Η πρώτη μου επαφή με τη νέα streaming πλατφόρμα του Quibi δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, με το Survive να είναι από τη μία διαβολεμένα γρήγορο και αγωνιώδες, όμως από την άλλη είχε πάρα πολλά προβλήματα στη σκηνοθεσία και το μοντάζ.
Όχι, δεν παίρνω κάποιο “φακελάκι” από τον Katzenberg για να ασχολούμαι με το δημιούργημά του (αλλά αν θέλει να στείλει το κατιτίς, δε θα πω όχι 😁), όμως όπως είχα αναφέρει και στη πρώτη παρουσίαση, οι ελπίδες μου για το Quibi ήταν μεγάλες αφού η ιδέα των 10λεπτων επεισοδίων που είναι φτιαγμένα ειδικά για προβολή σε κινητό την ώρα που περιμένεις το λεωφορείο ήταν ακριβώς αυτό που χρειάζομαι στη καθημερινότητά μου... όταν επιστρέψω σε αυτή.
Έτσι συνέχισα να εκμεταλλεύομαι το 90ήμερο free trial (παρεμπιπτόντως όσοι προλάβατε, προλάβατε μιας και πια οι μέρες μειώθηκαν μόλις σε 14!) παρακολουθώντας το When the Streetlights Go On.
Η ιστορία μας πάει σε μια μικρή Αμερικάνικη επαρχιακή πόλη του 1995.
Η 17χρονη Chrissy έχει κρυφό ραντεβουδάκι στο δάσος με τον προφανώς κατά πολύ μεγαλύτερο καθηγητή της, κύριο Carpenter.
Κάποιος όμως τους παρακολουθεί και τους δολοφονεί εν ψυχρώ.
Ο πρώτος που ανακαλύπτει τα πτώματα είναι ο 15χρονος Charlie, γείτονας του κοριτσιού και κρυφά ερωτευμένος με τη συμμαθήτριά του και μικρή αδερφή της Chrissy, την “αλήτισσα” Becky.
Τα όσα ακολουθούν θα αλλάξουν τις ζωές όλων τους, αναγκάζοντάς τους να μεγαλώσουν απότομα.
Το When the Streetlights Go On είναι μια δημιουργία των -δεν τους ξέρ’ η μάνα τους- Chris Hutton και Eddie O'Keefe.
Με συνολική διάρκεια που μόλις ξεπερνάει τα 75 λεπτά (και ολοκληρώνει την ιστορία), η σειρά προφανώς δεν έχει χρόνο για χάσιμο, όμως αντίθετα με το Survive, έχει πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες, πλούσιο backstory και μπόλικο περιεχόμενο για να αναπτυχθεί.
Όλα αυτά βέβαια θα μπορούσαν να παρουσιαστούν σωστά αν το WtSGO είχε φυσιολογική διάρκεια, εδώ όμως δυστυχώς όλα περνούν μπροστά από τα μάτια μας με τηλεγραφηματικό ρυθμό.
Συμβάντα που σε διαφορετική περίπτωση θα χρειαζόταν επεισόδια, εδώ η σειρά τα ξεπετάει με μία-δύο σκηνές με τα κενά να γεμίζουν από (καλογραμμένα) κατεβατά που αραδιάζει κάποιος αφηγητής.
Θα μου πείτε, τα ίδια δεν έλεγα πάνω κάτω και για το Survive;
Έχετε δίκιο, με τη μεγάλη διαφορά πως πίσω από τη κάμερα δεν έχουμε έναν βετεράνο που κάνει το αγροτικό του αλλά την ανερχόμενη και πολλά υποσχόμενη Rebecca Thomas (Limetown, Electrick Children), η οποία έχει τον απόλυτο έλεγχο της ιστορίας, έστω και αυτής της συμπιεσμένης ιστορίας, με το αποτέλεσμα τεχνικά να είναι άρτιο και άκρως κινηματογραφικό.
Εξίσου καλό και το βασικό cast των Chosen Jacobs (It: Chapter 2), Sophie Thatcher (The Tomorrow Man) και Sam Strike (Monster Party), ωστόσο δε μπορώ να μην αναφέρω πως η παρουσία των μεγάλων ονομάτων Queen Latifah, Mark Duplass και Tony Hale δεν είναι παρά βιτρίνα με τη συμμετοχή τους να είναι λίγο μεγαλύτερη από cameo.
Για το τέλος άφησα το πιο αμφιλεγόμενο στοιχείο της σειράς και εκείνο που δεν μπορεί να κριθεί απολύτως αντικειμενικά.
Διαβάζοντας τη πλοκή και βλέποντας το trailer, περιμένεις μια αστυνομική ιστορία που εξελίσσεται μέσα από τα μάτια των εφήβων πρωταγωνιστών της.
Εκπλήσσοντας μας (δυσάρεστα) όμως, το When the Streetlights Go On αφήνει το whodunit κομμάτι στον πάγκο, με το αποτέλεσμα να είναι μια coming-of-age δραματική ιστορία γύρω από το πως αυτά τα άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενα με τη διπλή δολοφονία πρόσωπα συνέχισαν τη ζωή τους και πως αυτή επηρεάστηκε.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά δεν είναι αυτό που περιμέναμε.
Επιπλέον, λόγω της μικρής συνολικής διάρκειας, αυτές οι νεανικές ιστορίες δεν μπορούν να αναπτυχθούν σωστά με τις σχέσεις μεταξύ των ηρώων να μοιάζουν βεβιασμένες και άκαιρες.
(Καλλι)τεχνικά αναμφισβήτητα αξιόλογο, όμως και αυτό βουτηγμένο στους καταστροφικούς περιορισμούς που φαίνεται πως έχει επιβάλλει η πλατφόρμα στους δημιουργούς, το When the Street Lights Go On δεν καταφέρνει να πείσει πως αυτή τη στιγμή το Quibi είναι μια πλατφόρμα που έχει βρει το δρόμο της και αξίζει τη συνδρομή μας. Ελπίζουμε στο μέλλον…
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
