Άλλοι έχουν συνδυάσει τα θερινά σινεμά με επανεκδόσεις κλασσικών ταινιών, άλλοι με β’ προβολές επιτυχιών του χειμώνα και άλλοι με “ελαφριές” feelgood ευρωπαϊκές κομεντί/δραμεντί.
Ο καθείς και τα γούστα του, και οι διανομείς φροντίζουν να έχουν κάτι για όλους.
Το Military Wives προφανώς εμπίπτει στη τρίτη κατηγορία, εκείνη που συχνά (και όχι πάντα άδικα) δέχεται το περισσότερο χλευασμό, όμως ποιος έχει δικαίωμα να πει ότι είναι κακό να περάσεις ένα χαλαρό βραδάκι κάτω από τ’ αστέρια με λίγο γέλιο, λίγο συγκίνηση και μπόλικη μουσική;
Εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία που ίσως κάποιοι γνωρίζετε από το ομότιτλο βρετανικό σόου, το Military Wives μας βάζει στα άδυτα μιας στρατιωτικής βάσης λίγο έξω από το Λονδίνο, εκεί όπου ζουν οι αξιωματικοί μαζί με τις οικογένειές του.
Η ώρα του αποχωρισμού φτάνει και πάλι και για τους επόμενους έξι μήνες, οι κυρίες θα ζουν για μία ακόμη φορά υπό τη συνεχή αγωνία για τη τύχη των αγαπημένων τους, θα πετάγονται με κάθε χτύπημα της πόρτας ή κουδούνισμα του τηλεφώνου, αναμένοντας νέα τους.
Και για να περνούν κάπως το χρόνο τους αλλά και για να ξεχνιούνται από τη συνεχή αγωνία, διοργανώνουν κάποιες συναντήσεις και κάποιες εκδηλώσεις, που μέχρι τώρα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κάποιους περιπάτους και καφέ.
Στη διοργάνωσή τους αποφασίζει να παρέμβει η Kate, η ψηλομύτα σύζυγος του πιο υψηλόβαθμου αξιωματικού, που με τις προτάσεις και το υφάκι της γίνεται γρήγορα αντιπαθητική, κάτι που καμία δεν τολμάει να ομολογήσει, τόσο λόγω θέσης της αλλά και γιατί πρόσφατα έχασε το γιο της.
Μία από τις προτάσεις που πέφτουν στο τραπέζι είναι και η δημιουργία μιας χορωδίας και παρότι οι κόντρες μεταξύ της Kate και της μέχρι πρότινος διοργανώτρια, Lisa είναι συνεχείς, η ιδέα αποδεικνύεται εξαιρετική με τις καλλίφωνες κυρίες να φτάνουν μέχρι το Royal Albert Hall!
Για να το βγάλουμε από το μέση, το Military Wives είναι μία απόλυτα formulaic ταινία.
Δεν κρύβει καμία έκπληξη, η πλοκή είναι αν όχι στο 100, τουλάχιστον κατά το 90% της απόλυτα προβλέψιμη και αναμενόμενη.
Όλα αυτά είναι αρνητικά, πως να διαφωνήσεις, αλλά δε σημαίνει πως είναι και καταστροφικά, ειδικά για μια ταινία του είδους.
Το σενάριο των Rosanne Flynn (The Labyrinth) και Rachel Tunnard (Adult Life Skills) είναι αξιοπρεπέστατο, έχει πληθώρα συμπαθητικών -αν και μονοδιάστατων- χαρακτήρων και έχει μια πολύ καλή ροή στη μυθοπλαστική αφήγηση που παίζει συνεχώς τα συναισθήματα, χωρίς να γίνεται υπερβολικό προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Ο Peter Cattaneo (The Full Monty) στη σκηνοθεσία, αλήθεια είναι πως δεν έχει ιδιαίτερα δύσκολο έργο, ούτε μας δείχνει κάτι αξιομνημόνευτο, όμως δίνει ζωή στην ιστορία χωρίς κανένα πρόβλημα ρυθμού, κάνοντας τις σχεδόν δύο ώρες διάρκειας να περνούν νεράκι.
Η πιο δυσάρεστη έκπληξη έρχεται από εκεί που δεν το περιμέναμε, με την Kristin Scott Thomas (Tomb Raider), που - μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, είναι και ο “κράχτης” της ταινίας, αποδεικνύεται και κακή επιλογή για το ρόλο, ενώ και η ίδια δίνει μια πολύ μέτρια ερμηνεία.
Η αλήθεια είναι πως συνολικά δεν έχουμε ιδιαίτερα καλές ερμηνείες, με το όλο cast να είναι υπερβολικά τηλεοπτικό και τον Jason Flemyng (Revolt), έστω και με την ολιγόλεπτη εμφάνισή του να ξεχωρίζει.
Πολύ σημαντικό κομμάτι του φιλμ είναι φυσικά και η μουσική, με το soundtrack να έχει κάνει πολύ καλές επιλογές από Yazoo και U2 μέχρι Cyndi Lauper, Adele και Robbie Williams.
Τέλος, ένα πολύ σημαντικό στοιχείο (τουλάχιστον για μένα) για μια ταινία που έχει να κάνει έστω και περιφερειακά με το στρατό, στο Military Wives, ως βρετανική και ουχί αμερικάνικη παραγωγή, δεν υπάρχει κανένας eyeroll χαρακτηρισμός σε “ήρωες” και “σωτήρες” όσον αφορά τους αξιωματικούς, όντας απλά επαγγελματίες άνδρες και γυναίκες που υπηρετούν στο στρατό, ομολογουμένως βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους.
Το Military Wives δεν έχει τίποτα που θα θυμάστε την επόμενη μέρα ή θα χρειαστεί να αναλύσετε με τη παρέα σας.
Αυτό όμως δεν την εμποδίζει διόλου να προσφέρει στο θεατή ένα πολύ ευχάριστο δίωρο με μπόλικο συναίσθημα και ωραίες μουσικές.
Στους κινηματογράφους από 25 Ιουνίου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
