Μετά την επιτυχία των δύο πρώτων του άλμπουμ, ο νεαρός εκκεντρικός τραγουδιστής David Bowie επιθυμεί διακαώς να επεκτείνει τη φήμη του στις ΗΠΑ. Το The Man Who Sold the World μόλις κυκλοφόρησε αλλά οι πρώτες αντιδράσεις δεν είναι καθόλου καλές, με τους Αμερικάνους να το θεωρούν υπερβολικά ακαταλαβίστικο. Με τα χίλια ζόρια, ο παραγωγός του, τού κλείνει μία τουρ, όμως όταν ο David πατάει αμερικάνικο έδαφος, καταλαβαίνει πολύ γρήγορα πως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ’ ότι περίμενε. Απογοητευμένος αλλά και αποφασισμένος να τα καταφέρει, μέσα από τις αποτυχίες γεννιέται η περσόνα του Ziggy Stardust…
Το Stardust είναι μια βιογραφική ταινία που αποποιείται αυτό τον χαρακτηρισμό από το πρώτο κιόλας καρέ, όταν με μια κάρτα μας ενημερώνει πως όσα θα δούμε είναι κατά κύριο λόγο φαντασία. Βασική αιτία γι’ αυτό, η άρνηση της οικογένειας του Bowie να δώσει την συγκατάθεσή της, και μαζί και τα δικαιώματα χρήσης των θρυλικών τραγουδιών του με αποτέλεσμα να μην ακούγεται ούτε νότα από τον χαρακτηριστικό ήχο του.
Ούτε έζησα εκείνη τη περίοδο, ούτε υπήρξα ποτέ ιδιαίτερος θαυμαστής του για να γνωρίζω κατά πόσο ιστορικά ακριβή είναι τα όσα το Stardust εξιστορεί και για να είμαι ειλικρινής, από τη στιγμή που δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ιστορικό ντοκυμαντέρ, δεν με απασχολεί και ιδιαίτερα.
Ο δεύτερος μεγάλος αστερίσκος του φιλμ, ο ελέφαντας που προσπαθεί να κρυφτεί στη ντουλάπα είναι η επιλογή του Johnny Flynn (Emma), ενός ανερχόμενου αλλά ουσιαστικά άγνωστου ηθοποιού και μουσικού για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, και συγκεκριμένα την ομοιότητά του ή μάλλον την απουσία αυτής με τον David Bowie. Για να κλείσει και αυτό το θέμα, ναι, ο Flynn στη ταινία μοιάζει περισσότερο με τον Klaus Kinski παρά με τον Bowie. Όσο για την ερμηνεία του, και πάλι δεν μπορώ να εκφέρω άποψη σχετικά με την πιστότητά της αλλά ο μικρός κάνει μικρά θαύματα, και παρά τη φυσιογνωμία, ο θεατής δεν αργεί να δεχτεί ότι αυτός ο περίεργος τύπος με την ξανθιά καούκα ίσως και να είναι ο David Bowie.
Ο ντοκυμενταρίστας Gabriel Range παρουσιάζει μια origins ταινία με το σενάριο να διαχειρίζεται με ικανοποιητική ισορροπία την ιστορία ενός καλλιτέχνη που στη χώρα του είναι ένα βήμα από το stardom αλλά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού είναι ο κανένας, με τη προκλητική περσόνα του να είναι το τροχοπέδι αλλά τελικά και το σκαλί που τον οδηγεί στη δόξα. Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η παρουσίαση της σχέσης του David με τον δημοσιοσχετίστα Ron Oberman (Marc Maron - Spenser Confidential) που ήταν ίσως ο μόνος άνθρωπος που πίστεψε στις δυνατότητές του, καθώς και κάποιες κλεφτές αλλά χρήσιμες ματιές στη ζωή του στο Λονδίνο ως γιος μιας δυσλειτουργικής οικογένειας και σύζυγος της Angela (Jena Malone - Antebellum).
Παρότι δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως στερεοτυπική βιογραφική ταινία, σίγουρα από το Stardust λείπει η λάμψη, η ιδιαιτερότητα, η... αστερόσκονη που χαρακτήριζε τον Bowie, με τον σκηνοθέτη να έχει ως ελαφρυντικό την απουσία των original τραγουδιών που σίγουρα θα απογείωναν πολλές σκηνές που βγάζουν μάτι ότι είναι γυρισμένες με συγκεκριμένο μουσικό υπόβαθρο υπόψη.
Το Stardust είναι μια αξιοπρεπέστατη βιογραφία ενός μουσικού που με λίγη φαντασία θα μπορούσε να είναι ο David Bowie. Είναι λίγο flat & gloomy, δεν έχει τις όχι μόνο επιθυμητές αλλά απαραίτητες συγκινησιακές εκρήξεις, αλλά η ενδιαφέρουσα ιστορία η οποία διαχειρίζεται ικανοποιητικά και οι πολύ καλές ερμηνείες αρκούν για μια ενδιαφέρουσα θέαση που δεν της αξίζει η αρνητικότητα που η ταινία λαμβάνει προκαταβολικά.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
