Αν το γεγονός πως ο βραβευμένος με EMMY σεναριογράφος (ένας εκ των σεναριογράφων, για να είμαι ακριβής) των Mad Men και Halt and Catch Fire, Dahvi Waller παρουσιάζει τη πρώτη δική του δημιουργία, και πως αυτή καταπιάνεται με ένα ιστορικό ζήτημα όπως τα δικαιώματα των γυναικών που τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει στην επικαιρότητα, δεν σας συγκινούν, η παρουσία της Cate Blanchett στο πρωταγωνιστικό ρόλο σίγουρα το κάνει, και με το Mrs. America να έχει μόλις ολοκληρώσει το κύκλο του στο Hulu, πάμε να δούμε τι είδαμε…
Η σειρά μας πάει στη δεκαετία του ’70, τη περίοδο που οι φεμινιστικές οργανώσεις είχαν καταφέρει να φέρουν στο Κογκρέσο το λεγόμενο Equal Rights Amendment, μια τροποποίηση του Συντάγματος που προέβλεπε ίσα δικαιώματα για όλους, ανεξαρτήτως φύλου.
Στην αντίπερα όχθη όμως τους περίμενε η Phyllis Schlafly, μια ακραία συντηρητική γυναίκα από το Illinois, σύζυγος δικηγόρου και μητέρα 6 παιδιών, που με την αντιφεμινιστική προπαγάνδα της, τις οργανωτικές της ικανότητες και τη πολιτική ευφυΐα της, σχεδόν (;) τίναξε τα πάντα στον αέρα.
Το Mrs. America, όπως αφήνεται να εννοηθεί και από τους τίτλους των επεισοδίων που έχουν τα ονόματα των ηρωίδων της ιστορίας, είναι μια σειρά χαρακτήρων.
Βάζοντας την Cate Blanchett (Where'd You Go, Bernadette) στο ρόλο της Schlafly, καταφέρνει να κάνει το θεατή να γνοιαστεί για το λόγο ύπαρξης της σειράς, μια σπουδή στις αιτίες που αυτές οι γυναίκες κυριολεκτικά μαχόταν ενάντια των προσωπικών τους ελευθεριών, θέλοντας να παραμείνουν υποχείριο των συζύγων τους.
Στον αντίποδα, δεν υπάρχει μία και μόνο ηγέτιδα των φεμινιστριών, με διάφορες γυναίκες να παίρνουν κατά καιρούς τη δάδα του αγώνα.
Αυτή η αντίθεση λειτουργεί εξαιρετικά αποκαλύπτοντας τις αόρατες ρίζες του προβλήματος.
Όλες αυτές οι γυναίκες είναι τα νήματα που κινούν τα γεγονότα, όμως ένα σημαντικό μειονέκτημα του Mrs. America είναι πως δεν μπαίνει στο κόπο να παρουσιάσει αυτά τα γεγονότα.
Ο χρόνος τρέχει από επεισόδιο σε επεισόδιο, με τη πορεία του αγώνα να αναγράφεται απλά σαν ένας bold υπέρτιτλος.
Πρόσωπα πάνε κι έρχονται, κάποια από τα οποία μπορεί να είναι οικεία στο αμερικάνικο κοινό, όπως και οι πράξεις τους, όμως για τους υπόλοιπους θεατές, όλο αυτό μοιάζει χαμένος χρόνος, αφού μένεις να παρακολουθείς συζητήσεις και αναφορές που δεν έχεις ιδέα ποιοι για τί μιλάνε.
Ευτυχώς αυτές οι σκηνές είναι περιορισμένες όμως το κακό έχει γίνει με τη σειρά να αποτυγχάνει να υποστηρίξει το χαρακτήρα της ως «ιστορική».
Αφήνω πίσω όμως αυτό το μελανό σημείο της σειράς, μιας και αυτό που θέλει πραγματικά να κάνει ο δημιουργός, να αποκαλύψει δηλαδή τι κρύβεται στα μυαλά των γυναικών που εκείνα τα χρόνια κυριολεκτικά άλλαξαν την ιστορία, αλλά και εκείνων που προσπάθησαν πολύ για να το αποτρέψουν, το κάνει εξαιρετικά.
Χωρίς υστερίες, χωρίς θεοποιήσεις ή δαιμονοποιήσεις, έχοντας και ως σύμμαχο ένα εκλεκτό ensemble cast μεταξύ των οποίων βρίσκουμε τις Rose Byrne (Like a Boss), Margo Martindale (The Kitchen), Melanie Lynskey (XX) Sarah Paulson (The Goldfinch), Uzo Aduba (Orange Is the New Black), Tracey Ullman (Into the Woods) και Elizabeth Banks (Charlie's Angels), με αιχμηρούς διαλόγους που καταφέρνουν να μην είναι ούτε γραφικοί ούτε οκνηροί, και εκλεκτούς σκηνοθέτες όπως τους Amma Asante (A United Kingdom) και Anna Boden & Ryan Fleck (Captain Marvel) ώστε αυτό το σύνολο να παρουσιαστεί με το καλύτερο δυνατό τρόπο, το αποτέλεσμα είναι αναμφισβήτητα δυνατό.
Στη τελική, το Mrs. America είναι μια εξαιρετική -τεχνικά και καλλιτεχνικά- παραγωγή αλλά θεματικά είναι ημιτελές.
Πετυχαίνει απόλυτα το βασικό του στόχο όμως δεν είναι ευχάριστο να γνωρίζεις αυτές τις γυναίκες και τις ιδεολογίες αλλά να μη σου επιτρέπεται να δεις τη γενική εικόνα, το πως αυτές επηρέασαν πρακτικά τη μοντέρνα αμερικάνικη ιστορία της ισότητας των δικαιωμάτων.
Και μόνο η παρουσία της Cate Blanchett σε έναν ρόλο σχεδόν villain αρκεί για να της δώσετε μια ευκαιρία αλλά στη πορεία των 9 επεισοδίων θα δείτε πως έχει πολλές ακόμα αρετές.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
