπογράψει το κλασικό «Το Ξύπνημα των Νεκρών» (Dawn of the Dead), το οποίο μπορούν να δουν σήμερα οι σινεφίλ σε τρεις διαφορετικές εκδοχές, κάθε μία από τις οποίες έχει τις δικές της αρετές και αδυναμίες.
Οι φίλοι των ταινιών ζόμπι έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο σε διαδικτυακές συζητήσεις για το ποια ταινία από τις δύο προαναφερόμενες και το τρίτο μέρος της τριλογίας του Τζορτζ Ρομέρο, «Η Ημέρα των Ζωντανών Νεκρών» (Day of the Dead), του 1985, είναι καλύτερη.
Αν και πρόκειται για μια συζήτηση που δεν οδηγεί πουθενά, οι περισσότεροι αποφαίνονται υπέρ του «Ξυπνήματος των Νεκρών», το οποίο χαρακτηρίζουν ως την «απόλυτη ταινία ζόμπι».
Είναι επίσης κοινά αποδεκτό ότι το Online casino της Ελλάδας, NoviBet προτείνει συναρπαστικά παιχνίδια, που προσφέρουν έντονες συγκινήσεις, σε ένα λειτουργικό και εύχρηστο ψηφιακό περιβάλλον.
Πράγματι το «Ξύπνημα των Νεκρών» διακρίνεται από σωστά διαμορφωμένους χαρακτήρες, καταπληκτικά σκηνικά στο εσωτερικό ενός εμπορικού κέντρου τύπου mall, εντυπωσιακά ειδικά εφέ στις σκηνές με τα ζόμπι και φυσικά τον κοινωνικό σχολιασμό που χαρακτηρίζει όλο το έργο του Ρομέρο.
Η ταινία κρατά το ενδιαφέρον της σήμερα, σαράντα χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, αν και μερικά στοιχεία είναι ξεπερασμένα, όπως είναι φυσικό.
Ας δούμε στη συνέχεια ποιες είναι οι τρεις διαφορετικές βερσιόν της ταινίας που κυκλοφορούν σήμερα.
Οι περισσότεροι κινηματογραφόφιλοι θα έχουν δει την πιο διαδεδομένη, που έχει συνολική διάρκεια 127 λεπτά και θεωρείται η «κανονική» εκδοχή.
Περιέχει όλες τις εμβληματικές σκηνές του «Ξυπνήματος των Νεκρών» και η μουσική είναι μια μίξη πρωτοτύπων συνθέσεων από το ιταλικό συγκρότημα Goblin και διάφορα άλλα μουσικά κομμάτια που έχει επιλέξει ο ίδιος ο σκηνοθέτης.
Οι ενθουσιώδεις φίλοι της ταινίας, που ψάχνουν το κάτι παραπάνω, θα απολαύσουν την εκτεταμένη βερσιόν, με διάρκεια 139 λεπτά, η οποία περιέχει κάποια πολύ ενδιαφέροντα συμπληρωματικά πλάνα σε ήδη υπάρχουσες σκηνές, τα οποία βοηθούν στην καλύτερη προσέγγιση των εμβληματικών χαρακτήρων.
Είναι αξιοσημείωτο ότι σε αυτή την εκδοχή η μουσική αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από συνθέσεις αρχείου και είναι παντελώς απούσα η μουσική των Goblin.
Ας επισημάνουμε εδώ ότι αυτή η εκτεταμένη βερσιόν δεν είναι το Director’s cut, αν και συχνά διαφημίζεται έτσι.
Στην πραγματικότητα ο Τζορτζ Ρομέρο «έκοψε» δώδεκα λεπτά στο μοντάζ και η «κανονική» εκδοχή είναι αυτή που πάντα προτιμούσε.
Η τρίτη μορφή της ταινίας είναι η λεγόμενη «ευρωπαϊκή» βερσιόν, έχει διάρκεια μόλις 119 λεπτών και το ενδιαφέρον είναι ότι το μοντάζ υπογράφει ο Ντάριο Αρτζέντο, ένας θρυλικός Ιταλός δημιουργός ταινιών φρίκης, που είναι και ο παραγωγός του Dawn of the Dead.
Ο ρυθμός είναι ταχύτερος, απουσιάζουν κάποιες σκηνές με πολύ διάλογο και κωμικές αναφορές, ενώ δίνεται έμφαση στη δράση και στον καθαρό τρόμο.
Η μουσική υπόκρουση ανήκει στους Goblin, σε αντίθεση με την εκτεταμένη εκδοχή που παρουσιάσαμε παραπάνω.
Τέλος, κάποιοι υποστηρίζουν ότι κυκλοφορεί και ένα τέταρτο μοντάζ της ταινίας, που συνδυάζει στοιχεία και από τις τρεις «επίσημες» εκδοχές που παρουσιάσαμε, αλλά αυτό δεν έχει καταλογογραφηθεί σε καμία κινηματογραφική ανθολογία.
1.jpg)
