Κάτι μεταξύ Νίκου Πιλάβιου και Χρήστου Δημόπουλου, ο Mr. Rogers, ήταν επί 3 και πλέον δεκαετίες το σήμα κατατεθέν στις παιδικές εκπομπές της αμερικάνικης τηλεόρασης.
Μουσικός, παρουσιαστής, μαριονετίστας, συγγραφέας, παραγωγός αλλά και ιερέας, ο Fred Rogers ήταν η ψυχή της εκπομπής Mister Rogers' Neighborhood που μεγάλωσε γενιές και γενιές παιδιών, κυρίως προσχολικής ηλικίας, με τα γεμάτα ευαισθησία, χιούμορ και φυσικά διδακτικά μηνύματα σκετσάκια του.
Το A Beautiful Day in the Neighborhood μας ταξιδεύει στο 1998, μόλις πέντε χρόνια πριν το θάνατό του, με τον Rogers να συνεχίζει ακάθεκτος την εκπομπή του.
Ο Lloyd Vogel είναι ένας βραβευμένος ερευνητικός ρεπόρτερ του Esquire που έχει τη φήμη του σκληρού δημοσιογράφου που δε μασάει τα λόγια του, κάτι που δεν τον κάνει ιδιαίτερα συμπαθή στους συνεντευξιαζόμενούς του.
Το περιοδικό ετοιμάζει ένα μεγάλο αφιέρωμα στους «Αμερικάνικους Ήρωες» και στον Vogel ανατίθεται να γράψει σε ένα σύντομο άρθρο το προφίλ του Mr. Rogers.
Παρά τις έντονες διαφωνίες του, το δέχεται και το πρώτο ραντεβού κλείνεται.
Ο Vogel δεν έχει καθόλου καλές διαθέσεις, θέλοντας να ξεσκεπάσει τον Fred, πιστεύοντας πως ο Mr. Rogers είναι απλά ένας ρόλος.
Συνάντηση με τη συνάντηση όμως, καταλαβαίνει πως κάνει λάθος, με μια δυνατή φιλία να αναπτύσσεται, αλλάζοντας τη ζωή του Lloyd.
Εκ προοιμίου, το A Beautiful Day in the Neighborhood έχει ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα, πολύ λίγοι εκτός Αμερικής έχουν καν ακουστά τον Mr. Rogers, πόσο μάλλον έχουν μεγαλώσει με τις εκπομπές του.
Παρότι η ταινία δεν είναι βιογραφική και επικεντρώνεται αποκλειστικά στην ανάπτυξη της σχέσης των δύο ανδρών, ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό του φιλμ πατάει στο παράγοντα νοσταλγία, κάτι που προφανώς εμείς δεν μπορούμε να νοιώσουμε, παρά μόνο ίσως να προσπαθήσουμε να φανταστούμε, κάτι που προσωπικά ούτε αυτό κατάφερα να κάνω μιας και δε μεγάλωσα με τέτοιου είδους εκπομπές.
Όσον αφορά τη κεντρική πλοκή, το σενάριο των Micah Fitzerman-Blue & Noah Harpster (Maleficent: Mistress of Evil) είναι μια formulaic ιστορία φιλίας, συγχώρεσης και αναμόχλευσης της χαμένης παιδικότητας.
Παρότι καλογραμμένο, το σενάριο κάνει το σφάλμα να είναι υπερβολικά “Disney-ικό” (παρότι δεν είναι ταινία της εταιρίας), από την άποψη πως δεν κάνει τη παραμικρή προσπάθεια να απομυθοποιήσει τον Rogers, παρουσιάζοντάς τον ουσιαστικά ως άγιο.
Σημαντικό, ίσως το σημαντικότερο ρόλο στο γεγονός πως παρ’ όλ’ αυτά, το A Beautiful Day in the Neighborhood είναι μια ταινία που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή, είναι οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών, με τον Tom Hanks (The Post) να είναι για μία ακόμη φορά απλά τέλειος (κερδίζοντας επάξια και την υποψηφιότητα για Όσκαρ), και τον Matthew Rhys (Burnt) που επιτέλους αρχίζει να κερδίζει ρόλους που του αξίζουν, να είναι εξίσου καλός.
Δυστυχώς δε μπορώ να πω το ίδιο και για την επιλογή του Chris Cooper (Little Women) που με το ταλέντο του φέρει εις πέρας το ρόλο του μετανιωμένου πατέρα, αλλά είναι προφανές πως θα μπορούσε να γίνει μια καλύτερη επιλογή ηθοποιού.
Έχοντας κάνει originally πρεμιέρα λίγο πριν τα Χριστούγεννα, το A Beautiful Day in the Neighborhood της Marielle Heller (Can You Ever Forgive Me?) είναι προφανώς μια ταινία που στοχεύει πρωταρχικά στα συναισθήματα του θεατή, χωρίς ωστόσο να στερείται και μιας αρκετά ενδιαφέρουσας αληθινής ιστορίας.
Η χημεία των πρωταγωνιστών γεμίζει τα κενά του υπεραπλουστευμένου σεναρίου αλλά και το γεγονός ότι είναι πρακτικά αδύνατο να νοιώσουμε το αίσθημα της νοσταλγίας, το οποίο είναι απαραίτητο, τόσο για να μας… ζεστάνει τη καρδιά, όπως προφανώς το φιλμ επιθυμεί, όσο και για να αντιληφθούμε ολόκληρες σεκάνς που αποτίουν φόρο τιμής στον Mr Rogers και την εκπομπή του.
Έχω τις αμφιβολίες μου για το πως μια τέτοια ταινία μπορεί να λειτουργήσει σε ένα θερινό σινεμά, αλλά σίγουρα αξίζει να μην την αγνοήσετε.
Στους κινηματογράφους από 2 Ιουλίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
