Δεκαπέντε χρόνια μετά το Lemming και είκοσι μετά το Harry, He's Here to Help που υπήρξαν το ζενίθ της καριέρας του, ο Dominik Moll επιστρέφει με μια αστυνομική ταινία μυστηρίου που έμοιαζε ικανή να τον ξαναβάλει στο χάρτη.
Αμ δε…
Η ιστορία μας πάει στην ορεινή κεντρική Γαλλία.
Εν μέσω χιονοθύελλας, το πολυτελές αυτοκίνητο της Evelyne Ducat (Valeria Bruni Tedeschi, Ma Loute), μιας πλούσιας Παριζιάνας, βρίσκεται παρατημένο σε ένα δρόμο στη μέση του πουθενά, με την ίδια άφαντη.
Οι έρευνες της αστυνομίας δεν φαίνεται να αποδίδουν καρπούς με το μυστήριο να αρχίζει να ξεδιπλώνεται μέσα από τις ζωές και τα μυστικά πέντε ανθρώπων, της νοσοκόμας Alice (Laure Calamy, Le Dindon) που έχει έναν δυστυχισμένο γάμο με τον κτηνοτρόφο Michel (Denis Ménochet, Grâce à Dieu), του Joseph (Damien Bonnard - Les Misérables), ενός μοναχικού αγρότη ο οποίος διατηρεί ερωτική σχέση με την Alice, της Marion (Nadia Tereszkiewicz, La Danseuse), μιας νεαρής σερβιτόρας με την οποία η Evelyne είχε μια παθιασμένη αλλά περιστασιακή σχέση, και του Armand (Guy Roger N'Drin), ενός νεαρού Ιβοριανού catfisher.
Με τη μοίρα της εξαφανισμένης να αποκαλύπτεται πολύ νωρίς, το Seules les Bêtes ουσιαστικά παίρνει σχεδόν εξ αρχής τον χαρακτήρα μιας κλασσικής ταινίας whodunnit.
Η διαφοροποίηση στη δημιουργία του Moll είναι η μη-γραμμική αφήγηση, παρουσιάζοντας τα γεγονότα πριν και μετά το «συμβάν» από τις πέντε οπτικές των προαναφερόμενων χαρακτήρων, οι οποίες σαν παζλ κουμπώνουν ώστε να δημιουργήσουν τη συνολική εικόνα και να απαντήσουν στο ποιος, πότε και γιατί.
Από τεχνικής απόψεως, το Seules les Bêtes κάνει πολύ καλή δουλειά, με το καλοστημένο σενάριο και το προσεγμένο μοντάζ να αποκαλύπτουν τα κομμάτια του παζλ τη σωστή στιγμή και με τη σωστή σειρά ώστε η ταινία να κρατάει το ενδιαφέρον χωρίς να γίνεται πολύπλοκη.
Δυστυχώς όμως, το περιεχόμενο αυτών των κομματιών του παζλ του μυστηρίου, δεν είναι το επιθυμητό.
Ο Moll πέφτει στη παγίδα του υπερβολικού αποπροσανατολισμού, παρουσιάζοντας πολλές αχρείαστες πληροφορίες για τους πέντε χαρακτήρες, οι οποίες καταναλώνουν εξίσου πολύ χρόνο, με αποτέλεσμα η ταινία να έχει πολύ μεγάλες κοιλιές.
Σα να μην έφτανε αυτό, αυτός ο υπερβολικός αποπροσανατολισμός έχει συνέπειες και στη λύση του μυστηρίου, η οποία μοιάζει τόσο τυχαία που είναι σχεδόν αδιάφορη.
Το πολλά υποσχόμενο πρώτο μισάωρο δυστυχώς δεν είχε την ανάλογη εξέλιξη, με το Seules les Bêtes να γίνεται βαρετό πολύ πιο συχνά απ’ όσο θα μπορούσαμε να ανεχτούμε αγόγγυστα, ενώ το στόρι παρότι αναπτύσσεται σωστά μπουρδουκλώνεται στα ίδια του τα πόδια.
Πέρασε και δεν ακούμπησε…
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
