Μια δεκαετία μετά το Salt, η επιστροφή της Angelina Jolie στις ταινίες δράσης ήταν από μόνη της αρκετή για να μας προκαλέσει το ενδιαφέρον.
Αν λοιπόν συνυπολογίσεις πως σεναριογράφος και σκηνοθέτης είναι ο Taylor Sheridan του Wind River, τότε αναπόφευκτα οι προσδοκίες πλησιάζουν ταβάνι.
Τι πήγε λοιπόν στραβά στο Those Who Wish Me Dead;
Η Hannah είναι μια έμπειρη αλεξιπτωτίστρια πυροσβέστης που μετά από έναν κακό υπολογισμό που κόστισε τη ζωή σε τρεις νεαρούς κατασκηνωτές, αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, και συνεχίζει καθηλωμένη σε έναν σταθμό παρακολούθησης σε δάσος της Montana.
Ενώ περιπολεί, συναντά τον Connor, ένα αγόρι που μόλις είδε τον πατέρα του να δολοφονείται από δυο μισθοφόρους που έχουν αποστολή να κλείσουν το στόμα όσων προσπαθούν να βγάλουν στη φόρα τα άπλυτα του μαφιόζου αφεντικού τους.
Όταν αντιλαμβάνονται πως το παιδί είναι ακόμα ζωντανό, αρχίζουν ένα ανθρωποκυνηγητό στη καρδιά του δάσους, με την Hannah να αναλαμβάνει την ευθύνη να προστατεύσει τον μικρό αλλά και να αντιμετωπίσει την φωτιά που μαίνεται γύρω τους.
Το ομότιτλο βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία είχε χαρακτηριστεί ως ένα συναρπαστικό και ευφάνταστο θρίλερ, όμως φαίνεται πως κάτι δεν πήγε καλά στην μετάφραση.
Το Those Who Wish Me Dead μοιάζει με βιντεοταινία προηγούμενης δεκαετίας.
Η βασική πλοκή είναι ο ορισμός του generic, χωρίς καμία έκπληξη ή ανατροπή, κάτι που ας πούμε πως ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο και με λίγο ταλέντο αναστρέψιμο.
Δεν ξέρω τί έπαθε ο Sheridan αλλά και στα δύο του καθήκοντά ήταν κάτι παραπάνω από ντεφορμέ.
Το σενάριο ήταν γεμάτο τρύπες, απιθανότητες και κλισέ, η ποιότητα των διαλόγων κυμάνθηκε από μέτρια μέχρι ντροπιαστικά κακή, ενώ η σκηνοθεσία δεν κατάφερε ούτε να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα, εντός και εκτός φωτιάς, ούτε να προκαλέσει ένταση παρά ελαχίστων εξαιρέσεων και σα να μην έφταναν αυτά, οι χαρακτήρες είχαν τον απέθαντο αφού τους χτυπούσαν κεραυνοί, τους έκαιγαν με φλόγιστρο στα μούτρα, έπεφταν από 20 μέτρα ύψος και συνέχιζαν σα να μη συμβαίνει τίποτα, πηγαίνοντας μας πίσω σε άλλες εποχές του είδους.
Και τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ με το casting να είναι για τα πανηγύρια, ξεκινώντας φυσικά με την Angelina Jolie, που δεν μπορεί να πείσει ως σκληροτράχηλη πυροσβέστρια ούτε ερμηνευτικά αλλά κυρίως σωματικά με την υπερβολικά αδύνατη φιγούρα της και το πλαστικό της πρόσωπο να έρχονται σε αντίθεση με τον χαρακτήρα.
Εξίσου άστοχη η επιλογή του Nicholas Hoult (True History of the Kelly Gang) στο ρόλο ενός εκ των δολοφόνων, με τον Aidan Gillen (Maze Runner: The Death Cure) και τον μικρό Finn Little (Storm Boy) να σώζουν κάπως την κατάσταση, όσο τουλάχιστον τους επιτρέπει το σενάριο.
Για να βγει μια τέτοια ταινίες από τέτοιους συντελεστές, δεν πρέπει να έχεις Ερμή ανάδρομο αλλά ολόκληρο γαλαξία.
Προσπεράστε το άφοβα…
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
