Μπορεί πριν δυο χρόνια, η κινηματογραφική διανομή ενός εν δυνάμει blockbuster της Disney μια περίοδο που είναι κλειστά τα multiplex να ακουγόταν σαν ανέκδοτο, όμως λόγω της κατάστασης, προγραμματισμοί και καλεντάρια έχουν πάει περίπατο, και με τη δαμόκλειο σπάθη της παράλληλης κυκλοφορίας σε streaming πλατφόρμες (κάτι που συνεπάγεται και την εμφάνισή του στα torrentάδικα και τα streamάδικα) να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, οι διανομείς δεν έχουν περιθώριο καθυστέρησης.
Και κάπως έτσι, το πολυαναμενόμενο Cruella σήμερα βγαίνει στους ελληνικούς κινηματογράφους…
Η κακιασμένη σοσιαλιτέ που εμπνεύστηκε η Dodie Smith ως αδίστακτη κυνηγό των 101 σκυλιών Δαλματίας της οικογένειας Darling, αποκτά τη δική της origin story και δεδομένου πως οι λογοτεχνικές της εμφανίσεις ανέφεραν ελάχιστα για το παρελθόν της, οι σεναριογράφοι είχαν μπόλικη ελευθερία να την αποδομήσουν και όπως ήταν αναμενόμενο να την κάνουν λίγο πιο συμπαθή, κάτι αντίστοιχο με την περίπτωση της Maleficent.
Η ιστορία ξεκινάει όταν η… Estella είναι ακόμα μικρό κορίτσι με πολλές ιδιαιτερότητες και ταλέντα.
Όνειρό της είναι να γίνει σχεδιάστρια μόδας, όμως ο θάνατος της μητέρας της τής ακυρώνει τα σχέδια.
Κάπως έτσι καταλήγει στους δρόμους του Λονδίνου να κλέβει περαστικούς με τη βοήθεια του Jasper και του Horace.
Το μικρό κορίτσι όμως μεγαλώνει και δεν μπορεί να ξεχάσει το όνειρό της, με τους δυο φίλους της να της κάνουν “δώρο” μια πρόσληψη σε ένα μεγάλο κατάστημα ρούχων, όπου θα μπορέσει να δείξει το ταλέντο της.
Παρότι εκεί καθαρίζει τουαλέτες, χάρη στο πείσμα της καταφέρνει να τραβήξει το βλέμμα της μεγαλύτερης σχεδιάστριας μόδας, της Βαρόνης, η οποία και την προσλαμβάνει.
Δεν αργεί όμως να αντιληφθεί πως το ίνδαλμα της έχει άμεση σχέση με τον θάνατο της μητέρας της, και αποφασίζει να πάρει εκδίκηση, αφήνοντας πίσω το προσωπείο της καλής Estella, ενστερνίζοντας το παρατσούκλι που της είχαν βγάλει στο σχολείο… Cruella!
Μέσα από τα trailers, το Cruella μας υποσχέθηκε μια αρκετά διαφορετική, πολύ πιο σκοτεινή ταινία, που -μέχρι ενός σημείου φυσικά- θύμιζε λιγάκι Harley Quinn.
Παρότι το σενάριο έχει κάποια στοιχεία κάπως πιο σκληρά, με κυρίαρχο μια κεντρική ηρωίδα που είναι οριακά “σχίζα”, η βασική πλοκή δυστυχώς δεν ξεφεύγει από τα γνωστά family friendly πλαίσια.
Το πέρασμα του script από πολλά χέρια πριν φτάσει στην τελική του μορφή είναι κάτι παραπάνω από εμφανές, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι αρκετά ανάκατο σε ύφος και ποιότητα, με την βιτριολική πένα του Tony McNamara (The Favourite) να ξεχωρίζει σαν το διαμάντι μέσ’ τα άχυρα.
Χειρότερο επακόλουθο αυτού του αχταρμά είναι η πολύ και κυρίως αχρείαστα μεγάλη διάρκεια της ταινίας, με το σενάριο από τη μία να είναι εξαιρετικά φλύαρο και αναβλητικό και τον σκηνοθέτη Craig Gillespie (I, Tonya) από την άλλη να μην δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να το μαζέψει.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μία ταινία 125 λεπτών παρακαλώ, η οποία μοιάζει ακόμα μεγαλύτερη.
Πέραν αυτού ωστόσο, ο Gillespie κάνει αρκετά καλή δουλειά, με το Cruella οπτικά είναι πραγματικά πανέμορφο, με μια αεικίνητη κάμερα που στροβιλίζεται χορευτικά γύρω από τις εκθαμβωτικές δημιουργίες της Jenny Beavan, δίνοντας ζωή σε ένα alt-punk Λονδίνο.
Σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να μην αναφέρω και ένα μικρό cheat, με την ταινία να είναι κυριολεκτικά πλημμυρισμένη από μουσικά classics τα οποία σίγουρα ταιριάζουν απόλυτα με την εκάστοτε σκηνή, αλλά ταυτόχρονα μοιάζουν να σε ξυπνούν με το στανιό.
Ώρα όμως να αναφερθώ και στον ελέφαντα στο δωμάτιο, την ίδια την Cruella.
Η Emma Stone (Zombieland: Double Tap) είναι μια εξαιρετική ηθοποιός που μοιάζει άριστη επιλογή αφού μπορεί με ιδιαίτερη ευκολία να περάσει από την πονηρούλα αλλά χαμηλών τόνων Estella στην grande μανιακή Cruella και στο 70-80% της ταινίας το καταφέρνει με απόλυτη επιτυχία.
Υπάρχουν όμως και αρκετές σκηνές που βγαίνει η… αμερικανιά της, άλλοτε ερμηνευτικά και άλλοτε στο λόγο της, με την posh αγγλική προφορά να αγγίζει σε κάποιες στιγμές τα όρια της παρωδίας.
Το ίδιο αμφιλεγόμενη και η επιλογή της Emma Thompson (Last Christmas) στο ρόλο της Βαρόνης, με την ηθοποιό να είναι άψογη στη ερμηνεία της ως κακιασμένη και ξιπασμένη αφεντικίνα αλλά ο ρόλος φωνάζει για ένα διαφορετικό πρόσωπο, μια πιο φυσική bitch.
Το Cruella είναι μια ταινία που για κάθε εντυπωσιακή σκηνή, για κάθε καλογραμμένη ατάκα στο σενάριο, για κάθε twist της πλοκής που ξεφεύγει έστω και λίγο από την κλασσική Disneyική συνταγή, μπορείς να του προσάψεις άλλα τόσα προβλήματα, με σημαντικότερο την πολύ μεγάλη διάρκεια που πραγματικά κουράζει πολύ.
Ωστόσο όταν βγαίνεις από την αίθουσα, έχεις περάσει ευχάριστα το βράδυ σου, έτσι το πρόσημο δεν μπορεί παρά να είναι θετικό, έστω κι αν την έχεις ξεχάσει πριν καν φτάσεις σπίτι σου.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
