Δημιουργός που αγαπήθηκε περισσότερο από τους κριτικούς παρά από το κοινό, η Miranda July (Me and You and Everyone We Know, The Future) μόλις με την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία βρίσκει ανοιχτή τη πόρτα για τα μεγάλα σαλόνια, έχοντας πίσω της την Plan B Entertainment του Brad Pitt και την Annapurna Pictures της Megan Ellison, και σαν να μην έφταναν αυτοί, τη διανομή του αναλαμβάνει η Universal!
Το σερί της τύχης δεν ολοκληρώθηκε μιας και η πανδημία την εμπόδισε να έχει μια ευρεία κινηματογραφική διανομή, όμως ακόμα κι έτσι το Kajillionaire κέρδισε μεγάλη δημοσιότητα, πολύ μεγαλύτερη απ’ όση προσωπικά πιστεύω πως αξίζει.
Η ταινία μας συστήνει τους Dynes [Richard Jenkins (The Shape of Water), Debra Winger (Boychoir)], μια οικογένεια που έχουν επιλέξει να ζουν ως μικροαπατεώνες.
Δεν έχουν στόχο να γίνουν πλούσιοι, απλά να επιβιώσουν χωρίς να γίνουν “γρανάζια του συστήματος” και για να το καταφέρουν σκαρώνουν μικροκομπίνες και μικροκλοπές.
Η Old Dolio (Evan Rachel Wood, Into the Forest) είναι η 26χρονη κόρη τους που έχει μεγαλώσει μέσα σε αυτές τις συνθήκες και όπως χαρακτηριστικά λέει, πρώτα έμαθε να παραχαράσσει επιταγές και μετά να γράφει το όνομά της!
Οι ενδοοικογενειακές σχέσεις δεν είναι ιδιαίτερα… οικογενειακές, με τους γονείς να συμπεριφέρονται στη νεαρή κοπέλα ως απλό μέλος της συμμορίας, με τη τρυφερότητα και την αγάπη να είναι έννοιες που η Old Dolio δεν έχει βιώσει.
Μέχρι που κάποια ερεθίσματα κατά τη διάρκεια μιας “αποστολής” αλλά και η εισβολή της καπάτσας Melanie (Gina Rodriguez, Miss Bala) στη συμμορία την κάνει να αρχίζει να σκέφτεται την αποχώρηση…
Παραδοσιακή indie δραμεντί απ’ αυτές που αμερικάνικος κινηματογράφος βγάζει με το κιλό κάθε χρόνο, το Kajillionaire προσπαθεί να ξεχωρίσει για δύο λόγους, το αξιόλογο cast και το επιτηδευμένο weirdness της παρουσίασης.
Δυστυχώς κανένα από τα δύο δεν έχει να προσφέρει στο φιλμ κάτι ουσιαστικό -μάλλον το αντίθετο- μιας και το weirdness, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, γινόταν συχνά cringy, ενώ και το cast μοιάζει εγκλωβισμένο σε αυτές τις σκηνοθετικές και σεναριακές ιδιορρυθμίες, με τις ερμηνείες τους να κυμαίνονται από αδιάφορες μέχρι οριακά ενοχλητικές.
Με το εντελώς άγαρμπο plot twist στη τρίτη πράξη να δίνει την τελευταία μαχαιριά, τα 100 περίπου λεπτά του Kajillionaire πέρασαν όχι απλά μη-διασκεδαστικά αλλά σχεδόν δυσάρεστα.
TYN…
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
