Η πορεία της 40ετούς καριέρας του μοιάζει με τραινάκι του τρόμου, με τα σκαμπανεβάσματα στη ποιότητα των ταινιών του να είναι μεγάλα.
Τα επιτυχημένα Clouds of Sils Maria (2014) και Personal Shopper (2016) σηματοδότησαν την έναρξη μιας ανοδικής τροχιάς για τον Olivier Assayas και μένει να δούμε αν αυτή συνεχιζεται και στα επόμενα δύο του φιλμ που θα δούμε τη τρέχουσα θερινή περίοδο.
Πάμε να ρίξουμε μια ματιά στο Doubles Vies που έχει τον άχαρο ρόλο να είναι και η ταινία που μας υποδέχεται πίσω στις σκοτεινές αίθουσες μετά τη καραντίνα.
Ο Alain (Guillaume Canet, Ραντεβού στο Μπελ Επόκ) είναι ένας επιτυχημένος εκδότης που κατάφερε να αναστήσει την εταιρεία στην οποία εργάζεται.
Η Selena (Juliette Binoche, Η Αλήθεια) είναι ηθοποιός που τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστεί σε μια επιτυχημένη αστυνομική σειρά.
Ο Léonard (Vincent Macaigne, Μάντεψε ποιος ήρθε για τα Γενέθλιά σου) είναι συγγραφέας που έχει αναπτύξει τη κακή συνήθεια να βασίζεται υπερβολικά σε αυτοβιογραφικά στοιχεία, βγάζοντας κατ’ επέκταση τα άπλυτά των γύρων του στη φόρα.
Η Laure (Christa Théret, Υπόθεση: Άγνωστο DNA) είναι μια νέα υπάλληλος της παραπάνω εκδοτικής που αναλαμβάνει να φέρει την εταιρία στη ψηφιακή εποχή.
Τέλος, η Valérie (Nora Hamzawi, Δύο Σεφ για μια Γυναίκα) είναι πολιτική σύμβουλος ενός αριστερού κόμματος.
Ποια η σχέση όλων αυτών;
Ο Alain είναι παντρεμένος με τη Selene και την απατάει με την Laure ενώ η Selene τον απατάει με τον Léonard.
Ο Léonard προσπαθεί να πείσει τον Alain να του εκδώσει το νέο του βιβλίο… το οποίο αναφέρει (ανώνυμα) την ερωτική του σχέση με την Selene, και η Laure τα έχει και με μια άλλη γυναίκα...
Ωραία, αφού μάθατε τα γκομενικά τους και πως έχουν κυριολεκτικά μπερδέψει τα μπούτια τους, διαγράψτε τα!
Μπορεί το Doubles Vies να διαφημίζεται και όντως να έχει τα δομικά στοιχεία μιας αισθηματικής κομεντί, αυτά είναι ξεκάθαρο πως υπάρχουν για δύο μόνο λόγους, ως συνδετικός κρίκος και κυρίως ως πλατφόρμα προώθησης.
Και εξηγούμαι…
Με επίκεντρο τις αλλαγές στη λογοτεχνική βιομηχανία, τα audiobooks, τα e-books, τη δημογραφική αλλαγή των βιβλιόφιλων, η ταινία είναι ουσιαστικά ένα debate γύρω από τη ψηφιοποίηση της οικονομίας, της κοινωνίας, ολόκληρου του κόσμου, με τη πολιτική να έχει και αυτή ένα μικρό μερίδιο χρόνου.
Μέσα από τις χιαστί συναναστροφές τους καθώς και διάφορα συναπαντήματα με τρίτους, ο Assayas ρίχνει στο τραπέζι τις διαφορετικές απόψεις της κοινωνίας, χωρίς ωστόσο να θέλει να βγάλει ένα συμπέρασμα.
Διαβάζοντας τη παραπάνω παράγραφο, πόσοι πιστεύετε ότι θα έτρεχαν να δουν το Doubles Vies.
Μάλλον λίγοι, γι’ αυτό ο δημιουργός είπε να μπερδέψει τα ερωτικά των ηρώων του, σε ενοχλητικά επιφανειακό βαθμό, ώστε οι κοινωνιο-λογοτεχνικές φλυαρίες του να έχουν ένα συνδετικό κρίκο και όλο αυτό το συνονθύλευμα να “πουληθεί” ως αισθηματική κομεντί.
Ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει πόσο συμπληρωματικά είδε ο δημιουργός το ρομαντικό σκέλος είναι το αταίριαστο cast με μονάχα μία- άντε δύο από τις σχέσεις της πρωταγωνιστική πεντάδα να μοιάζουν πειστικές, και να είναι ξεκάθαρο πως υπάρχουν μόνο και μόνο για να αναφερθούν οι διαφορετικές απόψεις.
Ομολογώντας πως οι αλλαγές στη λογοτεχνική βιομηχανία είναι ένα ζήτημα για το οποίο, με το συμπάθιο, δε μου καίγεται καρφάκι, μου είναι εύκολο να χαρακτηρίσω τη σχεδόν δίωρη θέαση του Doubles Vies οριακά βασανιστική.
Μια ταινία που ήθελε να δώσει μια ΓουντιΑλενική κριτική ματιά σε μια κοινωνική αλλαγή, κατέληξε πιο βαρετή κι από στεγνή πανεπιστημιακή διάλεξη.
Στους κινηματογράφους από 4 Ιουνίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
