Είναι δυστυχώς γεγονός πως εδώ και δυο δεκαετίες, για κάθε Merchant of Venice, You Don't Know Jack και Irishman, ο Al Pacino πρωταγωνιστεί σε άλλες 8 ταινίες που κυμαίνονται μεταξύ μετριότητας και ξεφτίλας.
Τα τελευταία χρόνια αρκετές απ’ αυτές ευτυχώς καταλήγουν απευθείας σε home video και digital και δεν ενοχλούν κανέναν όμως, για κάποιο λόγο το American Traitor: The Trial of Axis Sally κατάφερε και τρούπωσε στο ελληνικό κινηματογραφικό καλεντάρι.
Για να δούμε τί είδαμε…
Γεννημένη στο Portland των ΗΠΑ, η Mildred Gillars το 1934 μετανάστευσε στη Δρέσδη της Γερμανίας όπου εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών, και λίγο αργότερα στο κρατικό ραδιόφωνο.
Στην έναρξη του πολέμου επέλεξε να μην επιστρέψει στην Αμερική και να παραμείνει στη χώρα για χάρη του αρραβωνιαστικού της.
Οι ποικίλης φύσεως ειδήσεις που εκφωνούσε γρήγορα μετατράπηκαν σε ναζιστική προπαγάνδα με τη φωνή της να καλεί τους Αμερικάνους να αφήσουν τα όπλα και να παραδοθούν.
Μετά το τέλος του πολέμου, η Gillars συλλαμβάνεται, οδηγείται πίσω στην Αμερική και κάθεται στο σκαμνί με τις κατηγορίες για εσχάτη προδοσία.
Είναι το πιο μισητό πρόσωπο της Αμερικής, με τον εισαγγελέα να δίνει την υπεράσπισή της στον αξιόλογο αλλά αμφιλεγόμενο δικηγόρο James J. Laughlin, με τη συμφωνία να τελειώσουν τη δίκη γρήγορα και ανώδυνα.
Παρότι ο Laughlin αρχικά δείχνει την αδιαφορία του προς την Gillars, τηρώντας την συμφωνία, σταδιακά αποφασίζει πως η γυναίκα αξίζει μια δίκαιη δίκη.
Η παρουσία μιας παντελώς άγνωστης ηθοποιού σε πρώτο ρόλο δίπλα στον Al Pacino (The Irishman) δεν μπορεί παρά να σε κάνει να ψάξεις ποια είναι.
Όταν λοιπόν βλέπεις πως η Meadow Williams (After) είχε μια “καριέρα” με λίγους τριτοτέταρτους ρόλους, στη συνέχεια παντρεύτηκε έναν μεγιστάνα των συμπληρωμάτων διατροφής, ο οποίος της άφησε κληρονομιά γύρω στα 800 εκατομμύρια δολάρια, και εντελώς τυχαία αμέσως μετά άρχισε να παίρνει μεγαλύτερους ρόλους σε ταινίες που εντελώς τυχαία ήταν η ίδια παραγωγός, με αποκορύφωμα το Axis Sally, δεν είναι δύσκολο να βγάλεις συμπέρασμα.
Το κακό είναι πως η κάτω του μετρίου ερμηνεία της Williams δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε καν το δεύτερο σημαντικότερο πρόβλημα της ταινίας.
Η αληθινή ιστορία της Gillars είναι ευαίσθητη και πολυεπίπεδη και σίγουρα χρειαζόταν ένας σεναριογράφο που θα είχε την ικανότητα να την αναπτύξει χωρίς να χάνει τις ισορροπίες.
Δυστυχώς οι Vance Owen & Darryl Hicks δεν έχουν ούτε ίχνος απ’ αυτήν, και αραδιάζοντας άγαρμπα μόνο ένα μέρος από τα γεγονότα, το μόνο που καταφέρνουν είναι μην κατανοήσουμε ούτε στο ελάχιστο ούτε ποια ήταν η Gillars ούτε γιατί έκανε όσα έκανε, ούτε αν έχει μετανιώσει γι’ αυτά.
Εξίσου χαμηλής ποιότητας και οι διάλογοι, ειδικά στο δικαστικό σκέλος του φιλμ, όπου τον πρώτο ρόλο έχει ο Pacino κάνοντάς μας να υποφέρουμε παρακολουθώντας τον να ξεστομίζει τις ατάκες του.
Δεν μπορώ να βρω κάποιον καλό λόγο ούτε για τον σκηνοθέτη Michael Polish (Force of Nature) που μοιάζει να μην έχει ιδέα πως να διαχειριστεί το υλικό και ειδικά τους χαρακτήρες, ενώ τεχνικά το καλύτερο πλάνο του μοιάζει βγαλμένο από instagram-ικό story έφηβου influencer.
Όπως προείπα, η Williams μόνο αγοράζοντας τον θα επιλεγόταν ποτέ για τον ρόλο και μπορεί να μην είναι τελείως ατάλαντη αλλά εδώ είναι και κακή αλλά κυρίως αταίριαστη.
Νομίζω κάνεις μας δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Al Pacino που δεν δίνει ούτε το 40% των ικανοτήτων του, ειδικά τη στιγμή που και το υπόλοιπο cast, ειδικά ο Swen Temmel που συμμετέχει δίπλα τους (και είναι εντελώς τυχαία το boytoy της Williams) είναι σχεδόν αφόρητοι.
Η άγνωστη ιστορία της Mildred Gillars έχει πραγματικό ενδιαφέρον και αυτό από μόνο του σε κρατάει έστω και με το ζόρι να παρακολουθήσεις το American Traitor μέχρι το φινάλε, με τη σημείωση πως μετά το τέλος, το μόνο που σκέφτεσαι είναι πόσο καλύτερο θα μπορούσε να είναι αν o Aaron Sorkin έγραφε το σενάριο, το σκηνοθετούσε ο Florian Henckel von Donnersmarck και πρωταγωνιστούσε η Cate Blanchett.
Μέχρι να γυριστεί αυτή η εκδοχή, απλά προσπεράστε.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
