Με αρκετά χρόνια στη πλάτη του κατά τα οποία δεν μπόρεσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των σκηνοθετών, έχοντας συμμετοχές μονάχα σε κάποια shorts, το 2014 ο Harry Macqueen κάνει το μεγάλο άλμα δοκιμάζοντας τις ικανότητές του ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης του Hinterland.
Παρότι η ταινία δεν σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία, το πίσω από την κάμερα ταλέντο του είναι ξεκάθαρα αξιολογότερο από εκείνο μπροστά της, και έξι χρόνια μετά έρχεται το επόμενό του βήμα με τίτλο Supernova.
Ο Sam και ο Tusker είναι μαζί εδώ και 20 χρόνια.
Ο πρώτος είναι συγγραφέας και ο δεύτερος μουσικός.
Η μοίρα τους χτύπησε την πόρτα, με τον Tusker να διαγιγνώσκεται με άνοια.
Οι πρώτες δύσκολες στιγμές έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται και γνωρίζουν πως αργά ή γρήγορα, ο Tusker θα έχει όλο και μεγαλύτερα προβλήματα.
Θέλοντας να απολαύσουν τις τελευταίες νηφάλιες κοινές τους στιγμές, μπαίνουν σε ένα παλιό τροχόσπιτο και ξεκινούν ένα road trip στη Βρετανία επισκέπτοντας συγγενείς, παλιούς φίλους και μέρη που σημάδεψαν τη ζωή τους.
Ακολουθώντας τα βήματα του mumblecore, το Supernova δεν ενδιαφέρεται να μας αναπτύξει τους χαρακτήρες, δεν ενδιαφέρεται να μας παρουσιάσει μια σειρά γεγονότων και δράσεων, θέλει απλά να μας πάει ένα ταξίδι, το τελευταίο πιθανότατα ταξίδι δύο ανθρώπων που αγαπιούνται πολύ και παρότι είναι ακόμα μαζί, ξέρουν ότι σύντομα αυτό θα αλλάξει.
Ο Macqueen παίρνει αυτές καθημερινές συζητήσεις που κάνουν οποιοιδήποτε δύο άνθρωποι και στις περισσότερες ταινίες δεν είναι παρά filler ή ακόμα χειρότερα χαμένος χρόνος, αφαιρεί κάθε ίχνος cringiness και άγαρμπης κινηματογραφικότητας, τις πλημμυρίζει με ρεαλισμό και καθημερινότητα, τις πασπαλίζει με δραματικότητα και αναπόφευκτα λίγο μελάκι και μας τις σερβίρει σε ένα πιάτο που όσο ταπεινό κι αν είναι, πετυχαίνει τον συναισθηματικό κορεσμό του θεατή.
Αυτό δεν θα συνέβαινε φυσικά χωρίς τα κατάλληλα υλικά και ο Macqueen έχει την τύχη να έχει στη φαρέτρα του δύο καταπληκτικούς ηθοποιούς, τον Colin Firth (The Secret Garden) και τον Stanley Tucci (The Silence) που έχουν το ταλέντο να ερμηνεύσουν τους χαρακτήρες χωρίς καν να χρειάζεται να πείσουν ότι είναι ένα αγαπημένο ομόφυλο ζευγάρι που είναι μαζί εδώ και 20 χρόνια, απλά είναι, με τις πιο έντονες στιγμές τους στη τρίτη πράξη να σπάνε καρδιές.
Δεν γνωρίζω το ταλέντο του στην ερμηνεία, μιας και δεν έχει τύχει να τον δω πουθενά, ενώ αντίθετα με το Hinterland, εδώ δεν έχει καν on-screen ρόλο, όμως ο Harry Macqueen καλά θα κάνει να αφήσει οριστικά πίσω το όνειρο του ηθοποιού και να αφοσιωθεί στο σενάριο και τη σκηνοθεσία γιατί αν με τη δεύτερή του προσπάθεια μας δίνει μια ταινία σαν το Supernova, σίγουρα θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε και τις επόμενες.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
